تکیه اوجابن مربوط به دوره قاجار است و در بابل، خیابان امام خمینی، محله اوجابن واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۵۲۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. ساختار تکیه اوجابن از اجر، ملات گل و آهک تشکیل شده و با معماری زیبای دوران قاجار آراسته شده است. البته نمای ظاهری تکیه اوجابن در زمان پهلوی اول، مرمت و بازسازی شده است. یکی از نکات جالب توجه در تکیه اوجابن این است که دومین تکیه‌ای است که در شهرستان بابل مناره دارد و به جز تکیه حصیرفروشان که دارای دو مناره است، دیگر تکایای بابل، فاقد مناره هستند.
در گذشته نماهای ظاهری اماکن مقدس به صورت ارسی و گره چینی بوده اما چون گره چینی فاقد چسب و به صورت پازل مانند ساخته می‌شد، با کوچکترین ضربه‌ای خراب می‌شد که این ضعف بنا محسوب می‌شود. در دوران پهلوی اول، ساختار، عوض و به شکل کنونی تبدیل شد. نکته‌ای دیگر به جز نماد مناره که اوجابن را از دیگر تکایا متمایز می‌سازد این است که در اکثر این مکان‌های مقدس مناره درکنار و خارج از مکان است اما در این تکیه مناره از داخل بنا بالا می‌رود و جاذبه‌ای خاص به آن بخشیده است.
در عهد قاجار یکی از تجار بابل، سفری تجاری آن هم از طریق دریا به روسیه را در پیش می‌گیرد که در بین راه، دریا طوفانی شده و جان و مال تاجر به خطر می‌افتد. از آنجا که تاجر فردی مذهبی و معتقد بوده سلامتی خود و بارش را برای تکیه محل سکونتش که همان تکیه اوجابن بوده نذر می‌کند. زمانی که طوفان فروکش می‌کند و تاجر و کالاهایش به سلامت از آن معرکه بیرون می آیند تاجر برای ادای نذرش بادنمایی به شکل صور اسرافیل از روسیه خریداری کرده و بر مناره تکیه نصب می‌کند. نماد صوراسرافیل یادمان و یادگار این تاجر است.
جنس این بادنما از فلز برنج است و جهت وزش باد را در هر نقطه که باشی را نشان می‌دهد اما اینکه چرا به شکل صوراسرافیل است باید گفت شاید این تاجر در آن زمان که گرفتار بلای طبیعی شده و مرگ را نزدیک تر از آنچه هست، دیده بعد از نجات از آن میدان بلا با این نماد می‌خواست به مردمان زمان خود و آیندگان بفهماند که مرگ به شما نزدیک‌تر از آنچه فکر می‌کنید، است و نباید منتظر قیامت و دمیدن صوراسرافیل باشید.
اینکه چرا این شخص بادنما را انتخاب کرده باید گفت این انتخاب کاملا بسته به نوع شغل آن شخص بوده است. زمین‌های وی در اطراف بابل زیرکشت پنبه بوده و وزش باد و اتفاقاتی که در طبیعت پیش می‌آمده همه روی محصول وی اثر می‌گذاشته، بنابراین با گذاشتن این بادنما می‌خواسته زودتر از وقایع طبیعت مطلع شود.
اوجابن و تکیه‌اش و صوراسرافیلی که پس از سال‌ها هنوز پابرجاست می‌تواند روزی مانند منارجنبان اصفهان به جاذبه گردشگری بدل شود و هرچند این روزها بی‌مهری‌های بسیار به گردشگری مازندران روا داشته می‌شود اما هنوز میراثی گمنام در گنجینه تاریخ مازندران وجود دارد که اگر همراه با بسترسازی‌های مناسب و تبلیغات معرفی شود، گردشگران بیشماری را به سمت خود گسیل می‌دارد.
منابع:
خبرگزاری ایسنا
ویکیپدیا
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.