آغاجاری شهری است در استان خوزستان . آغاجاری یا آغاجری از مناطق نفتخیز اما محروم ایران می‌باشد. جمعیت آن بیش از پنجاه هزار نفر است که از طوایف بختیاری، ترک و عرب تشکیل شده است. اکثر مردم مهاجرینی می‌باشند که قبل از سال ۱۳۱۷ در پی کشف نفت در طلب کار به این منطقه مهاجرت کرده و ماندگار شدند . آغاجاری با دارا بودن مخزن نفتی بالغ بر ۱۰ میلیارد بشکه نفت یکی از بزرگترین مناطق نفتخیز جهان به حساب می آمد.در ابتدا روزانه ۲۵۶۰۰۰ بشکه نفت از چاههای این منطقه استخراج می شد.این شهر دارای آب و هوایبسیار گرم می باشد گرمای هوا در تابستان ممکن است از ۵۵ درجه سانتیگراد نیز تجاوز نماید.
عملیات حفاری نفت در سال ۱۳۰۵ هجری – شمسی در آغاجاری آغاز گردیده ، چاه شماره ۳ آن در سال ۱۳۱۷ هجری –شمسی به نفت رسید و نخستین محموله نفتی آن در سال ۱۳۲۳ هجری-شمسی به وسیله خط لوله به آبادان فرستاده شد. در سال ۱۳۲۹ هجری-شمسی این نقطه با تولید تقریباً نیمی از حجم فرآورده های نفتی ایران از ۱۶ چاه عنوان بزرگترین حوزه نفتی کشور را به دست آورد. در همین ایام با ۵۹۷۷ کارمند که ۱۷۵ نفر انگلیسی بودند و با امکانات رفاهی از قبیل یک بیمارستان ۵۰ تختخوابی ، ۳ درمانگاه ، سینما ، استخر، زمین های ورزشی گلف ودیگر تأسیسات عمومی، ناحیه ای آباد بوده است.
در سال ۱۳۳۶ با بهره برداری از ۲۳ چاه و استخراج ۵/۱۸ تا ۱۹ میلیون تن نفت آغاجاری همچنان از بزرگترین مراکز نفتی ایران به شمار می آورد و تا سال ۱۳۳۷ هجری-شمسی مقدار نفت خام استخراجی آن به یک میلیارد بشکه و در سال ۱۳۴۳ تعداد ۶۹ حلقه چاه به ثبت رسیده است .
طبق اظهارات افرادی که سالها در این منطقه رفت و آمد داشته اند شرکت نفت در آن سالها اقدام به ایجاد محیطی بسیار آباد و زیبا در این منطقه نموده .ورود به این منطقه برای افرادی عادی بسیار مشکل بوده است . همچنین تعداد خارجیان ساکن در این منطقه که برای شرکت نفت کار می کردند ، نسبتاً زیاد بوده است .
با توجه به نیاز شرکت نفت به کارگران ، تعدادی از مردم از شهرهای مختلف کشور برای کار به این منطقه آمده اند و کم کم در کناره های شهر سکونت نموده اند. اولین محل مسکونی غیر شرکتی در محلی به نام « حسینیه ی طالقانی » به وجود آمد که عموماً مردم مستضعف و محروم با روی هم گذاشتن خشت و گل سرپناهی برای خود می ساختند که شرکت نفت هم با اعمال زور گاهی آن را خراب می کرد. مردم عادی حق استفاده از امکانات شرکت نفت از قبیل سینما و استخر و … را نداشتند و فقط می توانستند تماشاگر تفریح خارجی ها و مهندسین باشند و فاصله ی طبقاتی در قبل از پیروزی انقلاب در منطقه مشهود بود. افرادی که در آن سال ها در منطقه بوده اند ، به صورت مکرر از تبعیض و نابرابری صحبت می نمایند.
بعدها شرکت نفت تصمیم به جابجائی کرده و مرکز اداری از آغاجاری به امیدیه منتقل گردید که با ساخت منازل شرکتی در امیدیه ، زمینه های مهاجرت به آنجا فراهم می شود و به مرور کار جابجایی پرسنل و وسایل آغاز می گردد و با رفتن مردم، بسیاری از ساختمان ها ویران می شود و تعدادی خانه های قدیمی و مخروبه باقی می ماند که در اختیار پرسنل ادارات قرار می گیرد . افول و ویرانی منطقه هم با این هجرت آغاز می شود و از آن تاریخ از شرکت نفت فقط آتش چاه های نفت و دودهایی باقی ماند که با حیات و زندگی مردم عجین شده است . تا قبل از پیروزی انقلاب به این شهر رسیدگی نمی شده است و از اختصاص امکانات به این منطقه خودداری می شده است و رژیم منحوس پهلوی شهری که ثروت کشور را تأمین می کند و باعث آبادانی و عمران شهرهای بزرگ است را با بی توجهی به ویرانه تبدیل می کند تا مردم آن را به هجرت ترغیب کند و بتواند هر چه بیشتر شیره ی آن را بکشد و بعد از دوران انقلاب تا حدودی توجهاتی به این شهر شد ولی باز هم به فراموشی سپرده شد بخصوص بعد از تقسیم ناعادلانه ی منطقه آغاجاری که امیدیه و میانکوه از شهر آغاجاری جدا شدند ، بطوریکه امروزه مردم شهرستان امیدیه برای رفتن به روستاهای تحت پوشش خودشان باید از آغاجاری بگذرند که این هم در مورد خودش برای مسئولین مملکتی باید بسیار جالب و دلنشین است!! البته در یکی دو سال اخیر دولت عنایات و توجهاتی به این شهر نموده که باعث پیشرفت هایی گردیده.
منبع : شهرداری آغاجاری
نظر کاربران :
سلام کیانی هستم از چهار محال. اصالتا بختیاری .از کوچیکی عاشق آغا جری بودم و امروز در تاریخ ۲۶/۱۲/۱۴۰۰اومدم خوشحال شدم ولی متاسفانه با ثروتی ک این شهر دارد از نظر تفریحی واقعا افتضاح بود
سلام من هم متولد آغاجاری هستم وضع آب آشامیدنی آن ناگوار است.
آغا جاری شهر قشنگی بود ولی متاسفانه از نظر امکانات تفریحی و اقتصادی بد بود اگر امکانات به این شهر پر نفت برسید میتونست به بهترین شکل خودشو نشون میداد
اگر بودجه کشور به صورت عادلانه ای تقسیم میشد الان این شهر وضعیتش این نبود که جوونهاش بیکار باشن و مردمش تو فقط به سر ببرن
سلام
من جوانی هستم در آغاجری
این منطقه اگر دست آمریکایی ها بود تا حالا آباد که هیچی گلستان شدن بود
من با این همه آغاجری را دوست دارم
و دوست دارم تو همینجا خاک بشم
تا بحال ندیدم اما خیلی دوست دارم برم میدونم شاید واسه خیلیا جذاب نباشه ولی واسه هر کسی جذابیت تفاوت داره منم یه جذابیت تو آغاجاری دیدم ک دوست دارم بیبینم .
حتمآ بياين. ..البته بعييد ميدونم کسي جرات داشته باشه که برج ۵ يا۶ بياد اينور. ..همه جووناش بيکارن از شهرهايي مثل تهران ،اصفهان ،تبريز و….اومدن سرکار با حقوق هاي نجومي ي کارمند ساده ماهي ۲۰ ميليون دريافتيشه..خداياااا حق مارو ازشوون بگير
من سیزده سال درآغاجری زندگی کردم واقعا مردم خوب واقعا این شهر حیفش هست با این همه دارامد نفتی جوانهای بیکاربخاطر بیکاری مجبور شدم شهر آغاجاری ترک کنم
آغاجاری شهر شهیدان پدر ایران است سالهاست که بخش عمده ای از مخارج کشور از آغاجاری تامین می شود اما مردمش از کمترین امکانات هم برخوردار نیستند جوانان بیکار فقر و نابرابری نسبت به دیگر نقاط کشور موج میزند اما مردمی دارد با محبت و خونگرم و مذهبی یادش به خیر سی و پنج سال از عمرم آنجا بودم دوستت دارم آغاجاری