شعری درباره تنگ اشکار

تنگ اشکار از نقاط تاریخی و قدیمی شهرستان فیروزکوه

چو ارتفاع گدوک و بلندیِ زَرمان
وسیع و پاک و بزرگی چو کشورِ ایـران
صدایِ باد تو در انحنای کوهستــان
به تک نوازیِ خود بست دستِ چوپانان
درونِ کوچه ی تاریخ بلبلان تو مست
زده به لشکرِ تورنه و بسته او را دست
میانِ قلعه ی کافر شد از تو غوغاها
به پایِ تپّه ی اِشکارو تنگِ سراِنزا
تـو سرزمینِ گُلی ، هر کرانه ات بستان
شد از تو دلبری و عشق واله و حیران
به گوشه های هرانده ، کناره ی نم رود
هزار باغِ گُل هر لحظه گفت ، برتو درود
نگینِ حلقه ی عشّاق ، حضرت اسماعیل
کنارِ واشیِ زیباتر از کناره ی نیل
کمند مدفنِ پاک است زیرِ کوهِ بلند
تسلّی است به جانهایِ عاشق و دربند
پلی میانِ معادو ائمه ی اطهار
نگاهِ تشنه ی عـاشق به گُل به فصلِ بهار
نـواس چشم تو دارد غرورِ بی پایان
به ارجمندو اهنزو لَزور الی وُشتان
در حبله رودو کتالان و غارِ رودافشان
نشانه ها همه از عاشقیّ بر ایران
تو نامِ نامیِ فیروزکوه وَ تاجِ سَری
به میـزبانیِ فرزند عشق مفتخری

با سپاس فراوان از آقای احمدیزدانی (کوتوال)