موزه محلی تاس وکپل سراوان

موزه محلی تاس وکپل دزک گنجین دران در شهرستان سراوان و در منطقه دزک واقع شده است. این موزه اولین موزه شخصی است که به همت عبدالله سپاهی بنا گردیده است. این موزه در باغ شخصی نام‌برده قرار داشته و به نام باغ عبدالله نیز شهرت دارد. بازدیدکنندگان موزه از طریق راهرویی که دو طرف آن توسط چوب‌های برگ درخت خرما محصور شده است به سمت موزه هدایت می‌شوند. درب ورودی راهرو، درب کوچک چوبی قدیمی است که روی آن منبت‌کاری شده است. موزه محلی تاس وکپل از دو اتاق تشکیل شده که اتاق ابتدایی از طریق دری به اتاق دیگری متصل می‌شود. مصالح به‌کار رفته در ساخت موزه از چوب‌های برگ درخت خرما و طناب‌های بافته شده از برگ درختچه داز می‌باشند. همچنین از حصیرهای بافته شده از درختچه داز برای پوشش سقف بنا استفاده شده است و برای نفوذ ناپذیر شدن بنا در برابر باران از یک لایه پلاستیکی استفاده شده است. دور تا دور بنای موزه محلی تاس وکپل فضاهایی برای قرار دادن اشیا موزه در نظر گرفته شده است. در زبان بلوچی به این نوع بنا، کمبی میگویند. پلان بنا حالت مستطیلی بوده و بنا شکل نیم دایره دارد. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد این موزه حالت تماما کلاسیک و سنتی بنا می‌باشد، که قرار گرفتن صنایع دستی، چشم هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند.

همگان میدانیم که نقش حیاتی موزه هادر جوامع بشری نقشی بدیع، ماندگار و مروج ناب ترین پدیده های فرهنگی است که موزه ها از معدود مراکز حافظ یادگاران نسل گذشته و در حقیقت فرزندان هنر و تاریخ هستند.
هریک از این اشیا در عین بی زبانی به هزار زبان سخن می گویند زیرا اسناد معتبری ازهنر، فرهنگ و تاریخ را ارایه می دهند.

آثار گردآوری شده در موزه تاس و کپل که استاد عبدالله سپاهی به تنهایی در طول سال های متمادی و بدون حمایت دولتها نس از نیاکانمان هستند که از وجود صنایع دستی در زمان های بسیار دور، حتی دوران انسان های اولیه خبر می دهند و زمانی که به این آثار نظر می افکنید، با دنیایی کهن رو به رو می شوید که غبار تاریخ بر چهره تک تک آنان جای گرفته است که بخشی از این آثار به جای مانده از انسان های اولیه، شامل سفالینه های کلپورگان هستند که از گِل پخته شده و نقوشی که به شکل تخیلی و بر گرفته از روح طبیعت روی آنها نقش بسته و هر کدام از این نقوش فلسفه گویایی برای خویش دارند .

اشیای موجود در موزه تاس و کپل روایتگر صنعت و هنر نیاکان و بیانگر هنر و ذوق مردم بلوچستان هستند و در روزگاران کهن، به عنوان صنعت تمام عیار عهد خویش حضور داشته اند،این آثار کار سفیران فرهنگی اند که هیچ گاه از گزارش پیام خود دست نکشیده اند و به نوعی تجلی گاه بخش قابل ملاحظه ای از هنر وخلاقیت قوم بلوچ هستند.

گفتنی است مصالح بکار رفته در ساخت موزه از ساقه نخل خرما و طناب های بافته شده از برگ درختچه داز می باشند.