این بنا درضلع شرقی صحن بقعه شیخ شهاب الدین اهری، دربخش جنوبی شهر، واقع گردیده و به همراه دیگر بخش های این بقعه، در دوره صفوی- به احتمال زیاد، به روزگاه شاه عباس اول- برمزار شیخ ساخته شده است . مسجد، با طرح مستطیل شکل، با پوشش طاق و تویزه، مزین به گچبری، نقاشی و مقرنس کاری است . بخش عمده ای ازنمای داخلی مسجد، با گچبری و نقاشی تزیین یافته که ازاین نظر، با بقعه شیخ امین الدین جبرئیل درکلخوران اردبیل شباهت دارد و به نظر می رسد که توسط یک استاد اجرا شده باشد . درسمت شرقی دیوار جنوبی این مسجد، به ارتفاع یک مترو نیم، قاب کوچک مستطیل شکلی گچبری شده که در وسط آن، دستخطی از شیخ بهاء الدین عاملی برجای مانده است:” در عشر ثالث شهر شعبان المعظم درسنه ۱۰۱۸ به زیارت این مزار فایض الانوار مشرف شدم . به قرآن مجید که وقف مزار بود، تفأل شد که مرتبه شیخ شهاب الدین علیه التحیة والرضوان در درگاه خداوندی چه مقدار می باشد، این آیه کریمه به فال آمد : یبشرهم ربهم برحمة منه و رضوان” . چهار قاب دیگر نیز برروی همان دیوار گچبری شده که نوشته هیچ یک برجای نمانده است . درضلع جنوبی مسجد، محرابی با دوحاشیه مقرنس کاری و لوحه ای به خط ثلث مورخ ۱۱۸۹ ه-. ق تعبیه شده است :” من عظام توفیقات الله سبحان انه وفق الامیرالکبیر مصطفی قلی خان به تعمیر هذه بقعة الشریفه فی سنة تسع وثمانین بعد المائة والالف “. مجموعه بقعه شیخ شهاب الدین اهری به شماره ۱۷۹ به ثبت تاریخی رسیده است .
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.