عصارخانه صالحی در فرخشهر نمونه ای است که علیرغم منسوخ شدن شیوههای قدیمی روغنگیری، در همان شکل و فضا با وسایل برقی جدید به روغنگیری دانههای روغنی چون تخم آفتابگردان میپردازد همچنین بنای عصارخانه صالحی نیز هم از لحاظ معماری و هم موقعیت جغرافیایی قابل توجه است. سنگ عصاری نفیسی در عصارخانه صالحی قرار دارد که نقوش زیبایی روی سنگهای کندهکاری شده وجود دارد، همچنین ابیات زیبایی با خطی خوش روی این سنگها حک شده که تاریخ این اثر مربوط به سال۱۱۱۰ هجری قمری است. این سنگ تاریخی قبلا در عصارخانهای در میدان میراصفهان قرار داشته که به هنگام تخریب این عصارخانه، در سال ۱۳۱۱هجری قمری، این سنگ و برخی تجهیزات دیگر آن خریداری شده و به عصارخانه صالحی انتقال یافته است.
فَرُّخشَهر، مرکز بخش فرخشهر، یکی از شهرهای استان چهارمحال و بختیاری است که در مسیر راه شهرکرد-اصفهان قرار دارد و پس از شهرکرد، بروجن و لردگان چهارمین شهر این استان از لحاظ جمعیتی است. دارای بخشداری و تعدادی روستا در مجموعه و حوزه مدیریت این شهر است. نام قدیم این شهر قهفرخ بودهاست. گروهی بر این عقیدهاند که قهفرخ برگرفته از گردنهای به نام رخ در حوالی این شهر است که بعدها به فرخشهر تغییر نام یافت. به عبارتی قهفرخ معرب کهفرخ هست که کهفرخ نیز مخفف کوه رخ میباشد. در دامنه شمالی گردنه رخ، کتیبه سنگی رخ قرار دارد که در زمان شاه عباس دوم صفوی و به سال ۱۰۶۲ ه.ق در مسیر راه باستانی اصفهان – خوزستان که از این مکان میگذشت، حک شدهاست. قالی و قالیچههای فرخشهر مشهورند. مردم این شهر به زبان پارسی صحبت میکنند.
در گذشته کارخانههایی پیشرفته، کوچک با معماریهای جالب و درخور توجه وجود داشته که در بعد اقتصادی اهمیت بسزایی داشتهاند و قالب این بناها امروزه به علت اینکه کاربری خود را دست دادهاند، در حال ویرانی و فراموشی هستند در حالی که میتوان با حفظ و احیای اینگونه بناها، هویتهای فرهنگی- محلی آن منطقه را حفظ نمود همچنین این اقدام تلاشی برای جذب گردشگر است.
در حال حاضر تنها دو عصارخانه در فرخشهر باقی مانده که یکی عصارخانه “رضوی” واقع در میدانگاه شهر است که در سال ۱۲۵۶ هجری قمری تاسیس شده و دیگری عصارخانه “حاج حسین صالحی” است که در کمربندی شهر به سمت اصفهان و در جوار مزار عارف بزرگ میرزا قربانعلی واقع شده است.
عصارخانه “صالحی” نیز دارای سه فضای اصلی است که فضای میانی تیرپوش بوده و ارتفاع سقف هرچه به سمت شمال میرود، کوتاهتر میشود و دو تنه چنار ستبر ۱۲متری برای لهکردن دانهها در آن وجود دارد. در بخش شرقی، انبار، مواد اولیه و در بخش غربی فضای روغنکشی بوده است. سقف این دو بخش هر کدام سه گنبد دارد که گنبد جنوبی، کوچک، گنبد میانی بزرگ و گنبد شمالی بزرگتر است.
منابع:
خبرگزاری ایسنا
ویکیپدیا
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.