این منطقه در شمال بستک و حدّفاصل استان‌های هرمزگان و فارس واقع شده است. این منطقه در تاریخ ۱۳۸۹/۹/۱۴ به عنوان منطقه حفاظت شده معرفی گردید. بخشی از منطقه پرزوئیه با منطقه حفاظت شده هرمود در لارستان استان فارس همپوشانی دارد. این منطقه حدود ۱۲۰ هزار هکتار مساحت دارد که ۷۵ درصد آن را اراضی کوهستانی، صخره‌های مارنی، بریدگی‌های پی در پی، پرتگاه‌ها و دره‌های عمیق و دامنه‌های شیب‌دار تشکیل می‌دهد. در داخل منطقه در حدّفاصل ارتفاعات، تپه ماهورهایی با شیب ملایمی وجود دارند. در بخش جنوبی و بخش‌هایی از شمال منطقه دشت‌های مشجر و تُنُکی وجود دارند و غالب روستاهای منطقه در این عرصه‌ها استقرار یافته‌اند.
اقلیم حاکم بر منطقه گرم و خشک بوده و بیشتر ایام سال دارای هوای گرم و خشک می‌باشد. میانگین سالانه درجه حرارت در این منطقه ۲۷ درجه سانتی‌گراد است. فصل بارندگی عمدتاً زمستان و به ویژه ماه‌های دی و بهمن می‌باشد. به هنگام بارندگی، آبراهه‌های دامنه شمالی ارتفاعات مرکزی منطقه، رودخانه بنگره و آبراهه‌های دامنه ارتفاعات مرکزی منطقه، رودخانه شور را تغذیه می‌کنند.
پوشش گیاهی این منطقه از طیف متفاوتی از گونه‌های گرمسیری و سردسیری در بخش‌های دشتی و کوهپایه‌ای میان‌بند و ارتفاعات برخوردار می‌باشد از این رو واجد تنوع گیاهی بسیار بالایی است. این تنوع بیش از هر چیز تحت تأثیر تغییرات ارتفاعی و شرایط اقلیمی است به همین دلیل مجموعه‌ای از درختان و درختچه‌ها و گیاهان گرمسیری با خاستگاه خلیج عمانی و گونه‌های گرمسیری ایران- تورانی را در خود جمع کرده است. در ارتفاعات کوه بر و کوه سیاه، پوشش گیاهی به صورت جنگل و بیشه‌زار با تراکم مناسبی وجود دارد. در گستره دشت‌ها تا دامنه‌های کم‌ارتفاع عناصر خلیج عمانی با تشکیل جامعه چیره کنار، کهور و آکاسیا تورتیلیس به خوبی خود را نشان داده‌اند. استبرق، گز، گیشدر، فرفیون و … از دیگر گیاهان همراه این تیپ می‌باشند. دومین تیپ گیاهی در مناطق میان‌بند می‌رویند که گونه‌های غالب آن شامل قیچ، ناترک، آویشن، انجیر و گون می‌باشند. گونه‌هایی همچون بادامک، شکرتیغال، پنیرک، درمنه دشتی، ریش بز، ترشک و … نیز به همراه گونه‌های ذکر شده می‌رویند. ارتفاعات این منطقه رویشگاه گونه‌هایی همچون آبنوس، انواع گون، بنه، کیکم، بادام کوهی و اجتماعات باشکوه ارس می‌باشد و از دیگر عناصر این تیپ گیاهی می‌توان مورخوش، مور تلخ، آنقوزه، ریش بز و تنگرس را نام برد.
با توجه به وضعیت توپوگرافی، منطقه شکار ممنوع پرزوئیه زیستگاه‌های مختلفی برای حیات وحش دارد. تنوع زیستی آن به گونه‌ای است که می‌توان گونه‌های دشت‌زی نظیر جبیر و گونه‌های کوه‌زی همچون قوچ و میش، کل و بز را مشاهده نمود. از گونه‌های حیوانی این منطقه می‌توان از کفتار، شغال، روباه معمولی، تشی، خرگوش و گراز را نام برد. تنوع پرندگان نیز در این منطقه حائز اهمیت است. انواع پرندگان بزرگ شکاری حمایت شده نظیر کرکس، دال سیاه، قرقی، تیهو، کبک، بلبل خرما، کبوتر چاهی، شبگرد دشتی، چکاوک کاکلی، زنبورخوار معمولی و … در این منطقه زندگی می‌کنند.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.