کوهستانهای جنوب غربی ایران

کوهستانهای جنوب غربی ایران لرستان و خوزستان را در بر می گیرد . حد این ناحیه در شمال غربی دره رود دیاله (آب سروان ) در جنوب شرقی دره رود زهره و پلوار است . حد غربی آن دامنه غربی پیشکوه و دلتای کارون است . حد شرقی آن خطی فرضی است که مابین شهر همدان و اصفهان و قسمت بالادست دالکی است . قسمت میان دست رود کرخه این منطقه کوهستانی را به دو قسمت تقسیم می کند . قسمت کوچک تر که در مغرب قرار گرفته از پشت کوه شروع و به مرز عراق منتهی است . قسمت بزرگ تر که در مشرق قرار دارد , کاملا کوهستانی است و ناهمواری های آن به صورت رشته های موازی با یکدیگر است که به صورت پله هایی به تدریج بالاتر می آیند .

رشته های بلندتر دارای خصایص آلپی هستند رشته کوه پشت کوه از شمال شرقی قصر شیرین در نو کوه آغاز و در جنوب از آنها شاخه ساوان کوه جدا می شود و سلسله اصلی آن کبیرکوه نام دارد . ناحیه کوهستانی زاگرس بسیار درهم است و بررسی در آنها بسیار کامل نیست و رشته های آنقسمت عمده مغرب و جنوب غربی ایران را فرا گرفته اند . رشته کوهستانی زاگرس مرکب است از یک گروه رشته های موازی که از شمال غربی به جنوب شرقی کشیده شده است که عرضی معادل ۲۵۰ تا ۶۰۰ کیلومتر دارد . کوه دینار با ارتفاع ۴۲۷۶ متر یکی از عمده ترین قله های آن است . علاوه بر آن باید رشته های کوه بم (۲۶۳۳ متر ) و شاخه نبلتان کوه گرو را یادآوری کرد . بعضی از قله های زاگرس را در تابستان برف فرا گرفته است . رشته اصلی زاگرس را می توان به دو قسمت بزرگ تقسیم کرد اول زاگرس اصلی یعنی کوه های شمال غربی ,دوم کوههای بختیاری یا کوههای جنوب شرقی که بلند ترین نقطه آن زرد کوه (۴۵۴۷ متر ) که همیشه پوشیده از برف است . در شمال شرقی زاگرس رشته های الوند و کوه سفید قرار گرفته که قدری از آن جدا به نظر می رسد .

در جنوب شرقی زاگرس کوههای بختیاری قرار دارند . غربی ترین آنها ,کوه مناره ( به ارتفاع ۳۱۱۷ متر ) که بسیار عریض است و از آبدیز تا کارون امتداد دارد . در شرق آن رشته های لیلا کوه و هفت تنان است که ارتفاع آنها به ۳۵۰۰ و ۴۳۰۰ متر می رسد . همچنین رشته کوه رخ که قسمت عمده آن سنگی است و حوزه مابین کارون و رودهای داخلی فلات ایران محسوب می شود . رشته کوه دینار در جنوب غربی کوههایبختیاری یکی از بلندترین رشته های جنوبی ایران است که تا ۴۲۷۶ متر ارتفاع می یابد .