پل تاریخی حاج مرتضی در خیابان ساحلی خمین که بیش از یکصد سال قدمت دارد، از جمله آثار دوره قاجاریه است که به دلیل نبود برخی امکانات همچنان بلااستفاده مانده است. این اثر تاریخی که روزگاری به دلیل کم توجهی مسئولان وقت ، تنها به بهانه اصلاح مسیر رودخانه و ساخت دیواره ساحلی بخشهایی از آن تخریب و برای چندین سال در دل خاک مدفون شده بود، باردیگر چند سال گذشته به همت علاقمندان به حفظ میراث فرهنگی از خاک خارج و پس از بازسازی در تاریخ ۲۵/ ۸/ ۱۳۸۷ به شماره ۲۳۷۹۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
این پل که هم اکنون در فاصله چند متری مسیر رودخانه خمین و داخل بوستانی قرار گرفته،این پل علاوه بر برقراری ارتباط اهالی خمین با مزارع و باغات آن سوی رودخانه، امکان رفت و آمد ساکنان برخی روستاهای این شهرستان بویژه ساکنان بازار و محله سبزیکار در یک سو و اهالی حبیب آباد و “دامبره” احمد آباد فعلی در آن سوی رودخانه بوده است را در گذشته فراهم می‌کرده است.
پل تاریخی حاج مرتضی به دستور حاج مرتضی شمسی، یکی از مشاهیر و ملاکان خیر و نیکوکار خمین ساخته شده که بعدها به پل حاج مرتضی مشهور شده است.پل کنونی در واقع خشت و گلی با مصالح سنگ و آجر گذشته نیست بلکه تلاش شده تا با استفاده از مصالحی همچون سنگ و سیمان مرمت شود.یکی از ویژگی‌های این پل استواری پایه‌های سنگی و آجری آن بوده، اما در گذشته سیل چندین بار دیواره و سقف آن را تخریب کرده است. از تاریخ دقیق ساخت این بنا و سازنده آن اطلاع دقیقی در دست نیست، اگر احتمالا سنگ نبشته و یا کتیبه ای هم داشته در اثر تخریب آن از بین رفته است، ولی آنچه مسلم است . این پل از جمله نادر پلهای زیر خاکی ایران است که یک بار بصورت دستی در خاک دفن و دوباره کاوش و بازسازی شده است.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.