نقال از هنر های بومی در اوقات فراغت مردم بود و آن را می توان به دو بخش نقالی و شاهنامه و پرده خوانی تقسیم کرد. نقالی به دو شکل عمومی و خانوادگی برگزار می شد در شکل عمومی آن ، درویشی در قهوه خانه ای می نشست و با نقل داستان های شیرین ، افراد را سر گرم می کرد . در نقالی خانوادگی اعضای یک یا چند خانواده نزدیک ، دور هم جم می شوند . و کهن سال ترین فرد خانواده با آنها نقل حکایت های عامیانه محلی ، آنها را سرگرم می ساخت.نقال شاهنامه ها در قهوه خانه می نشست در شب های ماه رمضان یا شب های طولانی زمستان داستان های شاهنامه را توصیف می کرد.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.