واژه طرح که در علم معماری آرشیت خوانده می شود فرایندی از شناخت محیط تا تهیه نقشه را شامل می شود . هدف از طراحی در نظر گرفتن شرایط محیطی منطقه و برنامه ریزی برای عناصر مورد نیاز آن منطقه و سپس یافتن بهترین روش ها برای طراحی محل در محدوده استاندارهای موجود است . ترکیب مصنوعی عوامل زنده و غیر زنده موجود در طبیعت همراه با دخالت دادن احساس و عواطف فردی به نحوی که اثر جلب کننده ای را پدید آورد از اصول اساسی توسعه مطلوب گردشگاه طبیعی محسوب می شوند .بنابراین ضروری است در کنار معیارها و ضوابط محیط زیستی , فنی و مدیریتی معیارهای اجتماعی نیز مورد توجه قرار گیرد .
در طراحی گردشگاهها لازم است اصول مهم زیر مورد توجه واقع شود :
– طراحی گردشگاه باید ارتباطات ممکن را مدنظر قرار دهد .
– دراین ارتباط باید به ارتباط گردشگاه با محیط اطراف ع ارتباط اراضی بکار رفته یا مورد نظر با سایر اراضی و ارتباط ساختارهای خردو کلان توجه شود .
– طراحی باید برای مردم باشد , در این ارتباط لازم است تعادل بین نیازهای شخصی و عمومی و خواست و نظر مردم مورد توجه قرار گیرد .
– در طراحی باید به عملکرد و زیبایی شناسی توامان توجه شود .
– تناسب در اجزا مورد توجه قرار گیرد , مناسب بودن برای ویژگی و خصوصیات مکانی مناسب بودن برای شخصیت استفاده کنندگان ؛ مناسب بودن برای نوع عملکردو تناسب از نظر مقیاس از ویژگی های مورد نظر است .
– نیازهای تکنیکی را برآورده سازد , اندازه , کمیت ها , جهت یابی بر اساس نیروهای طبیعی و برآورده ساختن نیازها از جمله موضوعات مورد نظر است .
– هزینه سنگین نداشته باشد ؛ در این ارتباط لازم است تعادل بین نیازها و بودجه , استفاده از منابع موجود تدارک مواد ساختمانی مناسب ؛ تدارک مواد گیاهی مناسب و توجه به جزئیات طرح رعایت شود .
– مدیریت و نظارت آن ساده باشد .
برخی از صاحب نظران طراحی محیط عواملی را که در ترکیب طرح و سراحی حائز اهمیت است به شرح زیر برشمرده اند :
الف ) پیکر بندی طبیعی منطقه
خصوصیات و موقعیت رستنی های طبیعی , آبراهه ها و سیمای فیزیکی محل از جمله موضوعات مورد توجه در این بخش است . هماهنگی با طبیعت از جمله نکات مهمی است که در طرح ریزی فعالیت های تفرجی در طبیعت باید مورد توجه قرار گیرد . طراح مجازنیست در شکل عناصر و عوامل طبیعی بدون توجه به هماهنگی و حفظ یکپارچگی طبیعت تغییراتی وارد سازد . زیرا هرگونه دخل و تصرف در ترکیب طبیعی با آشفتگی در سیستم های اکولوژیک مهم همراه است . طراح لازم است به روشنی رابطه اجزا طبیعی با یکدیگر و با ترکیب محیط را درک و آن را حفظ نماید .
ب) ذوق و توانایی طراح
سلیقه , هوش , احساس , ابتکار و دانش حرفه ای طراح از جمله موضوعاتی است که در این بخش نقش ایفا می نماید . در طرح ریزی گردشگاههای طبیعی , طراح باید از ذوق و سلیقه خود در جهت حفظ یکپارچگی ترکیب عناصر طبیعی و پذیرش اجتماعی استفاده نماید . در مواردی خلاف این موضوع در پارک ها و تفرجگاهها ی غیر طبیعی دیده می شود و دخل و تصرف های طراح منحصرا بر اساس سلیقه فردی و بدون توجه به پذیرا بودن آن ها صورت کی گیرد , گاه به رفتارهای هنرمندانه تعبیر می شود . این چنین حرکت های نامانوس در طراحی گاه سال ها بدون مفهوم و رسالت مشخص در زمان خود بی اثر باقی می ماند .
ج) مردم شناسی
خصوصیات جامعه میزبان و آشنایی با رفتار و علایق گردشگران توجه به آداب و سنن , عادات , و کنش های اجتماعی و فرهنگی نیز از دیگر موضوعاتی است که بدون توجه به آن امکان طرح ریزی مطلوب یک گردشگاه طبیعی وجود ندارد . آنجه طراح باید در این ارتباط مورد توجه قراردهد تلفیق احساسات پذیرای اجتماعی در رابطه با محیط است . طراح باید روابط اکولوژیک را به معنای واقعی درک و هماهنگی در میان آنها پدید آورد . در ضمن آثار متقابل میان آنها را بشناسد .
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.