جستجوی شهر به شهر :
رزرو هتل رزرو هتل های شهر وان ترکیه

روستای تاریخی جشوقان

تاریخ بروزرسانی :
۷ مرداد ۱۳۹۴

روستای تاریخی جشوقان از توابع بخش کوهپایه، در۱۰۰ کیلومتری شرق اصفهان با ارتفاع ۱۹۲۰ متر از سطح دریا واقع شده است. قدمت آن بیش از ۲۰۰۰ سال تاکنون به ثبت رسیده ولی غارهای مسکونی موجود در شرق روستا نشان دهنده قدمت بیشتر این روستا میباشد. طی بررسی های به عمل آمده جشوقان دارای ۴ گورستان بوده که در ۲ گورستان آن زرتشتی، یکی قسمتی مسلمان، قسمتی زرتشتی (بیش از ۵۰۰ سال نیز قدمت سنگ دارد) و دیگری مسلمان دفن شده اند. روستای جشوقان دارای ۴ مسجد بنام های وزیر- مسجد النبی- مسجد جامع (دلاورآقا) و مسجد آیت اله میرجلال الدین امیر می باشد که مسجد جامع (دلاورآقا) و مسجد النبی به ثبت آثار فرهنگی رسیده. مسجد وزیر قرن چهارم هجری ساخته شده، مسجدالنبی قرن ششم هجری و مسجد جامع (دلاورآقا) قرن دهم هجری که درعهد صفویان بازسازی شده. آیت اله میرجلال الدین امیر که یکی از مساجد به نام وی نام نهاده شده، جد سادات حکیم عراق و سادات بحرالعلوم بروجرد (از جمله آیت الله العظمی بروجردی ره) می باشد و حیات آن به قرن دهم هجری برمی گردد. در وسط روستا نیز حمام قدیمی وجود دارد که از لحاظ ساختمانی مشابه حمام وکیل کرمان می باشد و همراه با مسجد جامع توسط میراث فرهنگی در حال بازسازی می باشد. از وقف نامه های موجود و مستندات دیگر که بعضی بیش از ۳۰۰ سال قدمت دارد مبین آن است که این روستا مرکز روستاهای اقماری بوده وهمچنین ازکنار آن جاده ابریشم می گذشته. غارهای موجود که به آن اشاره شد اکنون در حال آماده شدن برای ثبت میراث فرهنگی می باشد و نکته جالب اینکه غارها دوطبقه و تو در تو می باشد. قلعه قدیمی روستا هم که متاسفانه در اثر گذشت زمان و عدم رسیدگی توسط مسئولین مربوطه تا حد زیادی تخریب گردیده، هنوز هم یکی از اسناد تاریخی روستا بشمار می رود. امروزه هم جشوقان میزبان گردشگران و دانشجویان رشته های مربوط به باستان شناسی و سایر علاقه مندان به ایران کهن می باشد که روز به روز بر تعدادشان افزوده می شود. هنگامی که به جشوقان رسدیم خانه های کوچک گلی با سقف های گنبدی حال و هوای دیگری به ماداد. روستای بکر گم شده در نزدیکی تودشک با مردمی صمیمی و فرهنگی ویژه نخستین بنایی که توجه ما را به خود جلب کرد مسجد جاکع جشوقان در مرکز ده بود که به تازگی بازسازی شده است. بنایی کوچک و زیبا با سردری بلند و دربی آهنی که دروارش را چند پنجره ی آجری حفره دار می شکست. حیاطی کوچک و دلباز دارای محل سخنرانی که شاید در آن برای مداحی یا کارهایی از این قبیل استفاده می شده است. درون جامع دو منبر است یکی چوبین و بزرگ و دیگری آهنین و کوچک. اهالی می گویند منبر بزرگ را سال ها پیش بیرون از مسجد ساخته اند و زمانی که می خواهند آن را درون مسجد ببرند در میابند که اندازه ی منبر بسیار بزرگتر از درب ورودی مسجد است، پس از مدتی آنان که تلاش را بیهوده و آفتاب را روی بام می بینند بران می شوند تا دست از این کار کشیده و به خانه ها بروند تا شاید فردا فرجی شود و فکری به مخیله شان خطور کند. پس ، فردا که به جامع می آیند منبر را درون مسجد میابند این می شود که گروهی از آن هنگام و بر این باور همچنان به منبر مذکور دخیل می بندند. چلچراغ های موقوفی طاق چشمه ای جامع را مزین کرده اند و تک درخت حیاط به آن روح بخشیده است. از مسجد بیرون می آییم؛ سقف های سیاه گنبدی که همسطح زمین هستند خود را نشان می دهند. سقف قیر گونی شده است. بله اینجا گرمابه است که درون زمین ساخته شده است و هم اکنون جولان گاه تارتن و تار می باشد. وارد که می شویم راهروی درازی دارد که با یک پیچ در انتها، به رختکن گرمابه و حوضچه ی میان آن منتهی می شود . آب حوضچه از کف می جوشیده است که همان آب قنات روستا میباشد اما این روزها به جای آنکه به حمام بیاید به مخزن آب شرب اهالی پمپ می شود تا آنان را از نعمت آب لوله کشی بهره مند سازد.راهروی کوچکی ما را به بخش اصلی حمام هدایت کرد جایی که آب گرم از حفره های خزینه به حوضچه های گرم می رسید. بخش اصلی گرمابه جایی مانند اتاقک یا ایوان کوتاه دارد که به نظر می رسد مشت مال خانه ی گرمابه بوده است. از راهرویی دو پله پایین تر می رویم اتاقک های دوش قرار دارند که تازه ساز است و لی کوته عمر ، پیداست که دوش را بعدها به حمام اضافه کرده اند.خزینه ی گرمابه حدود ۹ متر مکعب آب را در خود نگاه می داشته است. گرمابه روشن است با آنکه دیوارهایش سیاه گشته و درون زمین قرار دارد، حفره های روی سقف نور آفتاب و هوای تازه را به درون گرمابه جاری می سازد. حمام بخش های دیگری هم دارد که فعلا دسترسی به آنها برایمان مقدور نیست. کنار ده چندین تپه و کوه استوارند بالای یکی از تپه ها (که به مرکز ده نزدیک تر است ) بقایای ساختمانی سنگی پیداست. چند دیوار که با سنگ چین ساخته سده است. اهالی می گویند آنجا قلعه ی ده بوده است و آن دیوار ها بقایای آن هستند. میگویند از این قلعه برای محافظت از اهالی استفاده می شده به طوری که در هنگام خطر اهالی به آن نقل مکان می کرده اند؛ ولی اکنون چیز زیادی از آن باقی نمانده جز چند دیوار سست، حتی فرم کلی قلعه را هم نمی توان حدس زد ولی بیشک مربوط به پیش از اسلام است. آن سوی تپه ی قلعه محله ی باجگاه قرار دارد که تپه ی مذکور آن را از مرکز ده و محله ی شمالی که اکنون متروک است جدا میسازد. گویند دز قدیم بازرگانانی که قصد عزیمت به سمت شمال را داشته اند در این محل باج می پرداختند. درر محله ی باج گاه مسجدی قرار دارد که نمای بیرونی آن با دیگر خانه های این محل هیچ تفاوتی ندارد. منبری چوبی درون مسجد است که حکاکی روی آن نشان می دهد که متعلق به سال هفتم هجری است. از محله ی باج گاه خارج می شویم تا از میان ده بگذریم و به خانه های متروک شمالی برسیم آسمان یکدست فیروزه است باغ ها و مزارع اندکی که کنار ده قرار دارند در این فصل پاییز روستا را رنگین کرده اند. کمی که راه می رویم بقایای مسجد وزیر را میبینیم که تقریبا چزی از آن بافقی نمانده، چند دیوار و زیر زمین. دور آن را دیوار کوتاهی کشیده اند تا اهالی به احترام این مسجد در آنجا ساختمان نسازند. مسجد وزیر احتمالا دیرسال ترین مسجد روستاست. از کنار رختشو خانه هم رد می شویم تا دست و رویی بشوییم؛ دیوار های رختشو خانه سیمانی است بی سقف. شمال ده جایی که خانه هخای مسکونی ده تمام می شود چند باغ و مزرعه به چشم می خورد. از میان باغ ها که رد می شویم به خرابه های خانه هایی می رسیم که از نظر شیوه ی ساخت اندکی با خانه های دیگر روستا متفاوت است. خانه هایی که کنار باغ ساخته شده اند. ورودی اصلی آنها اتاقکی هشت ضاعی است که معمولا هم به حیاط ساختمان متصل است و هم با دری چوبی و کوچک به اتاقی که کنار آن قرار دارد. احتمال می رود اتاق مذکور محل زندگی زمستانی اهالی بوده باشد چرا که بر خلاف دیگر اتاق های ساختمان پنجره ندارد و فقط دو در دارد یکی به دالان ورودی و دیگری به حیاط درون این اتاق یک شومینه ی کوچک هم هست اما این تنها اتاقی نیست که شومینه دارد اتاق دیگری در مجاورد آن هم به همین وضع است ، منتها بایک در و پنجره ی کوچک. درو پنجره ها را کنده اند تا جایی دیگر استفاده کنند اطلاع چچندانی از شکل در یا چیدمان شیشه ها نداریم مگر آنکه در و پنجره ها به سبک درو پنجره های کویر است. آشپزخانه و انبار هم به راحتی قابل تشخیص است. اتاق بزرگ دیگری که این نوع ساختمان ها دارند بالای ایوان قرار دارد احتمالا تابستانی است چون جوری به سمت شرق قرار گرفته که تا افتاب بالا می آید درون اتاق سرازیر می شود ضمنا این اتاق شومینه ندارد. اتاق بزرگ دیگری که منظره ی باغ درآن نقش می زند اتاقی است بزرگ با ۴ در، دوتا روبه باغ و دوتا رو به حیاط که با این تفاسیر باید اتاق پذیرایی باشد. بیشتر خانه های متروک شمالی شبیه خانه ی مذکور اند که دست مخرب روزگار آنها را می فرساید و خراب می کند و انسانی نیست به مخالفت روزگار آنها را مستحکم سازد. کوهی کم ارتفاع و لایه لایه د رکنار روستاست که در آن غارهای زیادی به چشم می خورد یکی ا زمعتمدین محل م یگوید که ای غر های دست کن محل کارگاه های گلیم بافی یا قالی بافی بوده است ولی هم اکنون متروک است و فقط یکی دوتار آنها یا به عنوان پارکینگ یا محل نگهداری گوسفندان استفاده می شود. از بالای این کوه سقف شیروانی حسینیه آن را با سقف دیگر بناها متمایز می کند و یکدستی روستا را از آن می گیرد. که چندین تن از اهالی به آن ایراد می گیرند و می گویند در این حسینیه آیین تاسوعا عاشورا و تعزیه های خاصی برگزار می گردد که ویژه ی همین روستاست.

3088 روستای تاریخی جشوقان

3089 روستای تاریخی جشوقان

3090 روستای تاریخی جشوقان

3091 روستای تاریخی جشوقان

3092 روستای تاریخی جشوقان

3093 روستای تاریخی جشوقان

3094 روستای تاریخی جشوقان

3095 روستای تاریخی جشوقان

3096 روستای تاریخی جشوقان

3097 روستای تاریخی جشوقان

به این مطلب چه امتیازی می دهید؟
[امتیاز: 6 میانگین: 2.8]
           
برو بالا
 

نظر کاربران :

هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تخت جمشید روستای کندوان زیبایی های گیلان سد شاه عباسی طبس اماکن دیدنی یزد