روستای بیزجان علیا

بیزجان علیا نام روستایی است از توابع مرودشت فارس ودر سه کیلومتری سد درودزن در کنار رود کر ودامنه کوههایی که ادامه کوهای زاگرس میباشند واقع شده است.

جمعیت:حدود یکصد خانوار

شغل: شغل اکثر مردم کشاورزی میباشد وبهترین محصول آن برنج است که دارای مرغوبیت خاصی میباشد و به جرات میتوان گفت ازمرغوبترین برنج منطقه وحتی کشور است.ولی متاًسفانه در سالهای اخیر بعلت خشکسالی کشاورزی این منطقه بطور چشمگیری کاهش یافته.

علاوخ بر برنج د راین روستا گندم ،جو ،ذرت ،غیره کاشت میشود.

آیین:مردم بیزجان شدیداً به دین مبین اسلام و ائمه معصومین(ع) پایبندند بطوریکه در ایام ماههای محرم وصفرکمتر روزی یافت میشود که سفره نذری گسترده نباشد.ودر ماه مبارک رمضان حتی کودکان نابالغ نیز روزه دارند.

گویش:مردم بیزجان معمولاً با لهجه عامیانه صحبت میکنند بجزبرخی اصطلاحات بقیه بصورت لهجه شیرازی میباشد.

برخی اصطلاحات گویش:

کوک=کبک (پرنده کوهی)

سیت=برایت(سیت میگوم=برایت میگویم)

اووخت=آنوقت

بنجشک= گنجشک

اوشا=حیاط

در افعالی که حرف اول آن فتحه دارد معمولاً بجای فتحه (ی) بعداز حرف اول میآورندمانند: نمی خوام(نمیخواهم)=نیمیخوام یا نمیرم(نمیروم)=نیمیرم

خصوصیات اخلاقی: مردم بیزجان بسیار مهربان ومهمان نواز هستند ومحال است کسی به آنجا واردشود وبه مشکل غریبی مواجع شود (البته بشرطی که ریگ به کفش نداشته باشد)

قدمت: قدمت روستای بیزجان بسیار کهن است ودر فارسنامه ابن بلخی در مورد آن مطالبی بیان شده است.از شواهد بر می آید قدمت بیزجان علیا به قبل از اسلام بر میگردد وآن زمان بیزجان را بیزگان میگفته اند همانطور که هم اکنون در زبان محلی منطقه بنام بیزگون نام برده میشود و پس از حمله اعراب به ایران از آنجا که حرف گ در زبان عربی وجود ندارد حرف گ به ج تبدیل گردیده است.