خانه موزه مکرمه قنبری بابل

خانه موزه مکرمه قنبری خودباوری‌ها و تلاش‌های یک بانو برای رسیدن به موفقیت را نشان می‌دهد. خانه موزه مکرمه قنبری در سال ۱۳۸۵ در خانه ننه مکرمه تأسیس شد؛ خانه ننه مکرمه در روستای دریکنده بابل قرار گرفته است. بازدیدکنندگان خانه موزه مکرمه قنبری با مرور زندگینامه مکرمه قنبری با بخش دیگری از توانایی‌های انسان بیش از پیش آشنا می‌شوند. آن‌ها در خانه موزه مکرمه قنبری متوجه می‌شوند که چگونه یک انسان با وجود محدودیت‌های خواسته یا ناخواسته با تکیه بر استعداد‌های خود و خودباوری به نوعی معجزه می‌کند. آن‌ها در این خانه موزه آثار ننه مکرمه را از نزدیک می‌بینند و با سیر در دنیای رنگ‌ها به آرامش خاطر می‌رسند.
خانم مکرمه قنبری معروف به ننه مکرمه در سال ۱۳۰۷ ش در روستای دریکنده بابل به دنیا آمد . به اقرار خودش ، جوشش درونی وی برای خلق طرح ها وتصاویر از همان زمان کودکی و به صورت بازی با گل و خاک خود را آشکار میساخت . وی که از ده سالگی شروع به کار کرد و روزگاری پر فراز و نشیبی راپیموده بود ، تا ۶۷ سالگی تصمیمی برای نقاشی کردن نداشت . در اثر یک حادثه ، شور و جوشش درونی وی نمود بیرونی یافت . مکرمه قنبری ، گاوی داشت که برای چرای آن مجبور بود روزانه مسافت طولانی راه بپیماید . پس از مدتی بیمار شد و فرزندانش که نگران سلامتی مادر بودند بدون اطلاع قبلی وی ،اقدام به فروش حیوان کردند . پس از آن ، مکرمه بسیار غمگین شد و برای غلبه بر احساساتش به نقاشی پناه برد .
وی که تحصیلات دانشگاهی و حتی سوادخواندن و نوشتن نداشت ، بدون هیچ گونه آموزش رسمی ، دست به خلق تصاویری فوق العاده زد.اولین کارش ، تصویری از یک حیوان بود که روی سنگ نقاشی کرد. سپس تمام دیوارهای خانه ، درها ، کدوهای حلوایی و هر آنچه را می توانست پیدا کند ، انباشته از طرح و رنگ می کرد . زمانی که یکی از پسرانش برای ملاقات ماهانه مادر از تهران به روستا می آمد برای وی رنگ و کاغذ خرید . از همان روز که ۶۷ ساله بود تا پیش از مرگ ، به شکل خستگی ناپذیری نقاشی می کرد .

اکنون تمام خانه اش مملو از نقاشی هایی است که هر کدام راوی داستان تلخ و شیرین از کتاب هایی چون ، قرآن مجید ، شاهنامه فردوسی ، منظومه های لیلی و مجنون ، فرهاد و شیرین ، امیر و گوهر و زندگی خود نقاش است . اولین نمایشگاه بانو مکرمه قنبری در سال ۱۳۷۴ش در گالری سیحون برپاشد وپس از آن هر ساله چنین نمایشگاهایی را در همان گالری و گالری « دی »برگزار می کرد . همچنین در سال ۱۳۸۴ نمایشگاه نقاشی او در لس آنجلس برپاشد . وی در جشنواره فیلم رشد جایزه مخصوص هیات داوران را به همراه جایزه ویژه جشنواره ادبی – هنری روستا دریافت کرد . در سال ۲۰۰۱ میلادیبه عنوان بانوی نقاش سال از طرف بنیاد پژوهش های زنان امریکا انتخاب شد. نقاشی های وی بدون پیرایه و بدون شائبه و بدون گشودن هیچ یک از کتاب های هنری اروپایی و آمریکایی ، تنها از درون وی جوشش کرده و با صداقت تمام برصفحه جاری شده است .
صداقت ، پاکی و صمیمیت از بزرگترین ارزش های هنری بانو مکرمه در بیان اندیشه هایش است . نقاشی های او با هر تماشاچی صاحب شعور و درک هنری ارتباط برقرار می کند . وی با بهترین نوع بیان و ساده ترین تصاویر ، موفق شده فضای اطراف زندگی خود اعم از درد و رنج ، آمال وآرزوها و … را به خوبی نمایش دهد . نقاشی هایش پر از رنگ های متنوع است، کاری که در بسیاری از کارهای نقاشان اخیر دیگر به چشم نمی آید . او هنر را در طبیعت ، در بین مردم ، در کوهها و صحراها ، در بین رنگ های به ارث رسیده از نیاکانش و نیز در درون خود می دید و بر روی صفحه جاری میکرد . بانو مکرمه قنبری و یا ننه مکرمه در روز دوشنبه دوم آبان ماه ۱۳۸۴در ۷۷ سالگی به دلیل عارضه سکته مغزی به دیار باقی شتافت در حالی که زادگاهش را به دهکده نقاشی مبدل کرده بود.

منابع:گردش بان-صدا و سیمای جمهوری اسلامی