بزرگ‌ترین خانه خشتی جهان در ایران

بزرگ‌ترین خانه‌ی خشتی جهان جایی است در همین کویر خودمان؛ در روستای قاسم‌آباد حاجی در شش کیلومتری شهرستان رفسنجان که حالا چند سالی‌ است علاوه بر پسته، یک شهرت جهانی دیگر هم پیدا کرده است.

این خانه‌ی خشت و گلی معروف به خانه‌ی «حاج آقا علی» متعلق به «زعیم‌الله رفسنجانی» در سال ۱۱۳۶ هجری شمسی ساخته شده است. سازمان میراث فرهنگی از چند سال پیش، با مرمت این مکان تاریخی آن را در معرض دید گردشگران قرار داده و حالا تابلوهای میراث فرهنگی با هدف راهنمایی گردشگران برای رسیدن به بزرگ‌ترین خانه‌ی خشتی جهان در منطقه نصب شده‌اند و این خانه شهرت زیادی پیدا کرده است.

۳۲۰۷

خانه‌ی «حاج‌ آقا علی» جزیی از مجموعه‌ی بزرگتری به همین نام است که کاروانسرا، بازار، یخ‌دان، آب‌انبار و مسجد را شامل می‌شد. هدف حاج آقا علی زعیم‌الله، معروف به امین‌التجار که مردی متفکر، متدین و اقتصاددان بود، از ایجاد این مجموعه، این بود که ظرفیت اقتصادی رفسنجان را بالا ببرد.

۳۲۰۹

بزرگ‌ترین خانه‌ی خشتی جهان ۱۱۰ اتاق، ۱۲هزار مترمربع مساحت و هفت‌هزار مترمربع زیربنا دارد. این سرای چهارفصل شامل عمارت کلاه‌فرنگی، ایوان شاه‌نشینی و ایوان‌هایی است که هر کدام مخصوص فصلی خاص بودند و حالا هم قرار است از قابلیت‌های منحصربه‌فرد این بنای چهارفصل استفاده بیشتری شود و سینماگران ایرانی هم روی خوشی به بزرگ‌ترین خانه‌ی خشتی جهان نشان دهند. هرچند پیش‌تر فیلم‌سازان محلی یکی‌ دو فیلم کوتاه مستند درباره‌ی خانه‌ی «حاج‌ آقا علی» ساخته‌اند.

۳۲۱۰

خانه‌ی «حاج‌ آقا علی» معرف معماری دوره‌ی قاجار است و گچ‌بری‌های ظریف در کنار کتیبه‌های رنگارنگ، از جمله ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد معماری این مکان است. همچنین عمارت کلاه‌فرنگی که در تابستان‌ها از آن استفاده می‌شد، ویژگی خاصی داشته است؛ به این ترتیب که با باز شدن هفت دری‌های عمارت و ورود هوای گرم به داخل ساختمان و برخورد آن با فواره‌های آب، تلفیقی از هوای گرم و قطرات ریز آب، هوا را لطیف می‌کرد.

۳۲۰۸

برای رفتن به بزرگ‌ترین خانه‌ی خشتی جهان باید از بخش شرقی رفسنجان خارج شد و چند کلیومتر در جاده‌ای که دو طرف آن را باغ‌های پسته محاصره کرده‌اند، رانندگی کرد و در ادامه، جاده‌ی فرعی قاسم‌آباد را برای رسیدن به این روستا پیمود. البته جاذبه‌های کویری منطقه برای گردشگران جذاب خواهند بود و آن‌ها می‌توانند ساعتی را هم در کویر سپری کنند و از تماشای تپه‌های شنی، راه رفتن و حتی سُر خوردن روی آن‌ها لذت ببرند.