قهوه خانه عاشیق لار

قهوه خانه عاشیق لار یک سرای سنتی در شهر زیبای تبریز است .اگر به شهر تبریز سفر کردید و قصد رفتن به قهوه خانه را داشتید و همچنین به موسیقی علاقه مندید، پیشنهاد ما به شما سرای سنتی عاشیق لار تبریز است.کافه عاشیق‌لار یا کافه تیرانداز مکانی‌ست که از دیرباز عاشیق‌های آذربایجانی در این مکان جمع می شوند و با یکدیگر دئیشمه یا مشاعره موسیقیایی می کنند.

دئیشمه به این صورت است که یکی از عاشیق ها داستانی را به صورت بداهه با شعر و موسیقی روایت می کند و به محض تمام شدن عاشیق بعدی باید با بداهه خوانی و بداهه نوازی به وی پاسخ دهد. محل اجتماع عاشیق ها، بیشتر برای بردن عاشیق به عروسی ها به آنجا می آمدند. در سالهای بعد از انقلاب و چندین سال بعد از انقلاب مخصوصن ماه رمضان بعد از افطار، عاشیق ها به ترتیب در آنجا برنامه اجرا می کردند و بسیار شلوغ می شد.

اجرا در قهوه‌خانه همواره بعنوان یکی از ویژگی‌های موسیقی عاشیقی در نظر گرفته شده است.البته قهوه‌خانه‌هایی که به اجرای عاشیقی اختصاص داشته، و در نتیجه به نام قهوه‌خانه عاشیقلار شناخته شوند، کم هستند. برای مثال، در تبریز عاشیقلار قهوه سی مشخصا به قهوه‌خانه حسین تیرانداز در مقابل باغ گلستان اطلاق می‌شد. این قهوه‌خانه در آغاز پاتوق پهلوان‌ها و شعبده بازانی بود که در گجیل قاپوسی نمایش می‌دادند. تماشا گران بعد از اتمام نمایش به قهوه‌خانه رفته و در ضمن صرف چای به اجرای عاشیقها گوش می‌دادند.

فعالین چپ در دهه پنجاه پای عاشیق عبدالعلی نوری و عاشیق حسن اسکندری را به این قهوه‌خانه باز کرده و آنجا را به محفل روشنفکری تبریز تبدیل کردند. قهوه‌خانه که سابقاً اغلب محل مراجعهٔ روستاییان بود به تدریج پر از دانشجویان و جوانان می‌شد. حتی برخی از مسافرینی که به تبریز می‌آمدند (اعم از فارس یا ترک) سراغ قهوه‌خانهٔ عاشیقها را می‌گرفتند. قهوه‌خانه همیشه مملو از جمعیت بود. صاحب قهوه‌خانه، کنار در ورودی روی یخچال ویترینی می‌نشست و به هر کسی که وارد قهوه‌خانه می‌شد یک نوشابهٔ اجباری (به عنوان ورودیه) باز می‌کرد و به دستش می‌داد. عاشیقها یکی پس از دیگری ساز بدست می‌گرفتند و در میان جمعیت جوان حاضر در قهوه‌خانه می‌گشتند و آوازهای مورد تقاضای آنان را می‌خواندند.

در انتهای قهوه خانه عاشیقلار کمد بزرگ فلزی رنگی قرار دارد که هر قفسه از آن متعلق به یک عاشیق است و وسایلش را درون آن قرار می‌دهد. هر نوازنده بعد از ورودش به قهوه خانه به سراغ کمد فلزی می‌رود، وسایلش را برمی‌دارد و شروع به نواختن و خواندن می‌کند.
در این کافه منویی وجود ندارد، تنها چیزی که برای مشتریان سرو می‌شود چایی است که آن هم بدون سفارش جلو شما قرار می‌گیرد. چای خوش طعم در لیوان و نعلبکی‌های قدیمی که عطر و مزه‌اش با پیچیدن صدای ساز در گوش تان لذتبخش‌تر خواهد شد.