سقانفار شیاده مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان بابل، بخش‌بند پی غربی، روستای شیاده واقع شده است. سقانفار شیاده در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۳۳۸۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.سقانفار، سقانپار یا سقاتالار سازه ای چوبی در دو طبقه است که همانند آلاچیقی با پوشش شیب دار و عمدتا از جنس سفالی یا حلب در کنار تکایا ساخته می شد.قسمت بالای این مکان محل قرارگیری نوحه‌خوان بوده و در قسمت پایین نیز به مردم چای داده می‌شد، که به این ترتیب متولیان سعی می‌کردند شرایط حضور مردم در بیرون مسجد و حضور آنها برای برگزاری مراسم را به نوعی فراهم سازند. طبقه زیرین گاهی بنای محصور و گاه تشکیل شده از پایه‌های قطور چوبین است.
در زمان های دور که هنوز آب آشامیدنی به صورت لوله کشی شده در هر منزلی وجود نداشت و آب مورد نیاز روستائیان از چشمه ای در داخل یا خارج روستاها تامین می شد، در ایام محرم در سقانفارها ظرف بزرگ و بیضی شکلی قرار می دادند و در آن آب می ریختند تا مردم از آن آب بنوشند و بر قاتلان حضرت اباعبداللـه الحسین(ع) و شهدای کربلا لعنت می فرستادند.
دو طبقه سقانفار از طریق پلکان های چوبی به هم راه دارند ، طبقه اول آن علاوه بر تامین وسایل پذیرایی عزاداران، مکانی هم برای جمع شدن و عزاداری زنان محلی است که غذاهای نذری را شامل آش نذری ،حلوا و خرما میان عزارداران توزیع می کنند.
این بناها همه وقف سردار رشید و پاک کربلا حضرت ابوالفضل(ع) است و به نام ابوالفضلی در میان اهالی مشهورند و همه ساله در دهه محرم و روزهای سوگواری امام حسین(ع) محل برگزاری مراسم هستند
منابع:
ویکیپدیا
باشگاه خبرنگاران جوان
مطالب مرتبط :