روستای پل نو

پل نو به چهار مکان مشخص بطور تقریبی نزدیک به هم در منطقه رامجرد گفته می شود.اولین مکان نام پلی معروف به پل نو است. این پل بر روی رودخانه کر نزدیک کوه استخر یا میان قلعه قرار دارد.قدمت این پل به زمان های دور بر می گردد تا جایی که ساخت آن را به زمان هخامنشیان و یا ساسانیان مربوط می دانند. در دوره های تاریخی بعدی بنابه نیاز آن را مرمت و یا در صورت تخریب دوباره می ساختند.آخرین بار با خراب شدن پل قدیمی در پایین آن پلی جدید ساختند و معروف به پل نو شد.

اسامی سه مکان دیگر که در تکمیل این نوشتار می آید از این پل برگرفته شده است.

دو مکان دیگر روستاهایی به نام پل نو بالایی و پل نو پایینی بوده که قدمت آنها بنابه گفته افراد قدیمی به دهه اول سال های ۱۳۰۰ شمسی باز می گردد و در سال های ۵۶ و ۵۷ به دلیل مهاجرت روستائیان خالی از سکنه و به مرور زمان بطور کامل تخریب شدند.
چهارمین مکان شهرک طالقانی رامجرد است که شرکت سهامی زراعی رامجرد قبل از انقلاب٬ خانه های سنگی به روش مدرن برای یکپارچه سازی روستاها در منطقه رامجرد ساخت و در اختیار روستائیان مجاور به خصوص پل نویی ها قرار داد.ابتدا با نام همان شرکت خوانده می شد و بعد از انقلاب به شهرک طالقانی تغییر نام یافت.البته گاهی به آن قلعه سنگی هم می گویند.با توجه به اینکه تعداد زیادی از روستائیان پل نو در آن مستقر شده اند به این مکان پل نو هم گفته می شود.

پل نو پایینی تقریبا در وسط زمین های پل نو قرار داشت و پل نو بالایی در سمت شمال غربی آن به فاصله تقریبی ۲ الی ۳ کلیومتری قرار داشت.. البته در محاورات روستائیان پل نو پایینی به روستای بالا ٬ساختمان بالایی گفته می شد و فقط لفظ پل نو به روستای پایینی اطلاق می شده است.

در این مبحث بیشتر به روستای پل نو پایینی پرداخته می شود و در مجالی دیگر با استفاده از اطلاعات افراد قدیمی تر به روستای پل نو بالایی خواهم پرداخت.

پل نو پایینی که در سال های ۵۱ تا ۵۶ شمسی حدود بیست و نه خانوار افرادی در روستا زندگی می کردند از طوایف و تیره های مختلف بودند که طایفه قرقلاغ از بزرگترین آنها بودو بر همین اساس مردم ناحیه رامجرد٬ همه پل نویی ها را قره قلاغ خطاب می کنند به عبارت دیگر کلمه پل نو برابر با قره قلاغ شد.

خانواده علمدار رضایی٬صمد رفیعی٬ولی قربانی٬رستم قربانی٬حمزه قره قلاغ٬شمسعلی امین زاده(قره قلاغ)٬کوچکعلی فرهادپور٬ابوالقاسم شمشیری٬احمد فرهنگ٬جانعلی قره قلاغ(ابراهیمی)٬ خداخاص ابراهیمی(قره قلاغ)٬عوض مسعودی راد( بادکی)٬خداداد ابراهیمی(قره قلاغ)٬خداکرم ساسان فر(قره ه قلاغ)٬پیرعلی قره قلاغ ٬سرافرازکوچکی٬ریحان میرزایی٬عروجعلی میرزایی ٬چراغ میرزایی٬بیگ میرزا کشاورزی٬خانمیرزا(غلامرضا)کشاورزی٬علی قربانی ٬شاه میرزا کشاورزی ٬علی میرزا کشاورزی٬علی اصغرراستی٬حسینقلی باصری٬غلامرضاغلامی عمادآبادی٬خلیل عسکری٬عبدالحسین خلیلی در این روستا زنگی می کردند.

در قدیم سه دانگ زمین های پل نو متعلق به مالکی به نام دهقان و سه دانگ دیگر به مالک دیگری به نام معدل بود.آقای معدل ساختمان هایی برای تسهیل در سرپرستی زمین هایش ساخته بود که به نام ساختمان بالایی بود و بعدها به نام پل نو بالایی شناخته می شد. بعد در زمین های پایین تر قلعه ایی به کمک رعیت ساخت که ابتدا به نام قلعه معدلی شناخته می شد و بعد از اصلاحات ارضی به نام پل نو یا پل نو پایینی شناخته شد.

بعد از فوت معدل٬زمین هایش توسط آقایان جوکار و عبدالهی خریداری شد.

به مرور زمان با افزایش جمعیت (به دلیل مهاجرت از بیرون به داخل روستا) و درخواست خانه سازی و محدودیت جا در داخل قلعه٬ مردم مجبور شدند در بیرون قلعه شروع به ساختن خانه کنند و هفت خانواده ٬ساختمان هایی در بیرون قلعه ساختند.

قلعه دیوار بلندی داشت و در اوایل ساخت آن بطور کامل محصور بود .دری چوبی و بزرگ در سمت غربی داشت که در اصلی بود و در کوچکتر و معمولی دیگر به حیاط مرحوم بیگ میرزا باز می شد .بعد از سال های ۵۰ تا ۵۵ شمسی عده ایی از روستائیان برای عبور و مرور درهای دیگری برای خود ایجاد کردند که می توان به در خانه مرحوم خانمیرزا و خیرالله(عبدالحسین) اشاره کرد. البته دروازه اصلی قلعه در زمان ما یک لنگه بیشتر نداشت و آن هم بعد از مدتی خراب شد.یادم می آید بچه های روستا از چوب های قطور آن برای الاکلنگ استفاده می کردند.

چاه آبی در بیرون قلعه روبروی ساختمان های بیرونی بود که به دستور سپاهیان بهداشت توسط مردم ساخته شده بود که در ابتدا تلمبه ایی دستی بر روی آن نصب شده بود و بر اثر استفاده مکرر خراب شده و مردم با دست و بوسیله ظرف هایی با بند از درون چاه آب می کشیدند و مورد استفاده قرار می دادند هر سال عده ایی از افراد روستا آب آن را تخلیه و چاه را لایروبی می کردند تا آب تمیزتر بدست مردم برسد.

روبروی روستااز سمت غرب ٬باغچه هایی از درختان وجود داشت که متعلق به عده ایی از روستائیان پل نو بود.

مدرسه بیرون از روستا قرار داشت.جوی آبی بزرگی به نام جوی اسفدران از سمت غرب روستا می گذشت.پلی در نزدیکی خانه آقای رضایی بر روی این جوی قرار داشت.به موازات آن راه کوچکی بود وبعد از راه جوی دیگری مربوط به زمین های پل نوقرار گرفته بود.از همه این ها که می گذشتی به راهی می رسیدی که روستا را به کانال آب وصل می کرد و مدرسه در شمال غربی آن بود.مدرسه ایی زیبا٬ ساخته شده از سنگ قرار داشت.دور تا دور مدرسه با حیاط بزرگش انواع درختان بود.داخل زمین مدرسه گل های محمدی و گل چای کاشته بودند.وقتی بهار و تابستان می شد گل های قرمز و صورتی محمدی و گل های زردرنگ چای منظره جالبی را به مدرسه می داد.

روستا با آن قلعه٬ خانه های خشتی و مردمان صمیمی اش کم کم در سال های ۵۴ تا ۵۷ از سکنه خالی شد وبا کوچ روستائیان به شهرک طالقانی٬روستای دم افشان و شهر مرودشت و هم چنین مقارن شدن با انقلاب و تغییرات اجتماعی آن سال ها٬ با گذشت زمان تخریب و به مزارع کشاورزی تبدیل شد.

اطلاعات در مورد روستای پل نو زیاد است انشاالله با همکاری دوستان٬مطالب بیشتری در آینده ارائه خواهد شد.البته نوشتن در باره پل نو نیاز به مطالعه و تحقیقات بیشتری دارد و این با همکاری افراد قدیمی مرتبط با پل نو که اطلاعات متقن و درستی ارئه دهند و مورد تایید همه باشند میسر می شود.

ما شروع کرده ایم و امیدواریم نقطه عطفی باشد بر ثبت اطلاعات صحیحی از پل نو تا دیگران از آن بهره ببرند.

طبق اطلاعاتی تقریبی که از قدیمی های پل نو اخذ شده،محل قدیمی نزدیک پل قدیمی پل نو بوده،که

هنوز اطلاعات متقنی از آن وجود ندارد.ولی به نظر میرسد که افراد اولیه پل نویی ابتدا دراین قلعه ،که الان

به نام “قلعه خرابه”نامیده میشود،ساکن شده بوده اند.سالهای سکونت در قلعه قدیمی مطمئنا به قبل

از سالهای ۱۳۰۰برمیگردد.قدیمی ترین شخص قره قلاق که اسمی از ان برده شده .شخصی به نام

“جمال خان “بوده است.که این شخص پدر بزرگ “مرحوم نگهدار محمودی “بود.و قبر آن نیز در ایوب

شناسایی شده است.که تاریخ تولد ایشان احتمالا سالهای۱۲۶۰تا۱۲۶۵میباشد.سال سکونت در پل نو

نیز اوایل سالهای ۱۳۰۰میباشد.مهمترین تحولات تاریخ پل نو دو مورد میباشد.:

۱-اصلاحات ارضی:اصلاحات ارضی طی ۳مرحله به تصویب مجلس وقت رسیده،ودر نهالت به رفراندوم

گذاشته شد.بار اول در سال ۱۳۳۹به تصویب رسید.بار دوم در۱۹دی ۱۳۴۰پش از اصلاحاتی به تصویب

مجلس شورای ملی رسید.وبرای سومین بار در۶بهمن ۱۳۴۱پس از رفراندوم مورد تصویب قرار گرفت.

ولی تاریخ شروع ان همان سال ۱۳۳۹ میباشد.پس از اصلاحات ارضی لیست کشاورزان که روی زمینهای

مالک کار میکردند.توسط وی به اداره اصلاحات ارضی که در مراکز استان..شیراز ..تشکیل شده بود ارسال

شد.ودر نهایت به ۳۶نفر از کشاورزان که به انها “دهقان”گفته میشد،هرکدام حدود ۲۵/۸هکتار زمین تعلق

گرفت.ولی زمینی تا سالهای اول انقلاب بدلیل نفوذ مالک ،تفکیک نشد.ودهقانان هرساله مقداری محصول

از مالک بعد از کسر سهم او و کدخدا ،میگرفتند.

۲-تشکیل شرکتهای سهامی زراعی.این شرکتها بار اول پس از تصویب درتاریخ۵دی ۱۳۴۶در ۱۶ماده تشکیل

شدند.وسپس در ۲۷اسفند سال ۱۳۵۱پس از اصلاحاتی در ۲۸ماده مورد تصویب مجلس شورای ملی قرار

گرفت.با تشگیل این سرکتها ،کشاورزان به صورت گروهی روی زمینها کا رکرده،وهر ساله سهمی از

شرکت تحویل میگرفتند.با تشکیل این شرکت براساس یکی از بندهای آن محل شماره۳پل نو که بعدها

شهرک طالقانی نام گرفت،تشکیل و بیشترخانوارهای هر ۲پل نو بتدریج از سایهای ۱۳۵۶تا۱۳۵۸به آنجانقل

مکان کردند.وپل نو ییها وارد سومین مرحله زندگی خود شدند.