جیلان‌آباد یا گلون‌آباد روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان اصفهان در استان اصفهان ایران است. این روستا محل جنگ غلبهٔ افغان‌ها بر صفویان در زمان شاه سلطان حسین صفوی بوده که موجب تصرف اصفهان به دست افغان‌ها و سقوط سلسلهٔ صفویه شد.این روستا در دهستان قهاب جنوبی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱٬۴۵۹ نفر (۳۵۱خانوار) بوده است.
مسیر آن در حدود ۲۵ کیلومتری اصفهان است اما در۲۵ کیلومتری آن تابلویی از این روستا به چشمم نمی خوردو احتمالا اگر از فروشگاه های کنار جاده ای پرس و جو کنید اسم گلون آباد برای آنها آشنا نخواهد بود و شما شاهد تابلویی به نام جیلان آباد خواهید بود.گلون آباد نام قدیم این روستا بوده ولی بعد از حمله ی افغانان روستا را ویران کردند؛ سالها بعد خانمی به اسم جیلان دوباره روستا را رونق می بخشد و در صدد آبادی مجدد آن برمی آید و نام روستا به جیلان آباد تغییر می کند.
اولین مکانی که در روستا می توان پیگیر آن شد گلزار شهدای آنجا می باشد و ادای احترام به گلگون کفنانی که برای دفاع از این آب و خاک جان ها دادند (چه هشت سال دفاع مقدس و چه شهدای سپاه صفویان در جنگ گلون آباد).و در نزدیکی گلزار شهدا پایگاه مقاومت بسیج روستا قرار دارد.بعد از آن می توانید برای دیدن کاروان سرا های وسیع این روستا رهسپار شوید.
کاروانسرای گلون آباد
کاروانسرای اول دارای در و دروازه است و طبقه ای جهت اسکان زنان و طبق رسم احترام به زنان و دور ماندن از چشم مردان غریبه باید در بالا می نشستند. حوضی بزرگ در وسط میدان قرار دارد که سکانسی از فیلم روزی روزگاری در این کاروانسرا ساخته شده. متاسفانه بخشی از دیوارهای آن اکنون فروریخته است.
کاروانسرای دوم بدون در با وسعتی کمتر و تخریب بیشترمی باشد و روبروی آن کاروانسرایی وجود دارد که آن نیز بدون در و ویرانتر ولی دارای یک چاه بزرگ و خشک است و موتور و مکینه در وسط آن نشان از رونق در زمان های گذشته دارد که ویرانه شده است.
راهنما و مردم محلی می گویند این کاروانسراها محل استقرار بلوچ ها و افغان ها بوده است که البته نشانی دال بر این استقرار خاص قومی به چشم نمی خورد ولی نشان از تاثر مردم محلی از سنگینی حضور آنان در روستا وجود دارد.
می توانید مسیر را به بخش مرکزی روستا ادامه دهید و از مسجد گلون آباد روستا دیدن کنید که بنایی باشکوه و نسبتا وسیع نسبت به مساحت روستا می باشد؛
قدمت آن دقیقا مشخص نیست ولی سبک معماری به وضوح صفوی بودن آن را ندا می دهد. کاشی کاری محراب اصلی کاملا جدید می باشد (و نشان از عدم ثبت ملی) ولی می توانید دیوار نوشته ای منقش به آیات قرآن را مشاهده کنید که تاریخ ۱۱۰۴ در گوشه ی آن نوشته شده است که زمان سلطنت پادشاه صلح جو و آرام شاه سلطان حسین صفوی را نشان می دهد ولی به علت عدم شناخت مردم جلوی آن مصالح ساختمانی و کاشی و گچ گذاشته شده است.
در پشت بام مسجد به راحتی می شود برج های کبوتر روستا را که نشان از رونق کشاورزی در روزگاری نه چندان دور دارد را مشاهده کرد که بعدها با خشک شدن زاینده رود کشاورزی هم از بین می رود.
مردم روستا علاقه ی زیادی به آمدن گردشگران به روستا دارند تا شاید معیشت مردم بهبود پیدا کند و کاروانسراهای مخروبه دوباره رونق گیرند.
بعد از بازدید از کاروان سرا ها می توانید برای دیدن امام زاده ی روستا هم اقدام کنید که خالی از لطف نیست و بسیار زیبا مرمت و گچ بری شده است.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.