باغو. (اِخ ) از دیه های انزان است .(از ترجمه ٔ مازندران و استراباد رابینو ص ۱۶۸). دهی است از دهستان انزان بخش بندرگز شهرستان گرگان که در۹۰ هزارگزی جنوب خاوری بندر گز میباشد.
روستای باغو یکی از قدیمی ترین روستاهای دهستان انزان شرقی بحساب می آید که در عرض جغرافیایی ۳۶ درجه و۴۶ دقیقه وطول جغرافیایی ۵۴ درجه۰۲ دقیقه مدار زمین ودر استان گلستان ونزدیک به دو کیلومتری جاده اصلی تهران- مشهد از سمت شمال واز جنوب به جاده قدیم شاه عباسی واز شرق به روستای کارکنده واز غرب به وسیله جاده میان روستای به روستای سرمحله میرسد این روستا جمعیتی معادل ۷۰۰ نفر داشته ودر حدود ۱۴۲ هکتار زمین زراعی دارد که تحت کشت محصولاتی مثل برنج وسویا ودرگذشته یکی از مراکز کشت پنبه محسوب می شد. شغل اصلی مردم این روستا کشاورزی و باغداری ودامداری بصورت سنتی می باشد. باغو بیشتر زمینهایش بصورت صاف هموار وجلگه ای که تا سواحل خلیج استراباد میرسد که عده ای از اهالی به بهانه هایی زمینهای خود را فروخته وروانه شهرهای بزرگ وکوچک اطراف شده اند این روستا دارای مردمی مهربان وخونگرم با اعتقادات مذهبی واسلامی ومتدین به دین اسلام وزبان رسمی مردم فارسی امابه گویش محلی مازندرانی وگیلک تکلم میکنند.این روستا ۳ شهید بزرگوار به انقلاب تقدیم کرده است.
در حال حاضراین روستا از امکانات آب،برق،گاز،تلفن ونیز راه آسفالته ومدرسه وامکانات بهداشتی (خانه بهداشت و….)زمین و باشگاه ورزشی فوتبال بهرمند می باشند فاصله این روستا تاشهرستان بندر گز حدود ۸ کیلو متر میباشد.در ضمن شهرک صنعتی بندرگز نیز جزئ از زمینهای این روستا بوده است.
در این روستا طایفه هایی چون گرشاسبی.مسعودی ازطالقان وحسینی .منوچهری ازپل سفید وامیری. بهمنی از دامغان.کندابی .میرشکارکه طایفه ای از هندوستان در زمان نادر شاه وکریمی . عقیلی.ایمانی رود بارکی. البرزی وهزارجریبی از روستای لند و پیته نو هزارجریب .میرزایی ازروستای بنفش تپه و طایفه روزه دارازکردکوی ساکنین این روستا را تشکیل و در حال حاضر دراین روستا سکونت دارند.
این روستا همچون روستاهای اطراف پذیرای مهاجرانی از روستا های هزار جریب واستان های شرقی کشور عزیز مان ایران به شمال کشور واز جمله این روستا عزیمت نموده وساکن شدن وطایفه دیگری که درصد کمی از جمعیت روستارا تشکیل میدهند بنام گودار که تقریبا”قشر فقیر وکم در امد روستا محسوب میشوند که در گذشته به کار نوازندگی ومطربی مشغول بوده اند و در کتاب جغرافیایی تاریخی گیلان مازندران واذربایجان نوشته ابوالقاسم طاهری چاپ سال ۱۳۴۷درص۵۳ اینطور آمده است آنان را باید پارپای مازندران خواندواین طایفه بی شباهت به یکی از قبایل هندی (کولی)نمی باشندکه درگذشته به کشور عزیزمان ایران وبخصوص منطقه شمال کشور عزیمت نموده اند البته این قشر باهمه تنگ دستی مردمی زحمت کش می باشند.
آثار تاریخی از گذشته در این روستا بجای مانده است که متاسفانه مورد بی رحمی عده ای سود جو ونیز کم لطفی مسولین آثار باستانی وتاریخی از بین رفته یا کم رنگ شده است البته اهالی روستا وبه خصوص شورای محترم باید در این زمینه پیگری و در جهت مرمت وباز سازی تلاش نماید که این خود شناسنامه مردم روستا به حساب می آید ومردم نیز از کنار این موضوع راحت عبور نکنند .از جمله این آثار
۱.قله دختر که درمجاورت آن آبشاری زیبا وجود دارد که زیبایی خاصی به آن میدهد
۲.قلعه پیرزن این قلعه نیز در نزدیکی اش آبشاری وجود دارد که نقاش بزرگ به آن زیبایی خاصی داده است
۳.آبشار خزه ای دالان در قلعه پیرزن قرار دارد
۴.آبشار “چلم رز” که در مجاورت دختر قله می باشد
۶.شیشار تپه درشهرک صنعتی وروبروی کارخانه سم قرار دارد.
۷.تپه لتکایی که شاید همان لوتکا به زبان روسی قایق کوچک باشد
۸.پارک زیبای جنگل باغو که پروانه ساخت آن نیز صادر شده است.ساختش نیز آغاز شده که امیدواریم مسولین موارد زیست محیطی رادرزمان احداث بطور دقیق در نظر داشته باشند.
۹.قنات آبی که شاید حدود بیشتر از دو قرن از احداث آن توسط شخصی بنام حاج رضا گرشاسب جهت مصرف آب شرب وکشاورزی روستا احداث شده بود که در حال حاضر یکی از دو قنات، آب در آن جاری می باشد امید واریم که شورای محترم با مساعدت مالی این دو قنات تاریخی نیز ترمیم شود.
۱۰. حمام خزانه ای که در چندین سال قبل تخریب گردید که توسط خانمی بنام کربلایی زهراگشتاسب جهت استفاده عموم احداث شده بود.
۱۱.رودخانه ای که از مجاورت این روستا می گذرد واز کوه میرانلو سر چشمه گرفته واز از جنگل های زیبای کوه جهان مورا عبور کرده واز کنار این روستا عبور کرده وبه خلیج استراباد میریزدروایت است که در زمانی که روسها در این منطقه تجارت داشتند از این رودخانه برای حمل الوار استفاده می شده به این صورت که الوار را در جنگل به آب انداخته وآن را در سواحل خلیج استراباد از آب گرفته ودر میان کشتی بارگیری می کردند.
در گفتگوی دوستانه ای که با آقای جعفر البرزی دوستم که از اهالی روستا می باشد داشتم اظهار داشت که قدمت روستای با غو به سال ۷۱۱ هجری قمری میرسد این مطلب بنابه کتابی که دراختیار آقای حاج شیخ محمدشهسوار(از معتمدین و بزرگان و شاعر منطقه) قرار دارد و در این کتاب از باغو با نام طاغو یاد شده است. جالب این که نقلی ازاین کتاب آمده است .سید شریف جرجانی یکی از عالمان وقت تا سن ۱۹ سالگی در این روستا می زیسته از این روستا به جهت کسب علم وعلوم به مصر سفر کرده وپس ازآن به شیراز باز گشته وخواجه شیراز نیز از شاگردان وی بوده است ودر شیراز نیز ازدنیا رفت ودرمحله سردزک شیراز مدفون است.
این روستا از نظر امکانات تحصیلی از جمله نادر ترین روستا ها به حساب می آید به این صورت که درابتدا شاید مربوط به سالهای قبل از ۱۳۴۰ باشد که خانمی به نام ملا صدیقه که همسر حاج اصغر روزه دار بود جهت تحصیل کودکان مکتب خانه ای را دراین روستا راه اندازی نمود که تا چندین سال جای خالی مدرسه را دراین روستا پر میکرد.این خود نشان ان است که زنان روستا در آن موقعیت زمانی از بینش بازی بر خوردار بوده اند ودرسال ۱۳۴۷ نیز مدرسه ابتدایی دراین روستا احداث شد که در حال حاضر نیز مورد استفاده کودکان روستا می باشد نام این مدرسه امیر کبیر است.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.