ایران از جمله کشورهایی است که در گذر تاریخ دست توانایی در معماری داشته؛ به‌گونه‌ای که خانه‌های مردم این سرزمین همواره محلی برای گذران یک زندگی همراه با آسایش، آرامش، استقلال و امنیت بوده است. در دهه‌های اخیر بسیاری از بناهای مسکونی ارزشمند در شهرهای مختلف ایران تخریب و به جای آنها آپارتمان‌هایی با نقشه یکسان برای سلایق متفاوت و برج‌های مرتفع و بی‌هویت ساخته شده است. این در حالی است که روند مذکور در جوامع اروپایی به شکلی متفاوت رخ می‌دهد؛ خانه‌های قدیمی نگهداری و ترمیم می‌شوند و در فضای داخلی براساس نیاز کاربران تغییراتی صورت می‌گیرد.
خانه‌ی الفت که به راحتی می‌توانست به دلیل قدیمی بودن و به صرفه نبودن خانه‌ای تک واحدی برای مالک آن در دوران کنونی وضعیت مسکن در تهران، محکوم به تخریب شود و آپارتمانی چند واحدی به جای آن ساخته شود.با درایت و توسط گروه طراحی نقش فیروز با طراحی بی نظیر نوید صالحی در آرامستان ظهیرالدوله به چنین نتیجه‌ای حاصل شده که روح هر بیننده‌ای را نوازش می‌کند.
خانه‌ی الفت بازسازی خانه‌ی ۶۰ ساله‌ای است که مالک کنونی، پس از سال‌ها آپارتمان‌نشینی، در سال ۱۳۹۱، تصمیم به تجربه زندگی به دور از دغدغه‌‌های روزمره ساختمان‌های چند واحدی گرفت و به دنبال آن، اقدام به خرید خانه‌ای با قدمت بیش از ۶۰ سال، در شرق آرامستان ظهیرالدوله کرد
خانه مذکور ابتدا متشکل از یک واحد دوطبقه (دوبلکس) همراه یک نیم‌طبقه، موتورخانه‌ای در طبقه تحتانی آن و همچنین اتاقکی روی بام بود. ساکنان پیشین از فضای نیم‌طبقه حیاط و اتاقک بام به‌عنوان آرایشگاه زنانه و کبوترخانه استفاده می‌کردند. همچنین طبقه اول شامل دو سالن پذیرایی، یک آشپزخانه، یک اتاق‌خواب، یک حمام و سرویس بهداشتی و طبقه دوم متشکل از یک سالن پذیرایی، یک آشپزخانه، دو اتاق‌خواب و یک سرویس بهداشتی بود.
ارتباط میان این دو طبقه به‌وسیله یک دستگاه پله مدور از داخل ساختمان صورت می گرفت. همین‌طور نور بخش شمالی طبقه دوم از نورگیر داخلی بنا تأمین می‌شد و بخش شمالی طبقه اول از دریافت نور طبیعی بی‌بهره بود. کم‌نور بودن و ناهمخوانی فضاهای داخلی با سلیقه و نیازهای کاربران جدید، آنها را بر آن داشت تا با ترمیم بخش‌های فرسوده و اعمال تغییراتی، فضای این خانه قدیمی را با نیازهای خود مطابقت دهند..
احیای خانه الفت، تجربه‌ایست در بازگرداندن حیات اجتماعی ـ کالبدی به اثری از دوره معماری مدرن ایران، دوره‌ای در حال فراموشی که امروزه بسیاری از بناهای مسکونی آن، به منظور ساخت آپارتمان‌ها و برج‌های نو، از میان می‌روند.
ویژگی مهم این خانه وجود تراس وسیع در هر طبقه است. از این رو طراحان با این ایده که نه‌تنها ساکنان بلکه رهگذران از کیفیت بصری دلنشینی برخوردار شوند، بخش‌هایی از جان‌پناه تراس‌ها را حذف و ورقه‌های فلزی برش‌خورده حاوی خطوط نستعلیق بیتی از مولانا با مضمون «خانه» را جایگزین آن کردند.
احیای خانه الفت در طول یازده ماه، طی سه مرحله به انجام رسید: استحکام‌بخشی سازه و تغییر فضاهای داخلی، الحاق عناصر جدید به نمای خارجی، ساماندهی حیاط و فضاهای وابسته. مرحله اول، شامل اجرای یک شبکه سازه فلزی، منطبق بر سازه پیشین و فضاهای داخلی جدید بود. به موازات این عمل، سبک سازی بام طبقات در دستور کار قرار گرفت، چرا که به فراخور گسترش بنا، در هر دوره، لایه‌ای جدید به بام طبقات اضافه شده بود و بار اضافی بر ستون‌ها و دیوارها وارد می‌آمد. . بر اساس نقشه جدید، هر طبقه به دو عرصه خصوصی و عمومی تقسیم شده است و دسترسی طبقات به یکدیگر، توسط یک دستگاه پله و آسانسور شیشه‌ای الحاق‌شده به نما صورت می‌گیرد.
احیا (باز زنده‌سازی) خانه الفت، تجربه‌ای است در بازگرداندن حیات اجتماعی ـ کالبدی به اثری از دوره معماری مدرن ایران؛ دوره‌ای در حال فراموشی که امروزه بسیاری از بناهای مسکونی آن، به منظور ساخت آپارتمان‌ها و برج‌های نو از میان می‌رود.
این خانه، هم‌اکنون به صورت دو واحد مسکونی مجزا و یک دفتر معماری (نقش فیروزه)، به جریان زندگی خود در میان بناهای اطراف ادامه می‌دهد.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.