حوزه‌های جدید در صنعت گردشگری

نوشته: الیزابت بکر
ترجمه: جعفر خیرخواهان و علی رهنما
صنعت گردشگری در هر جنبه‌ای از هر سفر سرگرم ارزیابی است تا چگونه از هر تجربه‌ای (از تشکیل گروه نوازندگان محلی گردشگران و خرید قواره‌ای ابریشم تا سفر با قایق موتوری به اعماق جنگل) سودی کسب کند. مسافرت به شکل هر چه پیش آید خوش آید که زمانی هدف اصلی سفر بود در حال ناپدید شدن است.
آنچه زمانی سفرهای اکتشافی برای فرار از زندگی کسالت‌بار روزانه یا نقشه‌ای برای دوران بازنشستگی بود، اکنون سفرهای پکیجی شده است که تقریبا هر جنبه آن از پیش برنامه‌ریزی شده است. سفرهای شناخته شده‌ سالمندی که بازنشستگان به مناسبت سالگرد ۲۵ یا ۵۰ سالگی ازدواج انجام می‌دهند پشتیبان اصلی صنعت گردشگری شده‌اند. هر چیزی از کلاس‌های آشپزی و نمایش بامبوبافی را می‌توان درون یک سفر جای داد. کل یک روستا در اتریش، سوئیس و آلمان با رقم اندک ۷۰ هزار دلار در هفته به تورهای گردشگری اجاره داده می‌شود.
دوباره گردآمدن اعضای فامیل، تعطیلات ساده به ساحل دریا، سفر به جاده ابریشم قدیم در دشت‌های آسیا یا
گشت و گذاری به گالری‌های هنری قدیمی و جدید در استانبول، همگی را این صنعت بازاریابی می‌کند. یکی از بزرگ‌ترین منابع درآمدی، همایش‌ها یا نشست‌ها است که به عنوان MICE شناخته می‌شود (مخفف صنعت نشست‌ها، سفرهای تشویقی، همایش‌ها و نمایشگاه‌ها). این دسته، حیطه وسیعی از نشست‌های قانونی، جشنواره‌های فیلم، گردهمایی‌های دانشگاهی و کارهای بی‌ارزش و پرهزینه دولتی را پوشش می‌دهد که در دهه‌های اخیر چندین برابر شده است و صندلی خطوط هوایی و اتاق‌های هتل‌ها را پر می‌کند.
توسعه دلایل سفر رفتن
صنعت توریسم مانند کسب‌وکارهای دیگر، سود خود را با گسترش دلایل سفر افزایش می‌دهد. یکی از بزرگ‌ترین حوزه‌های جدید، گردشگری پزشکی است که پزشک‌ها و بیمارستان‌های خارجی را با صنعت گردشگری هماهنگ می‌کند تا یک بسته پیشنهادی از عمل جراحی و تعطیلات برای بهبودی در ساحل یا استخر شنا تهیه شود. این حوزه در ایالات متحده به عنوان هزینه‌ مراقبت‌های بهداشتی و بیمه سلامت با سرعت بالایی رشد یافته است. اکنون زمانی که بیمار با هزینه‌های صدها هزار دلاری عمل جراحی در ایالات متحده مواجه شود، می‌تواند بسته مسافرتی جذابی به همراه مراقبت‌های پزشکی در آرژانتین، هند، آفریقای جنوبی یا حتی نزدیک‌تر به خانه در مکزیک یا کاستاریکا که تعطیلات را هم در آنجا بگذراند، انتخاب کند؛ اغلب با یک‌دهم قیمت مشابه درمان در ایالات متحده. این پیشرفت‌ها به لطف همکاری بین وزارتخانه‌های گردشگری با وزارتخانه‌های بهداشت در بیشتر این کشورهای خارجی اتفاق می‌افتد.
مسافرت همچنین به یک روش جمع‌آوری اعانه تبدیل شده است. هر روز، نامه‌ها یا بروشورهایی از دانشکده‌ها، کتاب‌فروشی‌ها، موزه‌ها، مجلات، ایستگاه‌های رادیویی، موسسات موسیقی و هنری فرستاده می‌شود که از مردم برای رفتن به مسافرت یا لحظاتی خوش در سفر دریایی و جمع‌آوری اعانه برای یک آرمان پسندیده دعوت می‌کند.
گردشگری در اروپا متولد شد و رونق یافت که هنوز وابسته به بازدیدکنندگان خارجی و به‌طور فزاینده‌ای از چین است. در سال ۲۰۱۱ زمانی‌که جهان هنوز در رکود اقتصادی بزرگ بود کشور ایرلند برای پرداخت بدهی‌های خود به صنعت گردشگری روی آورد و در آن سال ۱/۹ میلیارد دلار به دست آورد.
توریسم، منبع نخست درآمد کشورهای فقیر
امروزه، ملت‌های فقیر برای خروج از فقر روی گردشگری سرمایه‌گذاری می‌کنند که تنها پس از نفت و انرژی در جایگاه دوم موتور اصلی توسعه است. تایلند بزرگ‌ترین صادرکننده برنج در دنیا است؛ در عین حال گردشگری اولین منبع درآمد این کشور است که قدرت سیاسی را با خود می‌آورد. هنگامی که معترضان تایلندی در دسامبر ۲۰۰۸ خواستار تغییر دولت تایلند شدند، فرودگاه را به تسخیر خود درآوردند تا گردشگران وارد کشور نشوند؛ اتفاقی که باعث توقف اقتصاد تایلند و پیروزی معترضان شد. کاستاریکا طبیعت دست‌نخورده خود را به منبعی برای طبیعت‌گردی سودآور تبدیل کرد. سریلانکا و اکنون برمه که شاهد پایان یافتن درگیری‌های داخلی هستند، خیلی زود درهای خود را به روی انبوهی از گردشگران باز کردند. بعد از انقلاب بهار عربی در مصر (کشوری که از هر هشت شغل، یک شغل وابسته به گردشگری است) درخواستی برای کمپانی‌های کشتی‌های تفریحی و نیز تورگردان‌ها فرستاد تا اقتصاد مصر را نجات دهند. اگر یک پرستشگاه یا محله شهری قدیمی بتواند به عنوان مکان‌ میراث جهانی یونسکو به ثبت رسد، جذب گردشگر به آنجا تضمین شده
است.
در حالی‌که گردشگری نیازمند برخی زیرساخت‌ها از فرودگاه‌ها گرفته تا بزرگراه‌های مدرن است، جالب است که ساختن این زیرساخت‌ها از کارخانه‌ها ارزان‌تر است. در تئوری، کشورهای فقیر باید بتوانند از درآمدهای جدید صنعت گردشگری برای ایجاد زیرساخت‌ها استفاده کنند، در حالی‌که استانداردهای زندگی و محیط زیست افزایش می‌یابد. صد کشور از فقیرترین ملل دنیا تا پنج درصد از تولید ناخالص ملی‌ خود را از گردشگران خارجی به دست می‌آورند که برای دیدن آداب و رسوم عجیب و غریب، خرید چمدان‌هایی از سوغاتی و گرفتن عکس‌های بیشمار از مناظر حیرت‌آور به آن کشورها می‌آیند.
منبع : دنیای اقتصاد