بقعه ی سادات بابلکانی

استان مازندران با طبیعت بکر و سرسبزش و همچنین تفرجگاه های متعدد، گردشگران زیادی را به خود جذب می کند.شهر بهشهر واقع در این استان، علاوه بر روستاهای تاریخی و زیبایش، جاذبه های زیادی برای مسافران و گردشگران دارد.سه کیلومتر قبل از شهر بهشهر، شاهد روستایی به نام آسیاب سر خواهید بود.این روستا دارای چند اثر تاریخی می باشد که به همین علت، روستایی توریستی و گردشگری به شمار می رود.

بقعه ای تاریخی به نام بقعه ی سادات بابلکانی در مرکز این روستا قرار دارد که دیدن آن خالی از لطف نیست.در میدان‌ گاه این روستا و در غرب روستای کوهستان، بقعه‌ دو تن از سادات بابلکانی به نام‌های سید امیر کمال‌الدین و امیر سید شمس‌الدین قرار دارد. در آن دوران هرگاه شیعیان نامدار با حکومت مرکزی دچار مشکل می‌شدند، راه ایران را پیش‌گرفته و سرزمین طبرستان را مأمن امن خود قرار می‌دادند.

با توجه به معماری بنا، بقعه امیر کمال الدین، یک برج آرامگاهی با گنبد هشت ترک، متعلق به قرن نهم هجری قمری است.بنای بقعه دارای نقشه تقریبی مکعبی شکل به ابعـــاد ۶ * ۸.۷۵ * ۸.۵ متــر با مصالـــح آجر و گچ و آهـک ساخـته شـــده است و روی بنا در ضلع جنوبـــی واقــع است.گنبد بنا در اثـــر شلیک گلــوله توپ تخریب شده و در مرمت جدیدی گنبد پـــخ و نیم دایـــره بـــر بالای آن ایجاد کـرده اند.

تزئینات خارجی بنا شامل تزئین آجری سینه کفتری و نیم دایـــره‌های طاسی شکل و تــورفتگی‌های مستطیل و مربعی شکل است در داخل بنا دو قبر وجود داشته که بـنا بر روایت تــاریخی مزار امیر کمال الدین و امیر شمس الدین است.با توجه به معماری بنا بقعه امیر کمال الدین یک برج آرامگاهی با گنبد هشت تـرک متعلق به قـرن نهم هجری قمری است.
بعد از اینکه اعراب به ایران حمله کردند طبرستان و مازندران نیز مانند سایر نقـاط ایـران به دین اسلام گرویدند،از این رو اکثر حکمـرانان استان ومناطق را، سادات آن زمـان تشکیل می دادند.چون سیـد عبدالکریم ازدار فانـی رحلـت نمـود فرزندش سید عبـداللهرا برجــای پدر بر تخت نشاندند و او نیز در آن سن کم خود به شرب و خمر اقدام می‌نمود ، لهذامردم مازندران از او متفرق شدنـد.

در این بین شخصی فرصت طلب به نام علی روز افزون منتظر فرصت بود که بر تخت حکومت بشیند تا اینکه روزی سید شمس الدین بابلکانیبه دیـــوان آمـد وقتی چشم نامبارک علی روز افزون به سید افتاد دشنام داد و شمشیر کشید و به او حمـله کرد و دو سید نیز چاره ای جز مبارزه با او را ندید و به هم آویختند و از قضــا سید شمس الدین بابلکانی به درجه شهــادت یافت ( تاریخ فوت ۷۶۵ هجـریقمری).
علی روز افزون نیز به جهت جنایتی که مرتکب شده بود سوار بر اسبـی شـد و از صحنـه گریخت و سیـــد عبـدالله مست و لا یعقــل در خــواب غفلت بود وهنگامی که صورت واقعـه را به او رسانیدند پروا نکـرد و باز هــم دست از خواب غفلت بر نداشت.

جنازه میر شمس الدین را به موطن خـود واقع دراین منطقه برده و در آنجا به خاک سپردندو به جهت احترامی که به سادات بابلکانی داشتند مقبره ای بنا نمودند.
از سویی دیگر سادات بابلکانی چون سیدعبدالله را شایسته حکومت ساری نمی‌دیدند عموی اوسید کمـال الدین را ترغیب به حکـومت نمودند و او را به سلطنت قبـــول کـــردند ، اما سید کمال الدین نیز در اداره حکومت ناتوان نشان می‌داد و نتوانست رضایت مردم راجلب کرده ، از آن سبب خود را معزول ساخت و به وطن خود ( این منطقه) باز گشت.

دیـری نپایید که علی روز افزون به دست مردمی که کـردار او رادیــده بودنـد کشته شـد . در این اوصـاف سید عبدالله بر مسند حکـومت بود وعموی خود سید کمال الـدین را گرفت و حبس کرد تا در زندان بیمار شد ودر همان مقبـره مدفون شد و مــرد ( تاریخ فوت ۷۸۲ هجـــری قمری).