تاریخ خبر :۱۳۹۴/۰۵/۰۹- اردیبهشت ۱۳۹۴، کوهرنگ، گروه توریست آلمانی از سفر به ایران بسیار راضی، من راهنمای آنها هستم، هوا خوب، باد مساعد، منظره عالی، آب با قدرت هر چه تمامتر از تونل آبی کوهرنگ از آن طرف کوه به این طرف و با قدرت هر چه تمامتر در کانال از بالای کوه به پایین سرازیر.
گروه از کناره کانال پیاده برخلاف مسیر آب به طرف بالا در حرکت است. پیش خودم فکر می کنم چه زیباست که گروه از این سفر راضی است. این احساس را همه توریستهای من تاکنون داشته اند و این برای من احساس قشنگ و اقناع کننده ای است.
با خودم فکر می کنم ما چه چیز برای توریست خرج می کنیم. ما چقدر ماتریال و مواد به توریست ارزانی می کنیم. تقریبا چیز زیادی نمی دهیم ولی از آن درآمد داریم. این بسیار خوب است.
آن روز همه چیز داشت خوب پیش می رفت تا اینکه یکی از توریستها کنار کانال را نشان من داد و سوال کرد چرا؟ سوال او معلوم بود. چرا اینقدر زباله و آشغال در کنار کانال آب؟ من باید چه جوابی می دادم؟
سری به علامت تاسف تکان دادم و به فکر فرو رفتم. توریست متوجه تغییر وضعیت یکباره روحی و درونی من شد. به من گفت که زیاد ناراحت نباشم. همه جای جهان تقریبا اینطوری است. او خواست من را دلداری بدهد.
آن توریست که آمد و رفت. حالا من مانده ام و این سوال که چرا؟ از دو جنبه این سوال می تواند مورد بررسی قرار بگیرد. یک: مردم. دو: مسئولین و دست اندرکاران.
یک: آن کسی که به دیدن کانال کوهرنگ آمده و آنجا چیپس نوش جان کرده چرا باید کاغذ بسته بندی آن را در کنار کانال به زمین بیندازد؟
ما راهنمایان گردشگری یک اصل خدشه ناپذیر را در هنگام کارمان با گردشگران خارجی همیشه مد نظر داریم. ما در هر حالت باید از ‘ایران و ایرانی’ دفاع کرده و چهره واقعی و زیبای این دو پدیده را به نمایش بگذاریم. و این کار را به عنوان یک رسالت در طول تور انجام می دهیم. چون به هر صورتی چهره ایران و ایرانی به صورت عام و کلی قابل دفاع است و این برای ما راهنمایان کار سختی نیست. ولی گاهی اوقات واقعا در می مانیم که بعضی مسایل را چگونه برای توریست توضیح داده و یا توجیه کنیم.
دو نکته ای که برای ما در این ارتباط برای توضیح تقریبا غیرممکن است یکی رانندگی غلط و بی قانون بعضی از رانندگان و دیگری ریختن آشغال روی زمین، یا عدم رعایت حفظ محیط زیست می باشد.
زمانی که یک راننده، فرقی نمی کند از موتورسیکلت تا تریلی، در جلوی اتوبوس ما و جلوی چشمان متحیر توریستها یک خلاف رانندگی بسیار آشکار را به نمایش می گذارد، من هیچ دلیلی برای این کار نمی توانم ارایه کنم و در برابر توریستها با سری افکنده و زبانی کوتاه فقط سکوت می کنم.
امروزه بعضی از رفتارهای ناهنجار رانندگی در ایران تحت هیچ عنوان قابل توضیح و توجیه برای توریست اروپایی نمی باشد.
و اما نکته دیگر. واقعا برای من و توریست من این سوال همیشه پیش می آید که، چطور مسافری که برای تماشا و گردش آمده ای دلت می آید و به خودت اجازه می دهی که محل پذیرایی از خودت را به این سادگی کثیف و آلوده کنی؟
شاید اگر ما فرض کنیم که یک کارخانه بزرگ با سرازیر کردن پساب های آلوده به محیط زیست صدمه وارد می کند، برای جلوگیری از این کار مجبور به برنامه ریزی و هزینه های زیادی باشد. ولی شخصی که به دیدن کانال آب کوهرنگ آمده ای و یک چیپس هم آنجا نوش جان کرده ای، مگر خیلی سخت است که کاغذ آنرا نگه داری و در یک سطل زباته تعبیه شده بیندازی؟
آن شخص در آن لحظه در مغزش چه می گذشته است؟ چرا ما بسیاری اعمال اجتماعی را که انجام می دهیم به عواقب و نتایج اجتماعی آن فکر نمی کنیم؟ نباید روزی به خود آییم؟
و اما نکته دوم: مسئولین شهرداری کوهرنگ چه می کنند؟ حتما آنها هم بودجه برای این کار ندارند که یک نفر مامور را یک روز در هفته برای جمع آوری زباله های کنار کانال تعیین کنند ؟ یا اینکه مسئولین شهرداری کوهرنگ وجود این جاذبه گردشگری برایشان اصلا مهم نیست؟ تمیز یا کثیف بودن محیط این جاذبه برای آنان نقشی بازی نمی کند؟ یا کارهای مهمتری دارند؟
و اما مهمتر از شهرداری. مسئولین محترم سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کوهرنگ. اینجانب دارای کارت راهنمای گردشگری صادره از سازمان میراث فرهنگی هستم و به استناد این کارت از دوستان محترمم در اداره میراث فرهنگی کوهرنگ سوالی دارم.
آیا این کانال آب به عنوان یک جاذبه گردشگری برای شما اهمیتی ندارد؟ آیا شما هم نمی خواهید نقشی در برنامه گردشگری ایران برای جذب ۲۵ میلیون گردشگر خارجی داشته باشید؟ آیا شما تاکنون یکبار و فقط یکبار گذارتان به کانال کوهرنگ افتاده است و از کانال دیدن کرده اید؟ اگر این کار را کرده اید زباله های رها را هم دیده اید یا نه؟ اگر ندیده اید که باید چشمهایتان را با دقت بعد از این باز کنید و اگر دیده اید و اهمیت نداده اید، پس بعد از این اهمیت بدهید.
این نکته ای نیست که اینجانب آنرا کشف کرده باشم. مسئولیت ها تعریف شده هستند. به آنها اهمیت بدهید. خوشبختانه یا شوربختانه نمی توانیم هم از کشور همسایه ترکیه رییس وارد کنیم تا در کمتر از یک سال کانال آب کوهرنگ را به عنوان یک اثر بی نظیر به ثبت جهانی برساند تا ما به آن افتخار کنیم
* ربیس هیات مدیره جامعه راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.