شهر سوریان مرکز شهرستان بوانات از شهرستان‌های استان فارس است. جمعیت این شهر نزدیک به ۱۵۰۰۰ نفر می‌باشد. سوریان در ۱۴۲ کیلومتری جنوب خاوری آباده و در ۵۶ کیلومتری خاور راه اصفهان – شیراز قرار گرفته و آب‌و هوای‌آن معتدل است. شغل اصلی و عمده مردم این منطقه کشاورزی و باغ‌داری‌است. همه مردم این شهر به زبان فارسی سخن می‌گویند و از دیدگاه دسته بندی قومی، فارس هستند.
تاریخچه سوریان در بخش‌بندی‌های کشوری:
۱)در سال ۱۳۱۶ بوانات دارای بخشداری شد و از همان هنگام سوریان مرکز بخش بوانات بود.
۲)در سال ۱۳۴۳ سوریان دارای شهرداری شد.
۳)در سال ۱۳۷۴ بخش بوانات به شهرستان فزونی یافت اینک از دیدگاه رسمی مرکز شهرستان بوانات شهر بوانات نامیده می‌شود که این دگرگونی نام شهر سوریان به شهر بوانات در همین چند سال گذشته اتفاق افتاده‌است.
ویژگی‌های جغرافیایی
شهر سوریان به وسیله باغ‌های سرسبز و انبوه و دو رشته کوه در میان گرفته شده‌است. کوه ختابون از رشته کوههای زاگرس و از کوههای شهرستان بوانات است که بلندترین قله این کوهها در بخش جنوبی شهر سوریان جای دارد. همچنین یک رودخانه فصلی از این شهر می‌گذرد.
جاهای دیدنی
سوریان طبیعتی سرسبز و پرآب دارد. تفریح‌گاه و زیارتگاه محمد حنیفه که در دامنه کوه ختابون جای دارد در بهار و تابستان مردم را به سوی خود می‌کشاند. این تفریح‌گاه چشمه پرآب و درختان تنومند و سالمند چنار و یک قدمگاه را در بر می‌گیرد. گفته می‌شود که این قدمگاه در زمان پیش از ورود اسلام به ایران، آتشکده بوده‌است.
آثار تاریخی
شهر سوریان چندین بنای تاریخی مانند مسجد جامع سوریان و پل آجری روی رودخانه اصلی که هر دو از بناهای دوره دیلمیان هستند را در خود به یادگار دارد. منبر معروف مسجد جامع سوریان در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود.
از دیگر جاهای دیدنی ان پیرکدویه است.
نظر کاربران :
تنها جای دیدنی از این شهر که رفتیم فریح‌گاه و زیارتگاه محمد حنیفه بود که سمت دامنه ی کوه بود
آثار تاریخی آنچنانی نداره ب جز مسجد جامع و پل آجریش… البته مردم خونگرمو مهمان نوازی داره