سودجان شهری است در استان چهارمحال و بختیاری ایران. این شهر در بخش لاران از توابع شهرستان شهرکرددر۶۰کیلومتری مرکز استان قرار دارد.
جمعیت این شهر در سال ۱۳۸۵، برابر با ۵۴۱۵ نفر بوده است. این شهر در شمال استان چهار محال و بختیاری قرار گرفته واز جمله مناطق مرتفع و سردسیر این استان است.
سودجان در کناره رودخانه زاینده رود قرار دارد و از این نظر منطقه‌ای زیبا و جذاب برای گردشگران به حساب می‌آید ازجمله این زیبایی ها می‌توان به امامزاده پیرغیب وزیبایی های حاشیه زاینده رود (۳کیلومتری سودجان) اشاره کرد. مردم این شهر بیشتر کشاورز و دامدار هستند وتعداد زیادی نیز برای کار به کویت رفته اند. گویش اکثریت مردم سودجان فارسی وبختیاری است ،گویش دیگرترکی قشقایی است که در آن واژگان بختیاری و فارسی فراوان دیده می‌شود وبا ترکی آذری تفاوت زیادی نیز دارد.از این شهر بیش از ۱۰۰خانوار به شهرستان شهرکرد مهاجرت کرده اند وبه همین دلیل جمعیت این شهر حتی از ۱۵سال قبل نیز کمتر شده(جمعیت این شهر درسال۱۳۷۰ حدودا ۶۰۰۰بوده) فرهنگ ساکنان منطقه با آداب و رسوم لری پیوند خورده است. برای نمونه لباس رسمی و سنتی سودجانی ها چوقا و دبیت (از جمله پوشش هابی بختیاری)است. بسیاری از ده نشینان اطراف این شهر که اکثرا بختیاری زبان نیز هستند به این منطقه مهاجرت کرده و سکنی گزیده اند.ازشخصیت های مهم این شهر می‌توان به سردار غلامعلی حیدری ومرحوم حجه الاسلام سیدکاظم امینی اشاره کرد.قابل ذکر است شهر سودجا ن دارای ۴۵شهید درجنگ تحمیلی است.
نظر کاربران :
لطفاً اصلاح کنید بنده اطلاع کامل دارم که سودجان اغلب تورک قشقایی با اقلیت مهاجران بختیاری است.
سلام و عرض ادب
زبان اکثریت مردم این شهر، ترکی قشقایی است. لطفاً ابتدا تحقیق کنید.
باسلام ما سودجونیها توی هر شهری که زندگی میکنیم بازم دلتنگ اون خاطرات زادگاهمون میشیم دلتنگ روزهای برفی اونقدر توحیاطمون برف روی برف میبارید که چند ماه اسباب سرسره بازیمون جور بود ساعتها روی اون تپه برفی توی حیاط بازی میکردیم وبعد بازی میرفتیم زیر کرسی چه کیفی داشت تو روز سیزده بدر هواهمش بارونی بود وزمین برفی نمیشد تو دل طبیعت رفت بس که هوا سرد بود سبزه ای از زمین بیرون نزده بود ولی الان همون زمستون زمین سرسبزه هرجا که باشیم دلمون هوای پیرغیب وطبیعت بکر اطرافشو میکنه افتخارمیکنم به روستایی که آدمهاش اعتقادشون به خدا وقران ومقدسات زیاده
واقعا سودجان هر فصلش قشنگی خودش رادارد
باسلام
بنده بخاطر موقعیت شغلی حدود بیست سالیست ک ساکن بندر عباسم !!
گاها خیلی دلتنگ زادگاهم میشم !!
کوچه ی پشتی ما……
کوچه ی پشتی ما خاطرات منو امثال مرا در دل خود دارد هنوز
کوچه ی پشتی ما..
بی خبر از منو امثال من است
بی خبر از حال و احوال من است
کوچه ی پشتی ما..
سالهاست دیگر قرار منو تو نیست درآن
سالهاست منتظر است تا منو تو ما بشویم
سالهاست منتظر بازی هفت سنگ منو تو
کوچه ی پشتی ما
در میان پاره سنگهای دل خویشتن است
کوچه ی پشتی ما ..
باز میخواند مرا ..باز میجوید تورا
تابخواند سوی ما آن قصه ها را
قصه ی آن روزهای کودکی
قصه ی آن قهرهای کودکی
قصه ی آن رعدوبرق های بهاری
قصه ی آن نهرها که بود جاری
قصه ی پاییز و مهر بی مثالش
قصه ی آن برگهایی که فرو ریخت
قصه ی آن برفهای فصل سرما
قصه ی آن شبها که بود سرما ..بود سرما
قصه از بی مهریهای منو تو
قصه ی این سالها که مانده تنها
کوچه ی پشتی ما اصلا اینجور نبود
اینقدر سوت نبود کور نبود
راه آن کوچه ی زیبا اینقدر دور نبود….
افرین به این ذوق هنری شما برادر عزیز انشالله همیشه خوش باشید انشالله سال اینده بازنشست میشی میری پیش دوستات .
درود برشما مهندس کریمی عزیز
انشاءاله ..
ممنونم مهربون
با درود وسلام بنده از سودجانی های مقیم تهرانم پدرم مرحوم منصور فرزند حیدر قلی حدود ۶۰سال پیش به تهران هجرت کرده، ولی بنده به دلیل علاقه ی قلبی وپیوندهای بسیار با فرهنگ وسنت های آن سامان علاقه دارم شهر واستان پدرم را به دوستان وهمکاران خود معرفی نمایم ولی متاسفانه تصاویر وتوضیحات واطلاعات شما بسیار محدود است.از شما تقاضا مینمایم تصاویر واطلاعات خود را به روزتر و متنوع تر نمایید.
سلام پدر های ما عمو زاده اند