دره لیر سیراف

دره لیر واقع در شهر سیراف و استان بوشهر با قدمتی که به دوره ساسانیان برمی گردد.دره لیر یکی از مکان های تاریخی بندر سیراف است که در دل خود باقی مانده های تاریخی متعددی از جمله غار، استودان، دخمه، آب انبار و سازه های آبی دارد.اگر در دل دره پا بگذارید در مکان های صعب العبور و ارتفاعات، استودان ها و دخمه هایی دست کن را مشاهده می کنید که هنوز در برخی از آن ها بقایای استخوان های مردگان یافت می شود.

این استودان ها نشان از حضور غیرمسلمانان در این منطقه دارند.آب اما در همه ی اعصار و مکان ها مایه حیات بوده است، سیرافی ها نیز از این قاعده مستثنی نبوده اند و به ساخت آب انبار، آبگیرصخره ای و نهرآب و سد و بند پرداخته اند. اما چیزی که در بنای آبی سیراف قابل توجه است دیوار آبگیرها می باشد که نسبت به آب انبارها کوتاه تر بوده و گنجایش کمتری دارد.

به نظر می رسد که این سازه جهت سیراب کردن احشام و حیوانات مورد استفاده قرار می گرفته است.آبگیر دره لیر سیراف اثری تاریخی مربوط به سده‌های اولیه دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان کنگان، بخش مرکزی، شهر بندر طاهری واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۸ شهریور ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۳۳۲۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

اگر کمی اهل ماجراجویی باشید می توانید در دره لیر سیرف کنکاش کرده و سری به غارهایش یزنید، غارهایی که ترکیبی از طبیعت و دست کن بوده و آثار زندگی انسان در گوشه و کنار آن دیده می شود.از دیگر دینی های تاریخی دره لیر می توان به آتشکده ای واقع در این دره شاره کرد.

بر روی تپه‌ای مشرف به دره لیر، اتاقکی وجود دارد که از آن زمانی به عنوان آتشکده استفاده شده است. این اتاقک احتمالا یکی از معدود بازمانده‌های شهر در هزار سال قبل است.زلزله‌ بزرگی که یک هفته تمام سیراف را می‌لرزاند، بخشی از شهر را زیر آب برد و بخشی را با خاک یکسان کرد. این زلزه باعث شد، سیراف را پمپئی ایران بخوانند. همان شهری که در ایتالیا زیر مذاب‌های آتشفشان مدفون شد. همین زلزله هم باعث شد که همه شهرتش را از دست بدهد و امروز کمتر از دیگر بنادر ایران شناخته شود.