خوانسار یکی از شهرستان های استان اصفهان است که مرم آن به کارهای کشاورزی و پرورش زنبور عسل اشتغال دارند. چشمه های طبیعی و چشم انداز رودخانه ها؛ جاذبه های طبیعی شهرستان خوانسار را تشکیل می دهند و مسجدهای قدیمی و آرامگاه های بزرگان نیز از جاذبه های تاریخی این منطقه به شمار می آیند. در شهرستان خوانسار صنایع دستی از قدمت و تنوع زیادی برخوردار است. قالی بافی، آهنگری، نجاری، کفش، گیوه، کوزه گری، سفال، خیاطی، قاش تراشی، چیت سازی، عصاری، تهیه شیرینی( گز) و… از صنایع دستی این شهرستان محسوب می شوند. در زیر به برخی از هنرهای دستی مردم این شهرستان اشاره می شود. در گذشته به دلیل نبودن قاشق و چنگال فلزی، هنر قاشق تراشی اهمیت زیادی داشته است، ولی اندک اندک از اهمیت آن کاسته شده است. در گذشته قاشق های بزرگی از چوب گلابی برای افشره خوری می ساختند، که ظریف بوده و چون دسته آن به شکل دست به کفه اش پیوند می یافته به قاشق دست دلبری سرشناس بوده است.
در گذشته که صنعت نساجی ساده بوده، پارچه ها در گونه های قدک، متقال و… به رنگ سفید بافته می شد. برای بافت پارچه های رنگی و نقش دار، کارگاه های رنگرزی و چیت سازی، در نقاط گوناگون دایر بوده است. یکی از این محل ها، سرچیتگاه، در شهر خوانسار بوده و هم چنین بازار ویژه ای برای این هنر وجود داشته است.
هنر کوزه گری نیز از دیرباز در این شهرستان رواج داشته و هنوز هم چند کارگاه کوزه‌گری وجود دارد که غیر از تنگ سفالی، سایر ظرف ها و گونه های لالجین ها را می سازند و به نقاط دیگر صادر می کنند. چون در درون این ظرف ها، لعابی از شیشه وجود دارد و ظرف ها کلفت و محکم ساخته می شوند، نظافت و شستن آن ها آسان و دوام شان زیاد است.
روغن کشی از دانه های روغن مانند: بزرک، خشخاش، کرچک، منداب و…از دیرباز در خوانسار رواج داشته و عصار خانه های بزرگ به شیوه سنتی وجود داشته است. دانه های روغنی را نخست حرارت داده و در زیر گردونه های بزرگ سنگی به وزن حدود ده تن، که با اسب یا استر یا گاومیش می چرخد، خرد کرده، سپس در زیر فشار اهرمی که آن را شاه تیر نامند، روغن کشی می شود. روغن هایی که به دست می آمده، در گذشته به مصرف سوخت روشنایی و رنگ می رسیده، ولی امروزه به دلیل رقابت کارخانه ها و نداشتن مصرف روشنایی، این هنر اهمیت گذشته را ندارد. تفاله هایی که پس از روغن کشی بر جای می ماند و به کنجاله سرشناس است بهترین کود بوده و برای نیرومند ساختن کشت زارهای تنباکو به کار می رود و بخشی از آن ها نیز در زمستان به مصرف خوراکی دام ها می رسد. هنر فرش بافی از گذشته با بافت فرش های محلی رواج داشته است. فرش های ویسی و ساروق با نقشه شاه عباسی بافته می شود. در سال های اخیر، فرش ها از روی نقشه های جدید مورد پسند اروپاییان با رنگ های ثابت بافته می شوند.
مکان های دیدنی و تاریخی
چشمه های طبیعی و چشم انداز رودخانه ها جاذبه های طبیعی شهرستان خوانسار را تشکیل می دهند و مسجدهای قدیمی و آرامگاه های بزرگان نیز ازجاذبه های تاریخی این منطقه به شمار می آیند.
صنایع و معادن
هم چنین صادرات این شهر عسل، فرش، میوه، چوب، گز و سیب زمینی است. کارخانه ریسندگی که پشم فرش، پود و چله را تولید می کند، در خوانسار دایر است.
کشاورزی و دام داری
مرم شهرستان خوانسار به کارهای کشاورزی و پرورش زنبور عسل مشغول اند. کشاورزی بیشتر آبی بوده و به دلیل کوهستانی بودن، سطح زیر کشت زیاد نمی باشد. فرآورده های کشاورزی خوانسار عبارتند از : گندم، جو، سیب زمینی، گردو، زردآلو، گلابی و سیب درختی. محصول محلی این شهرستان تهیه شیرینی (گز) است.دراین شهرستان‌پرورش‌گاو، گوسفند، بز و طیور رواج دارد. ناحیه خوانسار از مراکز مهم پرورش زنبور عسل درایران بوده و زنبورداری در این ناحیه چندین سده پیشینه دارد.
مشخصات جغرافیایی
شهرستان خوانسار، با پهنه ای حدود ۸۹۲ کیلومترمربع، در دره ای خوش آب و هوا، در باختر استان اصفهان، در ۳۳ درجه و ۱۲ دقیقه پهنای شمالی و ۵۰ درجه و ۲۰ دقیقه درازای شرقی نسبت به نیمروز گرینویچ و بلندی ۲ هزار و ۲۵۰ متر از سطح دریا قرار دارد. این شهرستان از شمال به شهرستان گلپایگان، از باختر به لرستان، از خاور به شهرستان نجف آباد و از جنوب به شهرستان فریدن محدود است. شهرستان خوانسار ناحیه ای کوهستانی و بلند است و ناهمواری های زیادی دارد. این شهرستان دارای زمستان های سرد و پر برف و تابستان های معتدل با هوایی دل انگیز است. فاصله هوایی شهر خوانسار تا تهران ۲۸۴ کیلومتر است. ( برای اطلاعات بیش تر نگاه کنید به اطلاعات جغرافیایی خوانسار )
وجه تسمیه و پیشینه تاریخی
خوانسار از دیرباز تا کنون با نام هایی چون خانسار، خانی سار، خونسار، خوانسار و خوسار نامیده شده است. نام خوانسار نیز از واژه خوان به معنی چشمه گرفته شده است. بعضی بر این باورندکه‌خوانسار کوچک شده خوانسالار، یعنی سفره دار، سفره چی، آشپزباشی سلطان است. شماری نیز این واژه را مخفف خون ساربان دانسته و منشاء آن را کشته شدن ساربانی در این محل، توسط دزدان می دانند. هم چنین عده ای با توجه به این که خان به معنی شأن عسل و به بیان دیگر مکان تولید عسل نیز می باشد، این نام را محل تولید عسل تعبیر کرده اند. کهن ترین مدارکی که از پیشینه تاریخی خوانسار در دست است، تاریخ مهاجرت دسته‌ای از قوم یهود به خوانسار و سرگذشت آنان است که به روزگار کوروش هخامنشی می رسد. یهودیان مهاجر به این شهر تا پیش از ایجاد حکومت اسرائیل، در کوی جهودا یا جیدا، که کویی در شهر کنونی است، زندگی می کردند. بعد ها اینان به اسرائیل کوچ کرده و امروزه در خوانسار، پیروان دین یهود وجود ندارد.
خوانسار پس از اسلام، در قلمرو حکومت امویان، عباسیان، طاهریان، صفاریان، دیلمیان، سلجوقیان، و خوارزم شاهیان قرار داشته است. در اوایل سده ۷ هـ . ق مغولان این ناحیه را گشودند و خرابی های بسیار به بار آوردند. پس از آن ها تیمورلنگ به مرکز ایران، از جمله خوانسار تاخت و چپاول و کشتار زیادی کرد. خوانسار، در دوران صفوی از مراکز مهم علم، ادب و صنعت بوده است. پادشاهان صفوی توجه ویژه ای به این ناحیه داشتنه اند و به خاطر همین توجه هنرهای دستی و کارگاهی در این شهر گسترش یافته است. بنای مدرسه مریم بیگم صفوی از سوی همسرشاه تهماسب نیز به پیشرفت فرهنگی این دیار افزود. در دوران قاجار خوانسار مورد توجه بوده و حاکمان بزرگی که بعضی از آنان عنوان وزارت هم داشته اند، به حکومت خوانسار منصوب شده اند.
نظر کاربران :
خوانسار شهر زیبایی هست و منبع اب ایران محسوب میشه.رودخانه های خروشان زیبایی داره و همه فصل هاش هم زیباست
میتونم بگم خوانسار بهشت ایران هست یکی از شهرهای استان اصفهان که یه دو ساعتی با اصفهان فاصله داره فصل بهار خیلی زیبایی داره ولی از اون زیباتر فصل پاییزش هست، پیشنهاد می کنم حتما اوایل پاییز به این شهر برین، برگ ریزان خیلی زیبایی داره و مناسب عکاسی است.
ممنون از اطلاعاتتون ولی هنوز اطلاعاتتون کامل نیستاااااا….