شهر جواد آباد ، مرکز بخش جواد آباد از توابع شهرستان ورامین استان تهران می باشد .شهر جوادآباد، كه در دوره قاجار (۱۲۱۰ـ۱۳۴۴) جوادیه نامیده میشد، منسوب به سید جواد ظهیرالاسلام فرزند سید زین العابدین امام جمعه تهران از علمای دوره قاجار در این منطقه است . این شهر در منطقه قدیمی بهنام، كه نخستین بار در سده هشتم حمداللّه مستوفی (ص۵۳)، آن را با شصت دیه از نواحی ولایت ری وصف كرده است، قرار دارد .
بخش جوادآباد. در جنوب شهرستان ورامین واقع و مشتمل است بر دو دهستان بهنام عربجنوبی و بهنام وسط جنوبی. مرکز آن شهر جوادآباد یا جوادیه است.این بخش در دشت واقع شده و نواحی جنوبی آن نزدیک کویر و جزء پارک ملی کویر است. بخش جواد آباد، به سبب موقعیتکویری، دارای تابستانهای گرم و خشک و زمستانهای سرد است ( فرهنگ جغرافیائی آبادیها، ج۳۸، ص۱۰۲) و بادهایی در آنجا میوزد از جمله شهریاری یا قاقازَن در تمام فصول، سام یا خَشو در تابستان، جوزا در خرداد، باد کوه یا شمال و باد قبله یا جنوب از سوی کویر(رجوع کنید به رضایی، ص۴۵ـ۴۷).
رودهای جاجرود *، کرج*و گُلو در این بخشجاریاند . اهالی بخش جوادآباد به کشاورزی، دامداری و صنعت اشتغال دارند. کشاورزی بیشتر به صورت آبی است. دامداری نیز در این بخش به صورت صنعتی رونق دارد و دامپروری نیمه کوچرو در آنجا معمولاست. از صنایعدستی دارای گلیمبافی و قالیبافی، با طرح کاشی و نقش میناخوانی و برای مصرف محلی است و بیشتر، زنان آنها را میبافند.بخش جوادآباد معادنی دارد، از جمله سنگ استرانسیوم، سولفات دوسود (شوره)، باریت و گچ که این مواد معدنی و نیز فرآوردههای کشاورزی و دام زنده، همگی، از اقلام صادراتیاند .
شهر جواد آباد، مرکز بخش جوادآباد و جنوبیترین شهر در شهرستان ورامین. در ارتفاع ۸۴۰ متری از سطح فاصله آن با تهران حدود ۵۴ کیلومتر است. بیشترین دمای آن در تابستانها ْ۴۴، کمترین آن در زمستانها ْ۶- و میانگین بارش سالانه آن۱۸۰ میلیمتر است. آبادی جوادآباد، در ۳ اسفند ۱۳۷۲، به شهر تبدیل شد و نام آن به جوادیه تغییر یافت. در ۳۰ بهمن۱۳۷۹، طبق تصویبنامه هیئتوزیران، دوباره نامش جوادآباد گردید .
ظاهراً در دوره افشاریه(۱۱۴۸ـ ۱۲۱۰) گروههایی از عشایر عرب (مانند عربسلمانی، عرب سرهنگی، عرب سالاری،عربخواری،عرب حلوایی،عرب علیدائی و عربعلیدوستی) از فارس به این منطقه کوچانده و در آنجا ساکن شدند. به مناسبت این جابهجایی،این منطقه به تدریج به بهنام عرب معروف شد. عشایر عرب منطقه در آغاز دوره قاجار از هواداران آقامحمد خان به شمار میرفتند. این حمایت به حدی بود که موجب شد آقامحمدخان در آغاز تدارک سلطنت ابتدا به ورامین برود تا از همراهیعشایر عرب منطقه برخوردار شود. یکی از دلایل آقامحمدخان برای انتخاب تهران به عنوان پایتخت در ۱۲۱۰، نزدیکی آن به مساکن عشایر عرب منطقه ذکر شده است.
در دوره قاجار، آبادی جوادآباد از قرای معتبر منطقه و مرکز فعالیتها و تحولات به شمار می رفت. در دوره ناصر الدینشاه و پس از آن، بسیاری از آبادیهای منطقه (مانند ایجدان، طُغان، خاوه و حصار کَلَکْ) از جمله املاک خالصه جوادآباد بودند . اعتمادالسلطنهــ که کتاب مرآهالبلدان را در همین دوره تألیف کردهــ در باره این منطقه به ذکر این اطلاع اکتفا کرده که جوادآباد از قرای ورامین است.
در زمان مشروطیت، به سبب وجود عشایر مختلف و منازعات میان مشروطه خواهان و مخالفان آنان، ورامین و به تبع آن بهنامعرب، از مناطق مهم کشور بود. اهالی برخی آبادیهای بهنامعرب در نهضتمشروطه مشارکت و از آن حمایت کردند که با مخالفتهایی روبهرو شدند، چنان که حسنخان قَرچَکی مشروطهخواهان را سرکوب کرد و یارانش آبادیهای منطقه را غارت کردند. یکی دیگر از رویدادهای منطقه در اواخر دوره قاجار، درگیری مردم جوادآباد با نیروهای حکومتی در ۱۳۳۴ بود. این درگیری احتمالاً هنگامی روی داد که در تهران قحطی نان بود و حکومت، که خود محصولات غله املاک خالصه را احتکار کرده بود،شرکتی در اطراف تهران تأسیس کرده بود تا با خرید گندم در انحصار آن شرکت باشد .
در دوره پهلوی نیز بعضی آبادیهای بهنامعرب، که دارای قنات و حقابه از جاجرود بودند، ضبط و جزواملاک خالصه شدند. کشت غلات و حبوبات و صیفی در محدوده این بخش و نیز دامپروری، به ویژه در زمستانها، مهمترینفعالیتاقتصادی در آنجا به شمار میرفت و جوادآباد، که قصبه دهستان بهنامعرب بخش ورامین بود و چند مزرعه تابع (مانند حسنآباد، صدرآباد و حسینآباد) داشت، معروفترین روستا از روستاهای ورامین بود .
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.