تپه سلمیان

سلمیان ، روستایی است در شمال دهستان بی بی سکینه (س) بخش صفادشت . این روستا در جنوب امین آباد ،در شمال غرب شهرآباد و شمال شرقی امامزاده بی بی سکینه (س) قرار دارد. سلمیان و امین آباد دو روستای شمالی دهستان بی بی سکینه (س) در کنار مرز شمالی شهرستان ملارد و در جنوب شهر ماهدشت استان البرز هستند. منطقه سلمیان و به خصوص نواحی شرقی آن اراضی زراعی حاصلخیز و سرسبزی را شامل می شود. جاده شهریار به اشتهارد که از نیمه شمالی دهستان بی بی سکینه (س) می گذرد ، دسترسی به سلمیان را امکان پذیر می سازد. در حدود کیلومتر ۲۵ این جاده، مسیری آسفالتی به سوی شمال و شرق، و به مقصد سلمیان وجود دارد. بعد از طی مسافتی هشت کیلومتری در این مسیر به روستای سلمیان و تپه واقع در آن می رسیم.

تپه سلمیان ویژگی باستانی شاخصی در میان محوطه ای هموار است که از شمال و غرب به زمین های زراعی ، از شرق به راهی خاکی به سوی ماهدشت و امامزاده احمد و محمود (علیهما السلام)کشیده شده و از جنوب به خیابان اصلی روستای سلمیان منتهی می شود . فعالیت های کشاورزی علاوه بر شمال و غرب تپه سلمیان در ضلع شرقی این تپه و در سمت راست جاده خاکی اجرا می شود.

تپه سلمیان از نظر شکل ظاهری تقریبا شبیه به یک بیضی است که قطر بزرگ آن را در امتداد شمال – جنوب است. قسمت راس تپه شیب ملایمی از شمال به جنوب دارد. دامنه های هر چهار جهت اصلی این تپه به صورت دیواره های قائم بوده و آثار تخریب ناشی از عوامل طبیعی به شکل شکاف ها و شیارهای عبور آب بر ظاهر آن ها دیده می شود.

اجرای فعالیت های کشاورزی در اطراف تپه را نیز باید یکی از عوامل آسیب رسان به ماهیت این محوطه باستانی به شمار آورد . وجود جاده خاکی در ضلع شرقی و عبور و مرور مداوم در آن به تدریج باعث تخریب دامنه شرقی تپه خواهد شد. از این رو و با توجه به به شرایط محیطی تپه سلمیان نظارت بر محل و رعایت ضوابط حفاظتی ضروری است.
سفال

در بررسی تپه سلمیان و محوطه اطراف آن سفال های متنوعی جمع آوری شده که غالبا در زمره آثار دوره اسلامی هستند. به طور کلی سفال های تپه سلمیان به دو گروه بی لعاب و لعابدار تقسیم می شود. رنگ رایج سفال های بی لعاب نخودی و قرمز است.

این سفال ها از نظر جنس شامل انواع ظریف و نیمه خشن و با توجه به قطعات مختلف لبه وکف به لحاظ شکل مشتمل بر ظروف کوچک و بزرگ می گردند .شاموت سفال های بی لعاب را ماسه بادی با ماسه نرم تشکیل می دهد . در بین سفال های بی لعاب از نظر تز یین دو گروه سفال ساده و منقوش را می توان شناسایی کرد نقوش این سفال ها تزیینات کنده و افزوده رابه صورت خطوط موازی ،‌عمودی و مواج با انواع ساده و یا تزیینی در بر می گیرد. جالب توجه تکه سفالی است که علاوه بر نقش افزوده در نزیدیک لبه ، فرو رفتگی باریک و نسبتا عمیقی را در روی لبه دارد . سفال های بی لعاب تپه سلمیان چرخ ساز و پخت آن ها کامل است . گروه دوم مدارک سفالی نمونه های لعابدار هستند. تکه سفال های لعابدار عموما ظریف بوده و هر دو سطح داخل و خار ج آن ها با لعاب هایی به رنگ آبی تیره و روشن ، زرد ، سبز و قهوه ای تزین شده است.

بر اساس مجموعه شواهد موجود می توان قدمتی برابر با دوره صفوی را برای تپه در نظر گرفت. وجود دوره های قدیم تر در صورت گمانه زنی و اجرای لایه نگاری باستان شناسی احتمال دارد.

منبع : شهرداری صفادشت