گلستان کاغذی کیش

نام و نشانش از کاغذ است، اما تنش بوی گل می دهد، این گلستان سبز و صورتی هردم به طریقی نقش لبخند بر چهره کیش می پاشد. هرکس که تاباحال گذرش به کیش افتاده باشد می داند زبانِ قلم در توصیف زیبایی گل های کاغذی آن ناتوان است و آنکه که تاکنون مسیرش به این جزیره واقع شده در آبراه تا ابد فارس نیفتاده می تواند لذت بردن از این گلستان کاغذی را یکی از دلایل سفر خود قرار دهد.

همراه با قلم ایرنا برای نقاشی کردن صورت و سیرت گل های کاغذی، این مهمان ریشه زده در دل میزبان، چرخی در این دیار آب و مرجان می زنیم تا ببینیم چگونه این خاک مرجانی آغوش گرم و نمکینش را برای آراستن صورتش مامن امن این گل کرده است.آغاز این داستان از شهرک دیدنیها در شمال جزیره شاید خواندنی تر باشد چراکه اینجا معدود خانه ای را می شود یافت که این گل جادویی، بخشی از زیبایی آن نباشد اما اصل مطلب در میدان این شهرک ادا شده است.

این دیگر میدان نیست بلکه یک سبد گل صورتی است که هر چشمی را خیره و هر بیننده ای را تشنه شگفتی خالق می کند به طوریکه از مسافرانی که مشغول عکس گرفتن با این سبد صورتی بودند شنیدم که این همه زیبایی برای یک میدان فقط می تواند نشانه خوش ذوق بودن اهالی آن باشد.

بلوارها، خیابان ها، مساجد، پارک ها و خلاصه هر آنچه به عنوان فضای سبز و باغچه می بینی نقش و نگاری از گل کاغذی دارد.می توان به جرات گفت این گلستان یکی از جاهای دیدنی کیش به شمار می رود.

با خارج شدن از شهرک دیدنی ها زیبایی این گل تمام نمی شود چراکه قدم به قدم این خاک آغشته به زیبایی این گل شده است بلوارها، خیابان ها، مساجد، پارک ها و خلاصه هر آنچه به عنوان فضای سبز و باغچه می بینی نقش و نگاری از گل کاغذی دارد.

محسور این همه زیبایی وارد بلوار ایران می شوم، رانندگی در اینجا معنای دیگری دارد چراکه سر را به هر طرف که برمی گردانی نگاهت به گلهایی گره می خورد که فقط نامشان کاغذی است و گرنه تن بی برگ، سرشار شده از گلشان در این بلوار، گلستانی خلق کرده که شاید این مصرع مولانا”نیکوست حال ما که نکو باد حال گل” بهترین توصیف برایش باشد.

ناگزیر این گلستان رویایی را به سمت حریره ترک می کنم، اینجا که قدم میزنی باید چشم دیدن ببندی و چشم نگریستن بگشایی این جمله را از گردشگرانی در تفرجگاه درخت سبز که عده ای به آن باغ گل های کاغذی نیز می گویند، شنیدم آنها مشغول عکاسی و خاطر سازی و من در پی ادامه این داستان دل به سواحل زدم.

صورتی، ارغوانی، قرمز، نارنجی و سفید رنگ های این گل چهار فصل وقتی دست در دست سواحل نقره فام به استقبال آبی زلال دریا می روند خالق پیوندی عاشقانه می شوند تا روح بیننده را برای لحظاتی از هرآنچه دغدغه و روزمرگی است خالی کنند و ناخوداگاه پا به آب بگذاری و ساحل مرجان را قدم زنان به سمت اسکله مارینا طی کنی.

چه دوراهی سختی است نه می توانم پاهایم را برای دل کندن از ساحل قانع کنم و نه توان آن را دارم که به چشم هایم بگویم فریب دلبری های این گل کاغذی را که کمربندوار دوره گذرگاه اسکله حلق زده اند را نخورند، گذر از این دوراهی را فقط دوچرخه سواری روی مسیر سبز دوچرخه که در دورتادور جزیره به طول ۴۳ کیلومتر ایجاده شده و در هر قدمش رخ پر مهر این گل ریشه زده در قلب جزیره دیدگانت را نوازش می کند، امکان پذیر می کند.

می پرسم در این هوای گرم و شرجی چگونه طاقتش تاب نمی شود و هر دم بر چهره کیش لبخندی آغشته به عشق و زیبایی می پاشد؟ که معاون زیباسازی و محیط زیست شرکت عمران آب و خدمات در پاسخم گفت: این درختچه ی بالا رونده با رشد سریع و خوشه های پرپشت سازگار با اقلیم اینجا است همانطوریکه در آمریکای جنوبی همچون برزیل، بولیوی و پرو روییده می شود.

این درختچه ی بالا رونده با رشد سریع و خوشه های پرپشت سازگار با اقلیم اینجا است همانطوریکه در آمریکای جنوبی همچون برزیل، بولیوی و پرو روییده می شود.

غفار آقا زاده گفت:گل کاغذی از پنج دهه گذشته مهمان کیش است اما از دهه ۷۰ همزمان با آغاز عمران در این جزیره سطح کشت آن با توجه به سازگاری مناسب رشد قابل توجهی داشته است.

وی ادامه داد: شرکت عمران، آب و خدمات در نظر دارد سطح کشت این درختچه در گونه ها و رنگ های مختلف را به گونه ای ادامه دهد که کیش به عنوان شهر گل کاغذی بیش از گذشته شهره شود.

معاون زیبا سازی و محیط زیست شرکت عمران، آب و خدمات جزیره کیش یاداور شد: گل کاغذی به علت مقاومت به گرمای هوا، شرجی و کم آبی و همچنین سازگاری با خاک این جزیره، شوری خاک مرجانی را به شیرینی زیبایی های خود تبدیل کرده است.

شاید این درختچه به عنوان یک جاذبه گردشگری زیاد قابل لمس نباشد اما بدون شک باز خوردی که از گردشگران در مواجهه با این زیبایی در تمام فصول سال دیده می شود نشان دهنده این است که با نگاهی مسوولانه می توان این قوه را به یک فعل تبدیل کرد.

جزیره و گل های کاغذی همین قدر به هم وابسته شده اند که در وصف این دلداگی می توانم به نقل از بزرگی بگویم که براستی دلدادگی نامیراست.