برای انتقال آب زراعی سازه هایی بر دره های عریض و عمیق رود خانه های منطقه که اکنون جز بستری خشک اثری از آنها باقی نیست ایجاد میکردند که اهالی محلی بادامک و ورامینک به آنها نا سمان (NASEMAN)میگویند.این سازه ها یا پلهای آّب رسان را «آباره» نیز میگویند. این پل آبرسان در غرب روستای بادامک و در مجاورت اراضی روستای ورامینک قرار دارد و برای دسترسی به آن می توان از جاده سعید آباد- شهریار استفاده کرد. قبل از رسیدن به پل رو گذر راه آهن مسیری خاکی بسوی ورامینک وجود دارد بارز ترین اثری که در این قسمت به چشم می خورد پل آبرسان بادامک است.مصالح عمده به کار رفته در ساختار پل قلوه سنگهای طبیعی در قسمت بدنه و پی و آجرهایی در ابعاد( ۲۰×۲۰×۴ )سانتی متری در دیواره ها و در طاق چشمه مرکزی می باشد.طاق پل به شکل گهواره ای و دارای ۵/۳ متر ارتفاع و عرض دهانه ای به طول ۸/۲متر و طول پایه اش ۶/۳ متر می باشد.بخش فوقانی پل ۳متر عرض دارد که آب راهی به عرض۹۰سانتیمتر و عمق ۵۰ سانتی متر در آن ساخته و داخل آن را اندود کرده اند.این پل دارای تزئینات آجری به شکل لوزی بر دو سطح سقف گهواره ای و همچنین تلفیق آجر و سنگ بر روی دیواره ها می باشد.بر اساس شواهد و نوع معماری پل آبرسان بادامک این پل در دوران اسلامی و اوایل دوره قاجاری ساخته شده است.
منبع : شهرداری باغستان
مطالب مرتبط :