موزه شاه نعمت الله ولی در بخش زیرین دالان ورودی آرامگاه شاه نعمت الله ولی قرار دارد که در آن اشیای ارزشمند و مرتبط با فرهنگ تصوف نگهداری می‌شوند. ساختمان موزه شاه نعمت الله ولی به عمارت یا سردر امیریه شهرت دارد و از گچ و آجر در ساخت آن استفاده شده‌است. بنا حدود ۱۳۰ سال قدمت دارد و آن را به سبک معماری قاجار در زمان ناصرالدین شاه ساخته‌اند. زمانی این عمارت محل تجمع صوفیان و درویشان بود و در سال ۱۳۵۷ پس از مرمت و بازسازی به موزه شاه نعمت الله ولی بدل شد.
آرامگاه یا آستانهٔ شاه نعمت‌الله ولی بنایی مربوط به دوره صفوی است که در شهر ماهان، استان کرمان جای گرفته‌است. این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۳۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
شاه نعمت الله ولی با نام واقعی سید نورالدین شاه نعمت‌الله ولی ماهانی کرمانی، شاعر و عارف ایرانی قرن هشتم و نهم هجری است که سلسله نعمت اللهی را در تصوف به وجود آورد. امروزه بنای آرامگاه او تبدیل به مکانی برای زیارت و البته بازدید گردشگران شده است. از این شاعر بزرگ کتاب و دیوان شعری به جای مانده است که یک نسخه از دیوان در کتابخانه ملی و یک نسخه از آن در همین بنای آرامگاه شاه نعمت الله ولی در ماهان است.
در موزه شاه نعمت الله ولی اشیای نسبتاً نفیسی وجود دارد. در این موزه بیش از هر چیز چندین جلد نسخه قرآن خطی جلب نظر می‌کند که هم از نظر قدمت تاریخی و هم از حیث خط و زیبایی و تجلید و تصحیف ممتازند. از جمله این قرآن‌ها، دو صفحه از قرآنی باقی مانده که به خط کوفی است و سبک نگارش آن ، تاریخ کتاب را مطمئناً از ۸۰۰ سال پیشتر می‌برد. متأسفانه این کتاب در سال ۱۳۱۲ به آب سیل شسته شد و فقط چند صفحه از آن باقی است. موزه آستانه علاوه بر دوره‌های قرآن، اشیای عتیقه نیز دارد که هر کدام در نوع خود شایان توجه است.
در این موزه آثار متنوعی دیده می‌شوند که نیکوکاران آنها را اهدا کرده‌اند. از جمله این اشیا و آثار می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
– کشکول‌های آراسته به خط و نقش: این آثار برجسته‌ترین نشانه دراویش محسوب می‌شوند. این کشکول‌ها ظروف کوچکی هستند که دراویش و صوفیان آنها را در دست می‌گیرند و با زنجیری به شانه آویزان می‌کنند. کشکول بزرگی از آلیاژ برنج و ساخته دست هنرمندان اصفهانی مهم‌ترین کشکول این موزه است که نماد کشکول شاه نعمت‌الله ولی و سایر درویشان به‌شمار می‌رود.
– تبرزین‌های تراشیده شده: تبرهای کوچکی که دراویش بر دوش حمل می‌کردند.
– پته شال‌های سوزن‌دوزی شده: یکی از زیباترین و باارزش‌ترین آنها پته‌ای است که سال‌ها قبر شاه نعمت‌الله ولی را می‌پوشاند. این شال توسط ۹ تا ۱۲ زن در مدت سه سال برای پوشش قبر دوخته شد و و ابعاد آن ۴۰۵ در ۲۶۵ سانتیمتر است.
– سایر اشیا: شمشیرهای مرصع (جواهرنشان) با جلد چرمی، سپرهایی از پوست کرگدن و فولاد، کتاب‌های خطی با چاپ‌های سنگی، دو عدد رحل قرآنی ساخت هند و چندین تمثال متعلق به حضرت محمد (ص) و ائمه اطهار (ع)، ظروف چینی و بلور و…
منابع:ایران تورینگ-بیتوته
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.