مرداب هسل ، مرداب رنگین مازندران

مرداب هسل یکی از جاذبه‌های طبیعی و شگفت‌انگیز استان مازندران است که به دلیل رنگ‌های متنوعی که در فصل‌های مختلف سال به خود می‌گیرد، شهرت جهانی دارد. این مرداب در نزدیکی‌ روستاهای سرسبز و تماشایی طلاجو و سینوا و در دل جنگل مشعل قرار دارد. سطح مرداب هسل به ضخامت حدود ۱ سانتی متر با جلبک ها پوشیده شده است. مرداب هسل همچون تابلویی از رنگها است که در هر فصلی به یک رنگ خاص دیده می شود. مساحت مرداب در حدود۴۰۰۰متر است. سابقا حجم آب آن بیشتر بوده و در بعضی از نقاط عمق آن از مرز ۱۵ متر می‌گذشت. در سال ۸۹ برای تنظیم اکوسیستم مرداب طرح تزریق آب به هسل از طرف شهرداری مطرح شد که به مرحله اجرا نرسید.

تامین آب مرداب هسل

آب مرداب هسل از کف و کانون آن می‌جوشد و هیچ رود یا جویباری به آن نمی‌ریزد. پرحجم‌ترین آب موجود در مرداب هسل از ریزش باران‌های موسمی است که در نیمه دوم فصل پاییز آغاز می‌شود و تا اواسط بهار ادامه می‌یابد. این مرداب در بعضی از سال‌ها کم آب می‌شود و آب آن تاکف فرو می‌نشیند.

پوشش گیاهی و جانوری مرداب هسل

منطقه که مرداب هسل در آن قرار دارد از نظر پوشش گیاهی و جانوری بسیار غنی محسوب می‌شود. این مرداب در قدیم زیستگاه تعداد زیادی پرنده و دیگر جانوران بوده که متاسفانه امروزه با بر هم خوردن اکوسیستم از شمار جانورانی که اطراف تالاب زندگی می‌کنند، کاسته شده است. درواقع یکی از دلایل اصلی این اتفاق را باید افزایش حضور گردشگران در این منطقه دانست. از میان جانورانی که روزگاری هسل را به عنوان زیستگاه‌شان انتخاب کرده بودند اما درحال حاضر کمتر آنها را در این منطقه می‌بینیم می‌توان به لاک‌پشت‌ها، وزغ‌ها و زالوها اشاره کرد. شاید برایتان جالب باشد که بدانید در این مرداب ماهی زندگی نمی‌کند اما برای زندگی دوزیستان بسیار جای ایده آلی است. و هنوز هم دو زیست‌های زیادی در این منطقه زندگی می‌کنند.

این منطقه همچنین قبل از اینکه به عنوان یک منطقه ملی شناخته شود، چراگاه احشام دامداران روستاهای اطراف بوده است. این منطقه همچنین از نظر پوشش جانوری نیز بسیار غنی است. از میان گیاهانی که در اطراف مرداب وجود دارند می‌توان به درختان ممرز، انجیلی، راش، داغداغان، آزاد، شمشاد و بعضی درختان میوه جنگلی مانند سیب ترش جنگلی، انگور جنگلی، انجیر، انار و انواعی از گیاهان دارویی مثل بابونه، فشکی واش، زِمِنج اشاره کرد.

تغییر رنگ

رنگ مرداب هسل در فصل‌های مختلف سال به دلیل وجود جلبک‌هایی که در روی آب راکد آن وجود دارند، تغییر می‌کند. این جلبک‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند:

جلبک‌های سبز: این جلبک‌ها در فصل بهار و تابستان به دلیل وجود نور خورشید و مواد غذایی کافی، رشد می‌کنند و باعث می‌شوند که آب مرداب به رنگ سبز درآید.

جلبک‌های قرمز: این جلبک‌ها در فصل پاییز به دلیل کاهش نور خورشید و افزایش دمای آب، رشد می‌کنند و باعث می‌شوند که آب مرداب به رنگ قرمز درآید.

در فصل زمستان، با کاهش دمای آب، رشد جلبک‌ها کاهش می‌یابد و آب مرداب به رنگ صورتی در می‌آید

بهترین زمان بازدید از مرداب هسل

بهار

در فصل بهار مرداب هسل غرق زیبایی و سرسبزی است. چنانچه دوست دارید این مرداب را به رنگ سبز ببیند در این فصل و به‌ویژه ابتدای بهار رهسپار آن شوید. در ضمن هوا نیز در این ایام دلپذیرتر است.

تابستان

مرداب هسل در فصل تابستان کم آب‌تر است و امکان دارد که جلوه و زیبایی سایر فصل‌ها را نداشته باشد؛ همچنین با توجه به جنگلی بودن منطقه، ممکن است هوا نیز گرم و مرطوب باشد و مناسب سفر نباشد.

پاییز

پیشنهاد می‌کنیم اگر عاشق شاه فصل‌ها هستید، در پاییز به تماشای مرداب هسل بروید. در فصل پاییز این مرداب به مانند تابلوی رنگارنگ و چشم‌نوازی از طبیعت است. در پاییز زیبایی هسل دوچندان می‌شود و مهمانی از رنگ‌های قرمز، صورتی و نارنجی در آن برپا می‌شود.

زمستان

مرداب هسل در فصل زمستان نیز جلوه و زیبایی خاص خود را دارد و همچنان می‌توانید آن را به رنگ‌های صورتی و نارنجی مشاهده کنید. در این فصل شاخه‌های بسیاری از درختان انجیلی و ممرز (یا کُرزِل) همچنان سبز هستند؛ انبوهی از گیاهان درخت‌زی معروف مثل «دارواش» نیز سرسبزی سر شاخه‌ها را حفظ می‌کنند.

اهمیت حفظ مرداب هسل

مرداب هسل یکی از جاذبه‌های طبیعی ارزشمند استان مازندران است که باید از آن محافظت شود. این مرداب علاوه بر زیبایی‌های طبیعی، زیستگاه گونه‌های مختلف گیاهی و جانوری نیز است. همچنین، این مرداب نقش مهمی در حفظ تعادل اکولوژیکی منطقه دارد.

با انجام اقدامات لازم می‌توان از این مرداب زیبا برای نسل‌های آینده نیز حفظ کرد.

نحوه دسترسی

آدرس :استان مازندران ، چالوس ، روستای سینوا
این مرداب در جنوب دو روستای طلاجو و سینوا در ۱۰ کیلومتری جنوب غربی شهر چالوس، ۱۵ کیلومتری شمال غربی شهر مرزن آباد و در عمق جنگل معروف مشل موزی قرار دارد. جنگل مشل موزی به نام‌های مشعل، فین یا محمد آباد نیز شناخته می‌شود. این جنگل از جنوب به جنگل‌های سوته لار و منطقه کردشت، از شمال و شمال غرب به گاوسرای قدیمی مشعل و منطقه مشعل موزی و از مشرق به منطقه مشعل لات منتهی می‌شود.