سنجان

سنِجان که در متون به صورت سنیجان و سینجان نیز مشاهده شده‌است شهریست در۵ کیلومتری جنوب غربی اراک واقع در استان مرکزی. معنای لفظی نام این شهر آشیانه عقاب عنوان شده‌است.

جمعیت این شهر (با احتساب شهرک نبئی که یک شهرک جدیدالاحداث زیرمجموعه این شهر است) بالغ بر ده هزار نفر است و مردمان آن به زبان فارسی با لهجه خاص خود سخن می‌گویند (مشابه لهجه بومیان اراک). این منطقه در سالهای نه چندان دور یکی از مناطق عمده تجمع یهودیان ساکن استان مرکزی به حساب می‌آمده و بخش عمده‌ای از ساکنان آن را بومیان کلیمی مذهب تشکیل می‌داده‌اند. سنجان با این حال که فاصله کمی با اراک دارد ولی از لحاظ آب وهوایی اختلاف قابل ملاحظه‌ای با اراک دارد به طوری که دارای زمستان‌های سرد و برفی و تابستان‌های خنک است.این شهر قبل از تبدیل شدن به شهر مرکز دهستان قره کهریز به حساب می‌آمد که شامل خود این منطقه و چندین روستای اطراف آن می‌شد. قدمت این شهر با توجه به کشف سکه‌های تاریخی (مربوط به دوره قراقویونلوها) در آن و وجود دو امامزاده قدیمی در آن بیش از هزار سال تخمین زده می‌شود. روستاها و شهرهای مجاور این شهر غیر از اراک عبارت‌اند از کرهرود (شمال شرقی)، ضامنجان (جنوب)، گوار و عقیل آباد (جنوب شرقی) و غنیارق (غرب). سنجان امروزی حاصل اتصال دو روستای مجاور سنجان و فیجان می‌باشد که پیش از این به همراه شهر امروزی کرهرود به «سه ده» معروف بوده‌اند. خط راه آهن کشوری نیز از مجاورت این شهر عبور می‌کند و این شهر در کناره جاده بین شهر اراک-شازند واقع شده‌است. در هر محله سنجان و فیجان حداقل یک مسجد و یک حمام عمومی وجود دارد. محلات سنجان عبارت‌اند از محل بالا، محل پایین، قلعه، سرچغا، باغ شیب، سرجو، در امامزاده و محلات فیجان عبارت‌اند از فیجان بالا، فیجان پایین (سر لرزنه)، سرکمر، در گوشه وقلعه. کوه قصبه واقع در شرق این شهر مشرف به مزارع و باغهای زیبایی است که نمای طبیعی این شهر را فوق العاده زیبا ساخته‌است. پارک کلاله واقع در غرب این شهر و محل تفریحی سلاله واقع در درختستانهای شرق این شهر از مراکز تفریحی و دیدنی این منطقه از استان مرکزی می‌باشد. مسجد شبستان این شهر دارای قدمت ۲۰۰ ساله‌است. صنایع دستی این شهر شامل گیوه از نوع صادراتی و قالی است. محصولات زراعی عمده این شهر شامل سبزیجات، گردو و انواعی از میوه‌های درختی است.