روستای طهماسب گوابر

هنر دیار باران شرایط خاص جغرافیای روستای طهماسب گوابر هوای مرطوب و کوه های پوشیده از بوته های چای و درختانی چون پرتغال، نارنج و بوته های تمشک و پوشیده از جنگل و مناظر زیبا و رنگارنگ. سنت و آداب و رسوم این روستا جامعه تفکر بینش کشاورزان چایکار و تولید کنندگان و نیز محیط جغرافیایی و طبیعت رابطه مستقیم و بسیار نزدیک دارد به همین جهت از صنایع دستی در نقاط مختلف روستا لباس های محلی گیلان با وجود زیبایی خاص و ویژه آن به دلیل پوشش مناسب با عقاید مذهبی و دینی ما نیز سازگار است. روسری و سربند (لچک) پیراهن یا جمه، جلیقه کت، الجا قبا، دامن شلیته، شلوار و چادر کمر از بخشهای اصلی لباس محلی زنان این روستا است الجا قبا پوشش دوخته شده ای از مخمل یا پارچه چادر شب است که پوشش زنان در باغات شلیته یا کوتاه تومان (تنبان)، دامنی کوتاه و پرچین است «گرد تومان» نیز می گویند (قاسم آبادی). دامن دراز تومان (تنبان) واژه ای است که برای دامن بلند چین دار در مرکز و شرق گیلان استقاده می شود. در غرب گیلان تالشی ها آن را «شلاار» می گویند. چادر کمر «چادر شب» پوششی است که بانوان روستای ما آن را به کمر می بندند بانوان ساکن جلگه به آن «کمر دبد» می گویند. بانوان چادر را هنگام کار کشاورزی مثل چیدان برگ سبز چای، نشا کاری و …. به دور کمر می بندند

لباس محلی زنان طهماسب گوابر همچون سایر زنان نوحی مختلف ایران از لباس های مختلف متناسب با شرایط آب و هوایی و روزهای خاص سال استفاده می کنند شلیته یا چرخی شلوار، تمبون قمبلی تمبان تنگه تمبان یا پشمبال، نیم ساق، جومه، نیم تنه، چادر شو، چادر قد، پاتوئه از این جمله هستند که هر کدام کارکرد مختلفی دارند. مردان این دیار نیز البسه و کلاه های مختلفی دارند که عبارتند از جومه یا جامه شلوار یاتمان یا پشمبال، نیم تنه، چوخت قبایا، علیجه یا سرداری، لباده، شولا، بوشلوق، پستک کلاه نمدی، کلاه گوشی، پوستین کلاه، شب کلاه، کلاه سنگسری، مندل، جرب، چاروق.