روستای جولادک از روستاهای قدیمی و تاریخی الموت و استان قزوین است که در قسمت جنوبی دره الموت و درست در خط قبله قلعه حسن صباح و در ارتفاع ۱۸۰۰ متری از سطح دریا واقع شده است و حدود چهارگانه آن از سمت شمال به روستای ترکان و آفتابدر ؛ از سمت جنوب به روستای یرک و از مشرق به دره میانن و فیشان و از غرب به روستای شورستان و جوتان می رسد .
این روستا کوهپایه ای بوده و میزان آب کشاورزی و آشامیدنی آن چندان مطلوب نیست و از طرفی دارای مزرعه های وسیعی است که بعلت کمبود آب بیشتر به صورت دیم کشت می شود ( در واقع کشت می شد) .اما دارای آب آشامیدنی خوب و گوارا یی است که در حقیقت با بهترین اب معدنی های ایران برابری می کند . گوارای وجود همه است .انشاءاله!
با توجه به بعد جغرافیایی ، این روستا دارای محله ها و مزارع متنوعی است که دارای اسامی متفاوتی بوده و با گویش خاص محلی عبارت از جیرمحله (پایین محله )،جویَِر محله (بالا محله )،اینور محله و آنور محله ( محله های شرقی و غربی) و مزارع آن شامل جیر دشت ( دشت پایین ) ،پس نو ،ارَماز ،خرمن پس ،خرابکند،چابن ،الوبن ،کولٍک سر،دیمیان ،کلٍ جاری دشت ،کمری سر ،آندست،مُنار،بزم ،ورِگ زمین ،جیراوک،جویراوک،پسین چال ،پسین دری سر ،دوهزار،شالان ،کٌله بن ،آلبالو جنگل ،کله سر، چاکان ،لجنین،خانم چال،سردشت،کنگرخانی ، کبول غار (کبود غار )، سرخانی ، چاشت خوران و مالان پشته است که تماماً کوهستانی و کوهپایه هستند و بصورت دیم و اندکی آبی کشت می شده اند.
موقعیت اقتصادی
زمانی نه چندان دور از بالای روستای ترکان تا ابتدای روستای یرک تماماً کشت می شد و بوی گندم و فراوانی نعمت را در تابستان حس می کردی . محصولات این روستا همانند سایر روستاهای الموت گندم ،جو،نخود ،عدس ،یونجه ،گردو،گیلاس ،آلبالو،زالزالک، گُچ ،انگور ،سنجد ، سفیجات و علوفه برای دام ، و لبنیات و عسل هم که معرف حضور همه است . با توجه به مهاجرت روستاییان کشت مزارع دیگر به ارزوها پیوسته است .
صنایع دستی
صنایع دستی جولادک شامل نمد زنی ،توری بافی ،جاجیم بافی ،جوراب پشمی و شالگردن که بیشتر برای مصارف داخلی تولید می شود .
راههای مواصلاتی :
جولادک با روستاهای ترکان ،آفتابدر،فیشان ،شورستان و یرک همجوار است و جاده آن داری آسفالت است و اگر روزی مقامات وزارت راه مصمم به ایجاد راه ارتباطی بین تهران -کرج -طالقان-الموت -شمال بشوند جاده جولادک و یرگ کوتاه ترین و مناسب ترین است . آرزو که برجوانان عیب نیست !
سادگی و ابراز محبت ، مهمان نوازی و سخت کوشی از ویژه گیهای کلیه مردم ایران و الموت و بخصوص مردم جولادک است .روایت می کنند که این روستا به همراه روستاهای مجاور در زمان علویان مازندران به خاندان امامزادگان سید محمود و سید اسمائیل از فرزندان برهان الدین (امامزاده سپهسالار خوشکچال )هبه شده اند و برای ارتباط بیشتر با سادات محترم افتابدر سه خانواده از افتابدر به روستاهای جولادک و ترکان و فیشان هجرت نموده اند تا پیوند خویشاوندی و ابدی بین آنان برقرار شود که خوشبختانه این ارتباط هنوز هم ادامه داشته و عمق بیشتری یافته و همه ساله ۲۸ماه صفر رحلت پیامبر گرامی اسلام ،زوار معصوم زادگان فوق و اهالی روستاهای مجاور توسط مردم جولادک در مسجد جامع آفتابدر پذیرایی می شوند.
نحوه دسترسی به روستای جولادک
تا یادم نرفته طریقه دسترسی به جولادک به اینصورت است حدود ۵۰۰متر بعداز شهرک و ۱۰۰متر بعدازبهداری آن به یک سه راهی می رسیم که مستقیم به قلعه الموت می رود ولی سمت راست به روستاهای آفتابدر ،ترکان ،جولادک و فیشان می رسد. و ابتدای آفتابدر راه ترکان و جولادک باز به راست گردش می کند و ابتدا به ترکان و سپس به جولادک می رسد و راه آن آسفالت است. اگر که آمدی به جولادک بسیار خوب آرزو دارم که خوش باشی ولی اگه موفق نشدی بیایی نگران نباش با خواندن مطالب این وبلاگ میتوانی بطور مجازی خوش باشی . واسه همینه که میگن وصف العیش نصف العیش !.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.