خانه عباسیان کاشان ،در محله سلطان امیر احمد کاشان واقع شده است. این مجموعه در حوالی سالهای ۱۲۴۵ تا ۱۲۴۸ هجری قمری و به همت حاج محمد ابراهیم تاجر کاشی (از تجار معروف و بنام چینی و بلور جات در کاشان) شروع به ساخت گردید. معمار این مجموعه فردی ناشناس است که این بنا را در مدت ۲۰ سال ساخته است. وسعت مجموعه حدود ۵ هزار متر مربع و زیر بنای آن در حدود ۷ هزار متر مربع می باشد. همچنین دارای پنج طبقه می باشد. معماری اصیل ایرانی و اسلامی، طرح های بدیع و نقشهای خیال انگیز گچبری و استفاده از معماری غنی و انواع تزئینات و هنرهای معماری در ساخت این مجموعه تا بدانجا است که طبق نظر کارشناسان خبره و صاحبان نظر، این مجموعه نامزد دریافت جایزه زیباترین بنای مسکونی ایرانی – اسلامی گردیده است.
همچنین به علت وجود چشم اندازهای زیبای معماری ایرانی و اسلامی تاکنون جهت ساخت مجموعه های تلویزیونی و سینمایی چون سریال های مسافر ری (زندگی حضرت شاه عبدالعظیم) ، ملاصدرا ، خانه ای در تاریکی (ماه تابان) ، جابر بن حیان و … مورد استفاده قرار گرفته است.
فهرست
معماری بنا
مجموعه تاریخی عباسیان دارای پنج حیاط است که هر یک از حیاط ها صرفنظر از اشتراکات دارای معماری منحصر بفرد می باشند. این تمایز در معماری به حدی است که پس از مرگ صاحب اولیه بنا، مجموعه به پنج قسمت تفکیک شده و به مرور زمان در اختیار افراد مختلف قرار می گیرد و صاحبان بعدی از یکتا بودن مجموعه در گذشته اظهار بی اطلاعی و حتی تعجب می کنند.
این مجموعه در سال ۱۳۷۴ توسط هیأت امنای احیاء و مرمت بافت تاریخی کاشان و با مساعدت مالی وزارت صنایع و معادن خریداری و مرمت گردید. و در سال ۱۳۷۷ به شماره ۲۰۲۰ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.
وجه تسمیه بنا نیز در نوع خود شنیدنی می باشد. همانطور که اشاره شد پس از مرگ صاحب اولیه بنا، مجموعه به پنج قسمت تفکیک و به وراث واگذار گردید. وراث نیز پس از مدتی سهم خود را به افراد مختلف فروختند. در حدود صد سال پیش یکی از حیاطهای مجموعه (حیاط بیرونی) به یکی از تجار فرش کاشان به اسم آقای عباسیان به مبلغ هزار تومان فروخته شد. خبر فروخته شدن خانه ای با این قیمت در زمان خود در کل شهر پیچیده و تا در مدتها نقل محافل گردید. از آن پس کل این مجموعه به خانه عباسیان معروف و مشهور شد.
ویژگی های معماری
سبک اصلی معماری بنا به «گودال باغچه» موسوم می باشد. در این سبک معماری، بنا پایین تر از سطح کوچه احداث شده و اصطلاحاً گود می باشد. دلایل ساخت بنا بدین شکل، عبارتند از:
۱- استفاده از آب قنات: در گذشته به علت استفاده از آب قنات و به جهت تامین فشار آب برای جریان داشتن در قسمت های مختلف بنا، آنرا نسبت به سطح کوچه عمیق تر می ساخته اند.
۲- استفاده از خاصیت عایق بودن خاک در مقابل حرارت و برودت در گرما و سرما برای خنک سازی و گرم کردن بنا در تابستان و زمستان
۳- استفاده از خاک گود برداری برای تامین مصالح به کار رفته در بنا: همزمان با عملیات گود برداری، کوره های پخت آجر نیز در کنار مجموعه بر پا شده و از خاک گود برای پخت خشت خام استفاده می شده است. این امر علاوه بر صرفه جویی بسیار در هزینه و زمان، موجب استحکام نسبی بنا نیز می شده است. (به علت همگونی جنس مصالح با خاک زمینهای مجاور ساختمان)
سایر ویژگی های بکار رفته در معماری این بنای ارزشمند به شرح زیر می باشد:
۱- قرینه سازی: در هر ضلع این بنا اگر خطی فرضی در وسط ضلع ترسیم شود، طرفین ضلع کاملاً قرینه می باشد. این ویژگی در جای جای بنا استفاده شد که زیبایی خاصی را موجب گردیده است. کاربرد جالبی از این ویژگی در یکی از قسمت های بنا، در ادامه ذکر خواهد شد.
۲- تنوع فصلی: بنا دارای قسمتهای تابستانی و زمستانی نشین بوده و در هر فصل از سال از قسمتهای خاصی از بنا، متناسب با وضعیت آب و هوایی آن فصل، استفاده می شده است.
۳- معماری درونگرا: بر خلاف بناهای امروزی که ظاهر بنا دارای تزئینات بسیار می باشد. در بناهای قدیمی، ظاهر بنا بسیار ساده و دارای تزئینات کم می باشد و بالعکس درون بنا بسیار با شکوه و زیبا می باشد.
۴- معماری محجّبه (نقاب دار): به علت آنکه معماری دوران قاجار یک معماری مذهبی است و شهر کاشان نیز از دیر باز به دارالمومنین معروف است، رعایت مسائل مذهبی در معماری خانه عباسیان بسیار مشهود می باشد. از مصادیق این امر، تقسیم بنا به دو بخش اندرونی و بیرونی، اتاقهای تو در تو و متعدد، جدایی محل سکونت آقایان و خانمها در تالارها، وجود دیوار حجاب در اطراف فضای بام برای گرفتن دید همسایه به داخل بنا و… می باشد. حتی در؛ کوبه درب ها نیز دو دستگیره با صداهای متفاوت تعبیه شده است که از طریق صدای کوبه می شده به جنسیت فردی که پشت درب است پی برد.
کل مجموعه به سه بخش اصلی تقسیم می گردد. بخش اندرونی، بخش بیرونی و بخش خدمه.
بخش بیرونی
بیرونی قسمتی از خانه است که برای اسکان موقت از آن استفاده می شده است. در این بخش اتاق ها و فضاهایی وجود دارند که برای اقامت میهمانان تجاری، مسافران و اقوام از آنها استفاده می شده است. حتی اتاق های کار صاحبخانه هم در بخش بیرونی قرار داشته اند. قسمت های مختلف بخش بیرونی به شرح زیر می باشند:
اتاق آیینه
اتاق های شاه نشین، زیباترین و مجلل ترین اتاق های خانه های قدیم بوده اند. تزئینات بسیاری اعم از گچبری ها، آیینه کاری ها، درها و پنجره های رنگین، پنجره های گچی نازک و… در ساخت این اتاق ها به کار رفته است. در فضای سقف این اتاق آیینه کاری های زیبا به شکل ماه، ستاره و شمسه مرکزی وجود دارد که به همراه منشورهای شیشه ای معلق شده با نخهای ابریشمین، جلوه بسیاری زیبایی را بوجود آورده اند. این آینه کاریها علاوه بر تزیین اتاق، در شب و با روشن کردن چراغی کوچک، توسط انعکاس نور، ضمن تامین قسمتی از روشنایی اتاق. طرح یک آسمان مجازی را (در سقف) باز سازی می کرده اند.
یکی دیگر از تزئینات بکار رفته در اتاق شاه نشین، درهای موسوم به «ارسی» می باشد. فضای فوقانی این درها، دو جداره بوده و لذا این درها به صورت عمودی حرکت می کنند. از اتاق شاه نشین جهت پذیرایی از مهمانهای ویژه و نیز مراسم خاص مثل عروسی استفاده می شده است. از این جهت به آن اتاق عروس می گفته اند.
سر پوشیده بزرگ
سر پوشیده فضایی است که از آن در مراسم مذهبی، جشن ها، عزاداری ها و… استفاده می شده است. سر پوشیده ها معادل سالن های اجتماعات یا اتاقهای کنفرانس امروزی بوده اند. سر پوشیده در دو طبقه بنا شده است. طبقه پایین مخصوص آقایان و طبقه بالا مخصوص خانم ها بوده است. هوای سرپوشیده توسط یک بادگیر تهویه می شده است.
سر پوشیده دارای سقف مخصوصی است که آنرا کلاه فرنگی می گویند. کلاه فرنگی دارای پنجره های مشبکی به اسم پنجره های موشی می باشد که نور داخل سر پوشیده را تأمین می کنند.
سر پوشیده بزرگ به واسطه قرار گرفتن در بخش بیرونی، وسیعتر و دارای تزئینات کمتر بوده و برای برگزاری مراسم عمومی استفاده می شده است.
ایوان بهاره
از ایوان بهاره در فصول معتدل سال استفاده می شده است.
همانطور که قبلاً گفته شده، قرینه سازی یکی از ویژگی های معماری بنای عباسیان می باشد. معماری این بنا از این ویژگی به طرز هوشمندانه ای در این قسمت استفاده کرده است. طرفین ایوان بهاره به صورت کاملاً قرینه و مشابه یکدیگر ساخته شده است. در کنار ضلع سمت چپ ایوان، اتاقهای متصل به سر پوشیده واقع شده است. حال آنکه در ضلع سمت راست اتاقی وجود ندارد. به عبارت دیگر پشت ضلع راست، زمین همسایه قرار دارد و در اصطلاح معماری، زمین در این قسمت «قناصی» دارد. معمار با استفاده از اصل قرینه سازی دو وجه را کاملاً شبیه به هم ساخته و عیب زمین را پوشانده است.
اتاق های آیینه
این اتاق های کوچک، گویا محل کار صاحبخانه بوده اند. در پشت این اتاق ها درب کوچکی قرار دارد که مستقیماً به بیرون خانه راه دارد. اتاقهای آیینه دارای یک ویژگی جالب می باشند. اگر روبه روی یکی از درهای این اتاقها بایستید، تکرار چارچوب درب ها به مانند تصویر در آینه های موازی بوده و این تکرار منظره زیبایی را بوجود آورده است. از این رو این اتاقها را آیینه می گویند.
قسمت پایین تمام درها، تخته ای وجود دارد که در نگاه اول به نظر می رسد عامل مزاحمی در برابر رفت و آمد می باشد. به این قسمت در، «جناب در» می گویند که وجود آن دارای چند خاصیت می باشد: ۱- از ورود گرد و خاک و نیز حشرات موذی مثل عقرب به داخل اتاق جلوگیری می کند. ۲- در هنگام عبور از در، متذکر می شود که شخص، کفش های خود را در بیرون از اتاق در آورد. ۳- به علت آنکه پای در بلند بوده و سقف در کوتاه است، شخص مجبور است خم شود و نوعی ادب و احترام را نسبت به افراد داخل اتاق به جای آورد.
سر پوشیده کوچک
این سرپوشیده نیز به مانند سرپوشیده بزرگ می باشد که توضیحات آن در قبل ذکر شد. سرپوشیده کوچک در حدفاصل اندرونی و برونی واقع شده و برای برگزار مراسم خصوصی تر از آن استفاده می شده است. لذا کوچکتر بوده ولی تزئینات آن بیشتر است. برای تزئین این سر پوشیده از دو رنگ تیره و روشن استفاده شده و با استفاده از تضاد رنگ ها منظره جالبی خلق گردیده است.
در گرداگرد سر پوشیده کوچک حلقه هایی وجود دارد که مخصوص آویزان کردن وسایل روشنایی بوده است.
اتاق مرکزی
این اتاق به علت قرار گرفتن در مرکز بنا به نوعی قلب ساختمان به حساب آمده و دارای یک ویژگی شاخص می باشد. و آن هم تسلط و دید به طرفین می باشد. از این اتاق هم می توان بخش اندرونی بنا را نگاه کرد و هم قسمت بیرونی را زیر نظر داشت. بدین علت این اتاق مربوط به صاحب خانه بوده است. تزئینات بسیار زیبایی در این اتاق کار شده است که از آن جمله می توان به گچبریهای زیبا، درب های ارسی و پنجره های مشبکی گچی اشاره نمود. تعداد زیادی از پنجره های مشبک گچی در این اتاق استفاده شده است که دارای ظافت خاصی می باشد. قالب (بدنه) این پنجره ها از گچ تقویت شده می باشد و تکه شیشه های رنگی به پشت آنها چسبانده شده است و در حقیقت روی اصلی این پنجره ها، سمت داخل اتاق می باشد که خود دلیلی بر معماری درونگرا می باشد.
در گوشه ای از این اتاق شومینه گچی زیبایی وجود دارد که مربوط به بنای اولیه نمی باشد. بلکه در جریان تفکیک صورت گرفته در مورد بنای اولیه، اتاق مرکزی نیز، به دو قسمت تقسیم شده و این شومینه در یکی از وجه های آن ساخته شده بود. در جریان مرمت و بازسازی بنا، دیوار کاذب برداشته شد و خود شومینه هم به طور سالم جدا گردید.
بخش اندرونی(طبقات بالا)
اندرونی مکانی برای زندگی روزمره خانواده بوده است. در حقیقت اندرونی متعلق به محارم خانواده بوده است و توسط درب ها و راه های مخصوص به خود از سایر قسمت ها جدا می شده است و لذا نامحرم ها و مهمانان به این قسمت دسترسی نداشته اند.
اتاق شاه نشین
قسمت اندرونی نیز دارای یک اتاق شاه نشین مخصوص به خود می باشد. در سقف این اتاق نیز طرح های شمسه و ستاره (البته به نحوی زیباتر) بکار رفته است که تعداد زیادی از قطعات آیینه آن، اصیل می باشد. این اتاق مجهز به یک شومینه زیبا می باشد. اطراف این شومینه با استفاده از آب طلا کاری و رنگ های طبیعی، طرح های تزئینی زیادی ایجاد شده است. فضای بالای این شومینه دو جداره است که مخصوص هدایت دود به بیرون بوده و نیز سوراخ هایی جهت تزریق هوا (به منظور کمک به سوختن بهتر) در پایین شومینه تعبیه شده است.
دریچه راه مخفی
در گوشه یکی از اتاق های اندرونی دریچه ای وجود دارد که زیر آن تعدادی پله وجود دارد و به یک نقب طولانی متصل است که راه فرار یا راه مخفی خانه می باشد. در قدیم از طریق این راهها، ساکنان بنا به خانه ها و یا حتی محله های اطراف دسترسی داشته اند و گویا در قدیم خانم ها نیز جهت رفت و آمد به حمام های عمومی از این راه ها استفاده می کرده اند.
اتاقک مخفی
در گوشه یکی دیگر از اتاق های بخش اندرونی، دریچه ای وجود دارد که برخلاف قبلی به جایی وصل نیست بلکه به اتاقک کوچک و تاریکی متصل است. حدس های مختلف درباره کاربری این اتاقک زده می شود که آنچه قویتر می باشد بدین صورت است که محلی جهت نگهداری اشیاء قیمتی و گرانقیمت بوده است. معمار با هوشیاری تمام، مکان مخفی را در طبقات بالا طراحی کرده است در صورتیکه تصور عمومی این است که مکانهای مخفی باید در طبقات پایین و زیر زمین ها باشند.
بخش اندرونی: (طبقات پایین)
سرویس های بهداشتی قدیمی
توالت های قدیمی بنا در پشت راه پله های متصل کننده طبقات ساخته شده اند. در این مکان ها رفت و آمد کم است، دید مستقیم وجود ندارد و بوی بد نیز آزار دهنده نمی باشد. توالت بخش اندرونی پشت راه پله ابتدایی آن بوده و در کنار آن هم کانال آبی جهت استفاده وجود دارد. جالب است بدانید که در طراحی توالت ها رعایت این نکته الزامی بوده که فاصله بین توالت تا نزدیکترین اتاق حداقل ۷ قدم است. (می دانیم که در مسایل شرعی آمده که پای نجس با هفت قدم راه رفتن روی زمین پاک می شود).
سردر راه پله بخش اندرونی
در این سر در نقوش شمعدان های بلورین گچبری شده است که اشاره به شغل صاحب اولیه بنا دارد. در قدیم مرسوم بوده که شغل بنا داخل گچبری ها و تزئینات منعکس شود تا نوعی تبلیغ و معرفی باشد که از این دست می توان به طرح فرش در خانه طباطبایی ها و طرح سماور و ساعت در خانه بروجردی ها اشاره نمود.
حوضخانه
به علت قرار گرفتن شهر کاشان در ناحیه گرم و نیز مجاورت با کویر، معماران و طراحان بناهای قدیمی سعی می کرده اند جهت تعدیل دمای بنا و نیز خنک شدن ساکنین خانه در فصول گرم سال، حداکثر استفاده را از معماری بنمایند که طراحی فضای حوضخانه از جمله این تمهیدات می باشد. حوضخانه به خاطر وجود حوض ها و نهر های آب، کانال های گردش آب از اطراف اتاق های آن، کانال های متصل به بادگیر و مسایل خاص معماری دارای هوایی مطبوعی است که خنکی آن در مقایسه با سایر قسمت های بنا کاملاً محسوس می باشد. از حوضخانه جهت خنک شدن و تفریح در فصول گرم سال استفاده می شده است.
نورگیر (پاسیو) مرکزی حوضخانه باعث تامین روشنایی آن می شود و در طرفین آن اتاق های مخصوصی وجود دارد. آب قنات در ابتدا وارد حوضخانه شده و سپس به یکی از اتاق های جنبی هدایت می شود. داخل این اتاق حوض کوچکی وجود دارد که در طرفین این اتاق کانال های عبور آب وجود دارد که باعث خنکی فضای این اتاق می شود. عایق بندی دقیق این کانال ها بسیار جالب است و با توجه به آنکه هر گونه نشتی باعث تخریب پایه ها و طبقات فوقانی می گردد، دقت عمل و شجاعت معمار قابل تحسین می باشد.
درب های گره چینی شده (ارسی): درب ها و پنجره های حوضخانه با استفاده از هنر گره چینی ساخته شده اند که در این هنر از چسب و میخ استفاده نمی شود بلکه قطعات چوب به مانند پازل در یکدیگر فرو رفته و طرح های زیبایی را ایجاد می کنند. حوضخانه از لحاظ معماری دارای یک حیاط ویژه دو طبقه است که راه مستقیم و انحصاری به ورودی اصلی خانه دارد.
چاه آب
سیستم آبرسانی بنا علاوه بر آب قنات از چاه های آب نیز استفاده می کند. دو حلقه چاه عمیق در بنا وجود دارد که یکی از آن ها جهت ذخیره آب و دیگری جهت تأمین آب مورد نیاز حوض ها، باغچه ها و سایر قسمت ها می باشد. آب این چاه های عمیق (چندین ده متر) توسط چرخ های مخصوص و توسط نیروی انسانی بالا آورده می شده است. این چرخ ها دارای دو سطل بوده اند که سطل ها در خلاف جهت همدیگر حرکت می کرده اند و آب را در حوضچه های کناری ریخته و سپس توسط کانال های زیر سطحی به سیستم آب رسانی بنا تزریق می کرده اند.
حیاط باغ
این حیاط در گذشته دارای حوض های آب و درختان سر سبز بوده که محیط دل گشا و مفرح آن باعث شادی روح اهالی خانه می شده است. به علت آنکه مرمت این حیاط به اتمام نرسیده است هنوز قابل بازدید نمی باشد. نکته قابل توجه در مورد این حیاط مربوط به فرزند صاحب اولیه بنا می شود. ایشان آیت ا… سید محمد علوی بروجردی از علمای مشهور و برجسته معاصر کاشان می باشند. سه حیاط از مجموعه حیاط های پنجگانه در سهم الارث ایشان قرار می گیرد، (حیاط اندرونی – حوضخانه و باغ) که از حیاط حوضخانه به عنوان مکتب خانه و محل تدریس استفاده نموده و حیاط باغ را محل اقامه نماز جماعت خویش قرار می دهند که بدین علت در بین اهالی شهر به سید باغ یا آسید محمد باغ معروف و ملقب می گردند.
سرداب بزرگ
بواسطه گرمای هوای مناطق کویری (پس از صرف ناهار) به انسان حالت خواب دست می دهد و لذا در قدیم از سرداب برای استراحت و خنک شدن استفاده می کرده اند. هوای سرداب خنک است ولی این خنکی، مرطوب نیست بلکه مطبوع است و عواملی چون، معماری خاص سرداب، اختلاف سطح زیاد با کوچه، بادگیرها، کانالهای عبور آب از زیر سطوح و نیز پس سرداب های کناری در خنکی هوای آن تأثیر بسزایی دارند. پس سرداب ها، اتاقک های کوچکی هستند که داخل خاک و با استفاده از نوک تیشه حفر می شوند و در بدنه آن هیچگونه مصالحی بکار نمی رود و خنکی زیاد آن موجب می شده که مواد غذایی فاسد شدنی را در پس سرداب نگهداری کنند.
رخشویخانه
داخل رخشویخانه، حوض آب و کانال های ورود و خروج آب وجود دارد که از فضا برای شستشوی لباس ها و پارچه های کثیف استفاده می شده است.
عبادتگاه
در مجموعه تاریخی عباسیان تقریباً تمامی امکانات لازم برای زندگی روزمره انسان وجود دارد. این بنا حتی مجهز به نوعی مسجد هم می باشد. پس سردابی که در حد فاصل اندرونی و بیرونی قرار گرفته است به عنوان عبادتگاه و خلوتگاه خصوصی بوده که داخل آن توسط گچبری اسماء مقدسه، ادعیه و آیات قرآن تزئین شده است. همچنین در گوشه ای از این پس سرداب، تاریخ «سنه ۱۲۵۲» به چشم می خورد که تنها سند موجود در بنا بوده و سال اتمام ساخت عبادتگاه را مشخص می سازد.
قسمت بیرونی
آب انبار: به علت آنکه در قدیم، آب قنات جیره بندی بوده و در تمام ساعات شبانه روز دسترسی به آب میسر بنوده است، آب در مخازنی مخصوص ذخیره شده و مورد استفاده قرار می گرفته است. آب انبار مجهز به چاه آب، چرخ چاه و مخزن آب است. آب توسط چرخ چاه در مخزن ذخیره شده، با روش های فیزیکی و شیمیایی خاص، تصفیه گشته و پس از تست سالم بودن، مصرف می شده است. عایق بندی و سیستم خنک سازی آب قابل توجه می باشد.
قسمت خدمه
این بخش متعلق به خدمتکاران و مستخدمین بوده و دارای حیاط و راه عبور و مرور جداگانه می باشد. این بخش شامل اتاق های کار خدمه، مطبخ و حیاط خدمه می باشد.
مطبخ
مطبخ همان آشپزخانه های قدیمی است که از آن برای تهیه غذا و پخت و پز استفاده می شده است. داخل مطبخ حوض آبی وجود دارد که مجهز به کانال های ورود و خروج آب بوده و از آن برای شستشو استفاده می شده است و ابعاد آن هم برای رعایت حدّ آب کر مناسب می باشد. درون مطبخ، محل های نگهداری ظروف، تنور و اجاق ها به چشم می خورد. همچنین یک مکنده قوی هوا بالای سر تنور و اجاق ها تعبیه گردیده است که نقش یک هود طبیعی را بازی کرده و دود و دَمِ ناشی از پخت غذا را توسط یک کانال مرتفع به فضای بیرون مطبخ منتقل می کند.
نور فضای مطبخ توسط نورگیرهایی که به حیاط خدمه راه داشته اند. تأمین می شده که اکنون مسدود گشته اند.
حیاط خدمه
این حیاط مکانی برای اقامت، استراحت و کار خدمه بوده و دارای راهی به مطبخ نیز بوده که در حال حاضر بسته می باشد. این حیاط تنها قسمت مجموعه است که تا کنون برای خرید آن توافقی با ورثه صورت نگرفته است و لذا در حال حاضر مسکونی بوده و راه ارتباطی آن با سایر قسمت های مجموعه مسدود می باشد.
ورودی مجموعه
ورودی مجموعه عباسیان در نوع خود جالب توجه می باشد. پس از ورود از سمت کوچه به داخل بنا از یک سطح شیبدار عبور می کنیم تا به یک هشتی زیبا و سقف برسیم. سطح شیبدار باعث می شود تا تغییر ارتفاع به آهستگی صورت بگیرد. وجود هشتی باعث می شود که دید مستقیم از داخل کوچه به داخل بنا از بین رفته و نوعی حجاب ایجاد شود. مسقف بودن هشتی و نیز سکوهای اطراف آن، خستگی را از تن مسافران و منتظران بیرون از بنا می زداید. این هشتی ابتدایی دارای دو شاخه می باشد راهی به بخش خدمه و راهی به درون بنا. پس از این هشتی و عبور از درب اصلی بنا به یک هشتی کوچکتر می رسیم که آن نیز دو شاخه شده. یکی از شاخه ها به قسمت حیاط حوضخانه و دیگری به سمت داخل بنا می رود.
پس از آن دالان شیبدار، پر پیچ و خمی وجود دارد که موسوم به دالان حجاب بوده و وظیفه از بین بردن دید مستقیم به داخل بنا را دارد. با عبور از دالان حجاب به هشتی رو باز بزرگی می رسیم که علاوه بر ورودی، از آن به عنوان اصطبل موقت هم استفاده می شده است. پله های ورودی این هشتی ارتفاع کمی جهت عبور و مرور چهارپایان دارد و در گوشه ای از آن محل هایی برای علوفه حیوانات تعبیه شده است. فضای بام این هشتی مجهز به دیوارهای حجاب بوده و خود هشتی دارای سه درب می باشد که هر درب به قسمت های مختلف بنا متصل است. دربی برای بخش بیرونی، دربی برای بخش اندرونی و دربی برای طبقات پایین.
کریاس
پس از ورود به بنا از سمت کوچه، دالانی طویل و نسبتاً پیچ و خم دار وجود دارد که با عبور از آن به ورودی بنا می رسیم. این دالان که موسوم به دالان حجاب می باشد ضمن از بین بردن دید مستقیم به داخل بنا، دارای شیب ملایمی است که به علت طولانی بودن آن، افراد بدون آنکه متوجه شوند، اختلاف ارتفاع زیادی را با سطح کوچه پیدا می کنند. پس از گذشتن از هشتی ابتدایی و نیز دالانی دیگر به هشتی اصلی ورودی بنا می رسیم. در اطراف این هشتی درب های متعددی وجود دارد که هر یک به قسمتی از خانه راه دارد.
استفاده دیگری که از این هشتی می شده، بدین صورت بوده که اشخاصی که به صورت موقتی با اهل خانه کار داشته اند، چهار پایان خود را در این قسمت جای می داده اند و به عبارت دیگر، این قسمت، اصطبل موقت بنا بوده است. در گوشه این هشتی ظروف و جایگاههای مربوط به آب و علوفه چهار پایان به چشم می خورد.
اتاق آیینه
یکی از مجلل ترین اتاق های این مجموعه است که به دلیل زیبایی خاصش مهمانی های مهم از جمله مراسم عقدهای عروسی نیز در آن صورت می گرفته به همین دلیل به اتاق عروس هم معروف بوده، یکی از شاهکارهای این اتاق پدید آوردن آسمان زیبای کویر به صورت مجازی در شب بوده که این عمل توسط منشورهایی که با ریسمان های ابریشمی به سقف متصل شده اند رخ میداده از دیگر قسمت های مهم این اتاق می توان به گچ بری بسیار ظریف و آیینه کاری های زیبا و درهای اُرسی و در ردیف های بالای آن پنجره های مشبک گچی اشاره کرد.
باتشکر از عکاس محترم جناب آقای امین رحمانی
نظر کاربران :
داشتن معماری اسلامی نظیر انواع رسم بندی، یزدی بندی و قطاربندی این خانه را به یکی از زیباترین خانه های کاشان تبدیل کرده است.
سلام
شما با چه اجازه ای از عکسهای من در سایتتن استفاده کردیداونم بدون ذکر منبع و اسم عکاس.
لطفا عکسها رو اصلاح کنید واحترام و صاحب اثر رو رعایت کنید.
مثلا کار حرفه ای مکنید شما.
من پیگیر این قضیه هستم
باسلام و عرض ادب. خدمت هموطن عزیز جناب آقای امین رحمانی.
خدمت شما عرض کنم که بنده نمی دانم که از کجا بایستی متوجه می شدیم که عکس های فوق را شما تهیه کرده اید. چون هیچ بوک مارکی ندارند.
ولی با این حال چشم. در پایان مطلب نام شما را ذکر کردیم.
از شما نیز بابت این موضوع عذرخواهی می کنیم. و خواهشمندم ما را برای قصوری که اتفاق افتاده ببخشید.
هدف سایت سیری در ایران معرفی جاذبه های گردشگری ایران به هموطنان است و کمک هموطنان عزیزی همچون حضرتعالی برای رسیدن به این هدف باعث سرافرازی بنده و همکارانم خواهدبود.