جاهای دیدنی بروجن ، بام ایران

جاهای دیدنی بروجن ، بام ایران که در استان چهار محال و بختیاری قرار دارد را در این مطلب جمع آوری کرده ایم. این شهر با ارتفاع ۲۲۲۵ متری از سطح دریا یکی از بلندترین شهرهای ایران است. بروجن با جاذبه‌های طبیعی متعدد و زیبایی که دارد به یکی از مهم‌ترین شهرها در فصل بهار و تابستان تبدیل شده است. سفر به شهر بروجن سفری به‌یاد‌ماندنی میان طبیعتی چشم‌نواز است. این شهر زیبا قدمت چندانی ندارد و بیشتر آثار تاریخی‌اش در دوران قاجار ساخته شده است. با سیری در ایران همراه باشید.

چشمه سیاسرد

چشمه سیاسرد در فاصله ۵ کیلومتری شهر بروجن و بر سر راه جاده بروجن به خوزستان قرار دارد. این چشمه در مکانی سرسبز و کوهستانی قرار گرفته که با نام منطقه سیاسرد شناخته می‌شود. افراد زیادی از شهر بروجن و خوزستان به این منطقه می‌آیند و از آب‌و‌هوای معتدل و دلپذیر آن استفاده می‌کنند. در منطقه سیاسرد امکانات رفاهی مثل رستوران، بوفه، سکوی مخصوص نصب چادر، سرویس بهداشتی و فضای بازی کودکان وجود دارد.

تالاب گندمان یکی از جاهای دیدنی بروجن

یکی دیگر از جاهای دیدنی بروجن منطقه گردشگری تالاب گندمان است. این تالاب ۹۸۰ هکتاری در ارتفاع ۲۲۱۹ متری قرار دارد. آب این تالاب از طریق بارش های باران و برف، چشمه های مجاور تالاب و همچنین رودخانه آقبلاغ فراهم می شود. این منطقه از منظر پوشش گیاهی و حیات جانوری هم تنوع خوبی دارد. بید، زنبق، آلاله آبی، هزار نی، نخل آبی و .. از جمله گیاهانی هستند که در این تالاب سکونت می کنند. اینجا یکی از ۱۰ تالاب برتر برای پرنده نگری در ایران است.
نام تالاب گندمان در سال ۱۳۵۲ در دفتر بین المللی تحقیقات پرندگان آبزی در شهر لندن ثبت شده است. اگر قصد سفر به گندمان را دارید، حتما در فصل تابستان به آن سفر کنید. چرا که زمستان های این مکان بیش از حد سرد و برف گیر است.

تالاب چغاخور

در فاصله نه چندان دوری از تالاب گندمان، تالاب بین المللی چغاخور قرار گرفته است. این تالاب ۲۳۰۰ هکتاری، حدود ۶۵ کیلومتر با شهرکرد فاصله دارد و در مسیر جاده این شهر به استان خوزستان قرار گرفته است. هر سال و با شروع فصل پائیز، هزاران پرنده مهاجر و بومی برای زاد و ولد به این تالاب پرواز می کنند. این مهاجرت تا فصل بهار ادامه دارد، به همین خاطر گردشگرانی که در بهار به چغاخور سفر می کنند، مناظر زیبایی از پرواز پرندگان را در آسمان آن مشاهده می کنند.
انواع اردک، غاز، لک لک سفید، حواصیل، کشیم، فلامینگو، قو و … از جمله پرندگانی هستند که تالاب چغاخور را برای زندگی انتخاب می کنند. چغاخور هم یکی دیگر از جاذبه های گردشگری بروجن است که می توانید از آن دیدن کنید.

تالاب دهنو از جاهای دیدنی بروجن

تالاب دهنو در نزدیکی روستای دهنو، در ۲۰ کیلومتری شمال غربی بروجن قرار دارد و در پایاب حوضه آبخیز دشت‌های فرادنبه و سفیددشت واقع شده است. هرچند به دلیل نزدیکی به شهرهایی مانند بروجن، گندمان، شهر کرد و بلداجی، این تالاب دارای اهمیت گردشگری است؛ سطح جلویی آن (مرغزار) خشک شده است. این تالاب به واسطه قرارگیری در پایین کوه، چشم‌انداز زیبایی دارد و از جاهای دیدنی بروجن محسوب می‌شود. همچنین هنگام پرآبی، زیستگاه پرندگان مهاجری از قبیل خروس کولی، اگرت، حواصیل، اردک و مرغابی است.

غار کهبد

روستای بیژگرد از توابع شهر کهبد است و غار کهبد هم در این روستا قرار دارد. این غار، که روی ارتفاعات کوه دودلو قرار گرفته، بر اثر شکاف یک گسل به وجود آمده است و در حدود ۲۵۰ متر عمق دارد. دهانه ورودی غار در حدود یک‌ونیم متر عرض و ۶۰ متر طول دارد. در گذشته درختی به نام اوول در دهانه این غار قرار داشته و غار هم به نام همین درخت می‌شناختند. اما از حدود ۶ سال پیش نام کهبد را بر روی غار گذاشتند. کهبد نام یک گروه کوه‌نوردی در استان چهارمحال و بختیاری است که در کشف این غار همراهی کردند و به دلیل قدردانی از این گروه غار را به نام آن‌ها تغییر نام دادند.

آبشار او اسپید از جاهای دیدنی بروجن

آبشار« او اسپید» یکی از جاهای دیدنی بروجن است. به دلیل اینکه راه دسترسی به آن سخت است این آبشار بکر و ناشناخته است. آب سفید، آب اسپید و توف سپید از دیگر نام‌های این آبشار‌ند که از بین تمام آن‌ها آب سفید معروف‌تر است که در گویش محلی به آن او اسپید می‌گویند. آب این آبشار بسیار خنک و گواراست و بسیاری از مردم برای درمان برخی بیماری‌هایشان از آن استفاده می‌کنند.

بقعه امام زاده حمزه علی

اگر از شهرستان بروجن، به سمت شهر بلداجی حرکت کنید، حدود ۵ کیلومتری شهر و در بلندای تپه ای سنگی بقعه امام زاده ای را خواهید دید که یکی از نوادگان امام سجاد (ع) است. این امام زاده نه تنها یک مکان زیارتی مهم در استان چهار محال و بختیاری است، بلکه به خاطر آب و هوای مناسب و همچنین نزدیک بودن به جاذبه هایی همچون تالاب چغاخور، یکی از مکان های تفریحی بروجن هم محسوب می شود.

پل کره بس

این پل در جنوب روستای گردبیشه، از توابع شهرستان بروجن، در استان چهارمحال و بختیاری قرار دارد. قدمت پل به دوره پهلوی بازمی‌گردد و در سال‌های اخیر پلی بتونی در ارتفاع کمی بالاتر از آن، ساخته شده است. در تاریخ ۲۵ آبان ۱۳۸۷، با شماره ثبت ۲۳۸۱۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید و به‌عنوان یکی از جاهای دیدنی بروجن شناخته می‌شود.

پل مصلی یکی از جاهای دیدنی بروجن

این پل که مشهور به عروس پل‌های بروجن، یادگار دوران قاجاریه به‌شمار می‌آید و با استفاده از ملات ساروج ساخته شده است. یک سنگ‌نوشته بر دیواره پل دیده می‌شود که تاریخ ساخت آن را سال ۱۳۱۹ هجری قمری ثبت کرده است. تنها پل ماشین‌رو در زمان گذشته محسوب می‌شد و با روش آجرچینی خفته راسته بنا شده است. در گذشته، یک حمام و دو آسیاب بادی در اطراف پل وجود داشتند که بر اثر سیلاب از میان رفتند.
این اثر تاریخی در سال ۱۳۸۰ هجری شمسی، در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و در حال حاضر، یکی از جاذبه های گردشگری بروجن محسوب می‌شود. پس از محوطه‌سازی‌های کنار پل، بازارچه صنایع دستی در مجاورت آن رونق گرفته است. به همین دلیل پل تاریخی مصلی به پل صنایع دستی نیز در میان مردم شهرت دارد.

موزه مردم شناسی بروجن

موزه مردم شناسی بروجن که به موزه مردم شناسی استاد بهرامی شهرت دارد، یکی دیگر از جاذبه های گردشگری بروجن است. همانند تمامی موزه های مردم شناسی، در این موزه نیز با فرهنگ، آداب و رسوم، پوشش محلی، کسب و کار، صنایع دستی و … مردمان این منطقه از کشور آشنا خواهید شد. این موزه در میدان مرکزی شهر و در خانه حفیظی ها دایر شده است. در سفر به بروجن از موزه مردم شناسی آن هم دیدن کنید.

قلعه ضرغام السلطنه فرادنبه

قلعه‌ ضرغام‌السلطنه (قلعه فرادنبه) یکی از قلعه‌های تاریخی و جاهای دیدنی استان چهارمحال و بختیاری به شمار می‌آید و مربوط به دوره‌ قاجار است.
رضاقلی‌خان ایل‌بیگی پدر ضرغام‌السلطنه در زمان حکومت خود، در این محل قلعه‌ای ساخت که به «قلعه‌کهنه» معروف است. قلعه ابتدا ساختمانی در بخش شرقی و مهمان‌سرای خوانین بختیاری بوده‌ که از سوی عموها و پدر به حاج ابراهیم‌خان ملقب به ضرغام‌السلطنه واگذار شد و ایشان هم بعدها در کنار این قلعه، بخش جدیدی در ضلع غربی به آن اضافه کرد که به قلعه‌ ضرغام‌السلطنه معروف است. زمان ساخت این قلعه بر اساس کتیبه‌ آجری کنار دروازه‌ اصلی آن مربوط به سال ۱۲۷۹ هجری قمری (دوره‌ قاجار) است و حدود ۱۶۰ سال قدمت دارد.