تپه صرم

تپه صرم درحدود ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی جاده کاشان در بخش کهک حد فاصل میان راه روستای خورآباد و صرم قراردارد.
این تپه پشته ای طبیعی از رسوبات شنی به طول ۱۹۲، عرض ۱۱۵ و ارتفاع ۶۰/۵ متر است که نزدیک محوطه استقراری شمشیرگاه قرار دارد.
با دریافت گزارش های مردمی در سال ۱۳۷۵ مبنی برتخریب بخشی از تپه توسط بولدوزر راه سازی ، توسط میراث فرهنگی استان، عملیا ت راه سازی متوقف شد.
در سال ۱۳۷۶ عملیات گمانه (چاهی که برای آزمایش قنات حفر می کنند) زنی جهت مشخص نمودن وضعیت تپه و تعیین حریم آن آغاز گردید و تپه درسال ۱۳۷۸ در فهرست آثارملی کشور به ثبت رسید.

به علت حفاری های غیر مجاز درسال ۱۳۷۹ و به منظور نجات دادن بخشی از اشیا از خطر سرقت ، طرح حفا ری درسال۱۳۸۰ به تصویب و در تاریخ ۲۹/۱۱/۸۰ به مدت ۲۶ روز فصل اول کاوش در تپه صرم توسط هیات باستان شناسی به سرپرستی “خسرو پور بخشده” به انجام رسید.

در این کاوش پنج کارگاه به ابعاد ۵×۵ متر در مرکز و چهار جهت اصلی تپه ایجاد و در ادامه به گورهای زیادی برخورد شد که این گورها دارای ساخت وساز خشتی به صورت توده هایی گاه انبوه است و تدقین در اطراف این توده ها انجام شده است .

در اطراف متوفی تعداد زیادی اشیای سفالی، مفرغی و گاه آهنی یافت شد که در حقیقت براساس اعتقاد این مردمان به دنیای پس از مرگ صورت می گرفت و برای دفن اجساد از لحاظ نوع تدفین یا جهت آن، وضعیت خاصی مشاهد ه نشد.

اشیای به دست آمده در این تپه دارای تنوع خاصی است؛ ظروف سفالی خاکستری رنگ لوله دار،لاوک ها (ظرف چوبین بزرگ و مدّور دارای لبه ای کوتاه )، لیوان ها، فنجان ها و خمره ها و… اشیای فلزی مفرغی چون سرپیکان ، خنجر ، زیورآلات ، دستبند وحلقه از جمله اشیای ارزشمند این تپه است .

گورستان تاریخی تپه صرم با قدمت ۳۵۰۰ – ۳۲۰۰ سال از مهمترین محوطه های عصر آهن ایران و فرهنگ سفال خاکستری ایران مرکزی است .

ساروج مخلوطی است از آهک و خاکستر یا ریگ که در آب به مرور جذب انیدرید کربنیک کنند و آهکش به صورت سنگ آهک که محکم و پایدار است در می آید و از آن در جهت ساختن بنا استفاده می کنند.