نخست باید به خاطر داشت در کشور ما گاه دفاتر خدمات مسافرتی خود در نقش تورگردان عمل می کنند و قانون در خصوص تاسیس شرکتهای تورگردان به نوعی مسکوت است و فعالیت در عرصه تورگردانی ابتدا از طریق تاسیس شرکتی با ماهیت دفاتر خدمات مسافرتی شکل می گیرد .
صرف نظر از این موضوع , دفاتر از انجا که مرجع کسب اطلاع مشاوره و دریافت خدمات مرتبط با صنعت سفر هستند به عنوان مرجعی برای ایجاد ارتباط کاری برای راهنمایان به شمار می روند .
آنها گاه به صورت نماینده یک تورگردان خارجی به ایفای نقش تورگردان تور ورودی می پردازند و در موارد بسیار نیز این دفاتر با تماس مستقیم علاقمندان به استفاده از خدمات راهنمایی تور مواجهند و در پی یافتن راهنمایی برای متقاضیان هستند .
گروه دانشجویی را در نظر بگیرید که برای سفر به استان کرمان به خدمات راهنمایی محلی نیازمند است و ضمن تماس با دفتر خدمات مسافرتی در مقصد از این دفتر تقاضای همراهی یک راهنما را می کند . بنابراین راهنمایان می کشند با معرفی خود و قابلیت هایشان به مدیران دفاتر خدمات مسافرتی نام خود را در فهرست راهنمایان معتمد این دفاتر قرار دهند تا به هنگام تقاضای خدمات راهنمایی , از سوی دفتر با ایشان تماس گرفته شود . تجارب موفق یک راهنما در همراهی با تورهای پیشنهاد شده از سوی دفتر خدمات مسافرتی سبب می شود که اعتبار او نزد دفتر مربوطه افزایش یافته و دفعات مراجعه به وی برای ارائه خدمات راهنمایی از سوی دفتر بیشتر شود .
بدیهی است دفاتر خدمات مسافرتی می کوشند با گروهی از راهنمایان هم با قابلیت های گوناگون ؛ مثلا راهنمای زبانهای مختلف و هم را راهنمایان متعدد در یک زبان همکاری نمایند و از وابسته ساختن خود به خدمات راهنمایانی خاص بپرهیزند .
این امر سبب می شود از ریسک کاری آنها کاسته شود . زیرا با توجه به اینکه به طور معمول راهنمایی گشت شغل دوم بسیاری از علاقمندان آن است , حال اگر دفاتر خدمات مسافرتی همکاری خود با راهنما را چنان سازماندهی کند که تنها با یک یا دو راهنما مشخص کار کند , آنگاه اگر به دلایلی ایشان نتوانند بسته سفر خاصی را که از سوی دفتر باید خدمات راهنمایی آن سازماندهی شود , همراهی کنند , آن گاه دفتر برای یافتن راهنمای دیگری که مطابق معیارهای آن باشد دچار مشکل خواهد شد .
سازمانهای متولی امورگردشگری در مقصد
گردشگران ورودی به یک سرزمین و سازمانهایی که به مناسبتی مثل برگزاری یک همایش میزبان گروهی از گردشگران ورودی هستند گاه برای تامین راهنمای محلی در مقصد به سازمان متولی امور گردشگری در مقصد مراجعه می کنند .
در کشور ما وظیفه اداره امور گردشگری مقصد را سازمان میراث فرهنگی , صنایع دستی و گردشگری بر عهده دارد . این سازمان که متولی گزینش , آموزش و صدور مجوز فعالیت راهنمایان تور است , حسب مراجعاتی که برای اخذ همراهی راهنما ممکن است به آن صورت گیرد , راهنمایانی که کیفیت کاری آنها را برتر ارزیابی نموده است , به متقاضیان خدمات راهنمایی معرفی می نماید . این ارزیابی به طور معمول بر اساس گزارش های دریافتی از سوی راهنما راجع به فعالیت های خود و گزارش های دفاتر یا موارد ذکر شده از سوی گردشگران مثلا بصورت انتقادات و شکایات وارده است .
در مواردی سازمانهای دیگر نیز که به نوعی در فعالیت های گردشگری یک مقصد نقش دارند نظیر شهرداری ها هم به عنوان سر پل ارتباطی با راهنمایان می توانند مورد توجه ایشان قرار گیرند , این نهادها به طور معمول برکزار کننده برنامه هایی هستند که حضور میهمانان ورودی به منطقه مقصد از جمله ویژگی های آنها است . بنابراین برقراری ارتباط با ادارات روابط عمومی شهرداری ها و شرکتهای بزرگی که شرکای عمده ای در بیرون از مقصد دارند برای توسعه فعالیت راهنمایان مناسب به نظر می رسد .
انجمن صنفی راهنمایان و تعیین دستمزد
انجمن صنفی راهنمایان در سال ۱۳۸۷ با هدف پیگیری حقوق راهنمایان گردشگری تاسیس شد. تلاش برای انسجام قانونی، ایجاد شغل و تعیین حدود وظایف و فعالیت‌های راهنما و ایجاد تعامل با نهادهای دیگر فعال در امر گردشگری مواردی است که انجمن صنفی راهنمایان آن‌را از ابتدا دنبال کرده و می‌کند.
در این راستا یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های انجمن صنفی راهنمایان در هر سال تعیین کف دستمزد است. اساتید گردشگری و پیشکسوتان، اکیدا توصیه می‌کنند که راهنمایان از حقوق قانونی خود مطلع باشند و در زمان همکاری با آژانس‌ها و دیگر نهادهای فعال در امر گردشگری کف حقوق و مطالبات تعیین شده را در نظر بگیرند.
در سال‌های گذشته انجمن صنفی با توجه به ویژگی‌های فردی، زبان، میزان سختی تور، سابقه تور لیدری و پارامترهای دیگر مبلغی را به عنوان کف دستمزد در نظر گرفت اما امسال شیوه تعیین دستمزد لیدرها تخصصی‌تر و جزئی‌تر شده است.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.