محدودهای از فضای جغرافیایی که واحد اجتماعی کوچکی مرکب از تعدادی خانوار را تشکیل می دهد . مردمانش نسبت به هم دارای نوعی احساس دلبستگی، عواطف و علائق مشترک هستند و بیشتر فعالیتهایی که برای تأمین نیازمندیهای زندگی خود انجام میدهند، از طریق استفاده و بهرهگیری از زمین و در درون محیط مسکونیشان صورت میگیرد . این واحد اجتماعی که اکثریت افراد آن به کار کشاورزی ، دامداری ، دامپروری و پرورش مرغ بصورت سنتی ، اشتغال دارند در روستایی خوش آب و هوا به نام پلنگرد زندگی می کنند . روستای پلنگرد نزدیک حمیل از توابع شهرستان اسلام آباد غرب با ۱۵۰ خانوار و جمعیتی بالغ بر ۶۰۰ نفر ، ممر خود را از راه کشاورزی ، کاشت چغندر و پرورش دام بدست می آورند . این روستا یکی از قدیمی ترین روستاهای کرمانشاه می باشد و گواه این ادعا وجود آتکشده ی دوران ساسانی و قبرستانی که در نزدیکی روستا قرار دارد ، می باشد . طبق گفته ی روستائیان ، تپه ای که در نزدیکی روستا واقع شده است ، محلی بوده برای بردن خاک و درست کردن ملات به منظور خانه سازی برای روستائیان . این موضوع تا سال ۱۳۴۱همچنان ادامه داشته تا در نهایت تخته سنگی بزرگ از زیر خاک بیرون می آید و از آن پس ژاندارمری وقت با توصیه های میراث فرهنگی ، اجازه برداشت خاک را به روستائیان نداده و از این مکان حفظ و حراست بعمل می آید تا اینکه در سال ۱۳۹۱ با همت ۱۰ نفر کاوشگر و ۲۲ نفر کارگر ، طی مدت ۶۵ روز ، بنای آتشکده از زیر خاک بیرون آورده می شود . مکان مورد نظر بنایی با وسعت ۲۸۸ متر مربع می باشد که در آن ۵ پایه آتشدان ،سکوهای گچبری و سفال نوشته هایی به خط پهلوی ساسانی وجود دارد و قدمت آن به بیش از ۱۶۰۰ سال می رسد.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.