مفهوم گردشگری پایدار ریشه در توسعه پایدار دارد و باتوجه به این که توسعه پایداردر حقیقت رشد و پیشرفتی همه جانبه در زمینه های اقتصادی , اجتماعی , فرهنگی و سیاسی محسوب می شود و به دلیل نقشی که گردشگری می تواند در این زمینه ها , به خصوص در کشورهای در حال توسعه ایفا نماید , ضرورت توجه به گردشگری پایدار حائز اهمیت است .
ظهور اندیشه توسعه پایدار با تاکید بیشتر بر افزایش نقش جامعه محلی و نگرش پایین به بالا در برنامه ریزی و مدیریت ,حرکت به سمت توسعه گردشگری پایدار را باید تسهیل کرد . امروزه گردشگری پایدار در بسیاری از کشورها , به منزله نمادی از هویت فرهنگی , طبیعی , انسانی و یکی از بخش های مهم اقتصادی محسوب می گردد. بنابراین پایداری در گردشکری , مستلزم توجه نظام مند به ابعاد فنی , فرهنگی , سیاسی , اقتصادی , تاریخی و زیست محیطی در حرکت به سوی استفاده از جاذبه های گردشگری مطابق با نیاز امروز و حفظ و ماندگاری این منابع برای آینده است . بسیاری از برنامه ریزان و مدیران و سیاستگذاران توسعه در کشورهای جهان , توریسم را روشی مطمئن با چشم انداز روشن برای توسعه پایدار معرفی کرده اند .
گردشگری پایدار سعی در تنظیم روابط بین جامعه میزبان , مکان گردشگری و گردشگریان دارد ؛ چرا که این رابطه می تواند پویا و سازنده و یا مخرب باشد و به دنبال تعدیل فشار و بحران بین این عناصر است تا آسیب های محیطی و فرهنگی را به حداقل رسانده , رضایت بازدید کنندگان را فراهم آورد و به رشد اقتصادی ناحیه کمک کند . گردشگری می تواند با مشارکت در اشتغال زایی و ایجاد درآمد , اقتصاد جوامع محلی را احیاء کند و نیز می تواند در تقویت فرهنگ محلی سهیم باشد و در حفظ محیط زیست یا بازسازی محیط زیست طبیعی و انسان ساخت تغییر ایجاد کند .
هر نوع توسعه با برنامه ریزی و مدیریت یکپارچه توسعه پایدار گردشگری بدون برنامه ریزی و مدیریت ممکن نیست . گردشگری پایدار اصطلاحی است که هدفش حفاظت و تنوع کیفیت محیط , حفظ محیط اکولوژیک , افزایش درآمد و غیره است به گونه ای آثار ناخواسته به حداقل رسیده و آثار مثبت گردشگری تقویت شود . گردشگری پایدار بر ضرورت استفاده و توسعه منابع گردشگری در یک راه سالم را تاکید می کند و همزمان تمهیداتی فراهم می کند که منابع برای استفاده نسل های آینده باقی بماند . توسعه و مدیریت گردشگری به طوری که با محیط زیست سازگار بوده عامل مهمی در بدست آوردن توسعه پایدار گردشگری است . مفهوم گردشگری کیفی به توسعه پایدار مربوط می شود و از مولفه های اصلی توریسم پایدار به حساب می آید . میان گردشگری و توسعه پایدار رابطه متقابل و دو سویه وجود دارد .
در گردشگری پایدار توجه به نیازهای جوامع میزبان از اهمیت زیادی برخوردار است و به هنگام برنامه ریزی و فرایند مدیریت گردشگری به این نیازها توجه ویژه ای می شود .توسعه پایدار گردشگری توسعه ای است که در آن توازن و تعادل , حفظ ارزش ها و کیفیت اخلاقیات و اصول اقتصادی و نیز مزیت های اقتصادی همه به همراه هم دیده شده و کوشش می شود تا توسعه ای متعالی و متعادل و همه جانبه جایگزین توسعه صرفا اقتصادی گردد.در این دیدگاه توسعه گردشگری با استفاده از منابع موجود به گونه ای است که ضمن پاسخ دادن به نیازهای اقتصادی , اجتماعی , فرهنگی و ضوابط قانونی جامعه و انتظارات گردشگران بتوان وحدت و یکپارچگی , هویت فرهنگی , سلامت محیط زیست , تعادل اقتصادی و رفاه مردم محلی را تامین کرد . توسعه پایدار به عنوان یک نوش دارو شناخته شده که می تواند بشریت و سیاره را نجات و در عین حال باعث حفظ و افزایش قدرت اقتصادی مطلوب شود و گاهی اوقات در مفهوم رقابت بیان می شود ولی به دلیل تصور نادرست از آن , یک تفیف عمومی پذیرفته شده و مشخص درباره آن وجود ندارد .
گردشگری پایدار باید به تنوع و گوناگونی اقتصاد محلی , تعیین و بهینه سازی رشد اقتصادی , بهبود روابط و همکاری های محلی و منطقه ای و توزیع عادلانه منافع اقتصادی به جوامع ساکن و به صنعت محلی گردشگری کمک کند .گردشگری پایدار , بدین مفهوم نیست که اثرات ناشی از گردشگری رخ ندهد , بلکه بدین معنی است که اثراتی که رخ می دهد نباید پایداری اکولوژیکی و غیره را تهدید نماید . پایداری گردشگری نه تنها باید توسعه یابد بلکه باید مدیریت شود . گردشگری پایدار را نمی توان جدا از مفهوم توسعه پایدار بحث کرد . بنابراین مفاهیم توسعه پایدار در برخش گردشگری در قالب همان مفاهیم توسعه پایدار اقتصاد کلان قابل تبیین است .
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.