این منطقه با وسعت ۲۲۰ هزار هکتار، در مجاورت روستای موته از توابع شهر میمه و میان دو استان اصفهان و استان مرکزی قرار دارد. این منطقه در سال ۱۳۴۶ خورشیدی به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام گردید و در سال ۱۳۶۹ به پناهگاه حیات وحش ارتقا یافت. این منطقه از کوهستان، دشت و تپه‌ماهورهای متعددی تشکیل شده و یکی از باارزش‌ترین مناطق حفاظت شده ایران محسوب می‌شود زیرا این منطقه از گیاهان منحصر به فرد پوشیده شده و زیستگاه آهو به شمار می‌رود. در این منطقه حدود ۴۷۸ گونه گیاهی شناسایی شده که نزدیک به ۲۷۰ گونه از این مجموعه، از گونه‌های گیاهان دارویی مفید از جمله آویشن، کرفس کوهی، کاکوتی، کما، جاشیر، زرشک، گل اورانه، خاکشیر، تلخ بیان، تمشک، انجیر و ریواس می‌باشد.
پوشش جانوری این منطقه از ۲۵ گونه پستاندار، ۸۸ گونه پرنده و ۲۵ گونه خزنده از جمله کل و بز، قوچ و میش، گربه وحشی، گرگ، پلنگ، کفتار، روباه، شغال، آهو، فلامینگو، پلیکان، انواع غازها، مرغابی‌ها، حواصیل‌ها، کشیم‌ها، درنا، لک‌لک، کاکایی‌ها، پرستوهای دریایی، هوبره، بلدرچین، کبک، چلچله، دارکوب، انواع گنجشک‌سانان، عقا‌ب‌ها، دال، بحری، بالابان، شاهین و دلیجه تشکیل شده است.
از دیگر ویژگی‌های جالب توجه در این منطقه وجود غارهای زیبا و متعدد همچون غار دمه، غار یکه چاه و غار سوخته صالح پیغمبر می‌باشد.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.