شیرین خَه فتیه

در نزدیکی بیستون ، زمانیکه هنوز به شهر وارد نشده ای ، اگر به کوه مقابل خود دقت کنید ، تصویری از خفتن شیرین را می بینید که رو به افق بر روی کوه دراز کشیده است . تصویری که از آن نام برده می شود به تخت شیرین و یا در اصطلاح محلی ” شیرین خه فتیه ” مشهور است . این تخته سنگ در پای رود گاماسیاب قرار دارد و در افسانه ها آمده است که در آن روزگاران و در فصل گرم تابستان زمانی که شیرین تنی به آب می زد ، در این مکان دراز می کشید تا موهایش خشک شود . در یکی از این روزها و زمانیکه فرهاد خسته از کار برمی گشت ، ناگهان شیرین را دید که بر روی کوه آرام و ناز خفته است و همان دم بود که از خود بی خود و شیفته ی شیرین شد . کوه بیستون و رشته های متصل به آن یادآور افسانه شیرین و فرهاد است و هر ایرانی قصه آن را خوب می داند و نقل به نقل و سینه به سینه وفای آن دو دلدار را به نسل های بعد از خود منتقل می کند . شیرین دختر پادشاه روم و همسر پادشاه ایران ، خسرو پرویز بوده است . در قصه ای که نظامی به آن پرداخته ، فرهاد و خسرو پرویز هر دو دلداده ی شیرین بودند و در این میان خسرو برنده ی این دلدادگی شده و شیرین را تصاحب می کند . فرهاد که عشق خود را از دست داده می یابد در صدد آرامش شیرین و رساندن آب به منزلگاه او برآمده تا از این طریق احساس خود را به شیرین نشان داده باشد و همین امر موجب می شود که دل سخت بیستون را شکافته تا آب را به آن سوی کوه هدایت کند . اما نیرنگ خسرو کارساز تر است و فرهاد کوه کن را در پای کوهی که ضربه های او به ستوهش آورده بود کشته می شود .