شیرواره نوعی قرض دادن شیر گوسفندان به همدیگر است بین خانمهای روستایی به سبک وشیوه خاص با روشهای انذازه گیری سنتی که در نوع خودش بسیار جالب و زیباست که صداقت و پاکی زنان روستایی کاملا در این نوع قرض دادن آشکار است . در گذشته که مایحتاج زندگی روستا ییان توسط خوذشان تامین میشد . وکمتر کالاهای مورد نیاز از بیرون وارد میشد . دامداری بعنوان شغل اصلی ذر کنار کشاورزی نقش مهی را در زندگی روستاییان داشت . آنهایی که از نظر مالی در وضعیت بهتری بودنذ .تعداد گوسفندان ببیشتری داشتند. در فصول بهار وتابستان باشیر ومشتقات آن امرار معاش میکردند. در این میان روستاییان فقیرتر که گاو وگوسفند کمتری داشتند بامشکلاتی روبرو بودند برای کاهش مشکلات و بهره وری بیشتر هر چند خانوار یک مجموعه ای را تشکیل میدادند که به آن شیرواره میگفتند.در این شیرواره یک نفر که دارای مقدار شیر روزانه بیشتری بودمدیریت مجموعه را بعهده داشت وتا پایان تابستان نوبت گذاریها را برای افراد زیر مجموعه مشخص میکرد . اعضا باید هرچند روز شیر تولید شده خود را در دو نوبت صبح و عصر به خانه تعیین شده تحویل دهند عدم تحویل به موقع تخلف محسوب میشد و فرد متخلف باید زیان وضرر وارده را جبران میکرد البته حکم توسط مدیر به متخلف ابلاغ میشد .و هر پانزده روز جلسه بین اعضای مجموعه جهت تعیین سیاستها وحساب وکتابها و ارایه بیلان تولید شیر برقرار میشد . البته مردها هیچ دخالتی در این کار نداشتند و به روش وسیاستهای کاری خانمها دخالت نمی کردند و یقین داشتند که این کار یک کار زنانه است .هر عضو این مجموعه در ابتدای سال باید ظرف خود را برای تحویل شیر مشخص میکرد وتا پایان سال نباید ظرف را عوض میکرد مگر در مواقع ضروری و اضطراری و با اطلاع مسول مجموعه در غیر اینصورت تخلف محسوب میشد . که این اتفاق نمی افتاد چون آن را یک عمل غیر شرعی میدانستند.شیرهای تحویلی بوسیله چوب های نازک از شاخه های درختان به طول چهل سانتمتر اندازه گیری میشدوبا خاکستر نرم آغشته میشد تا میزان وارتفاع آن برای روز جلسه ثابت بماند . در روز جلسه که عمده وقت به حساب وکتاب شیر های تحویلی صرف میشد روز پرکاری برای اعضا مخصوصا مدیر مجموعه بود ضمن اینکه جلسه شادابی هم بود وهمه همسایه ها دور هم جمع میشدند وصحبتهای خواستگاری برای جوانان هم در اینگونه جلسات انجام میگرفت
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.