اگه یه روزی دلتون هوای کوه و صخره کرد و خواستید تا لحظاتی رو دور از دود و دم ماشینها و آلودگیهای صوتی شهربگذرونید کافیه بقول قدیمیا شال و کلاه کنید و پا رو روی پدال گاز ماشین بگذارید و راهی شمال شهر قزوین بشید . کافیه سر ماشینتونو برگردونید به طرف جاده ای که صداو سیمای مرکز قزوین و دانشگاه بین المللی امام خمینی رو پشت سر می گذاره و از اسماعیل آباد تا آلولک ادامه پیدا می کنه . از اینجا به بعدش دیگه تازه حال و هوای کوه پیدا میشه . جاده آسفالته رو که بگیری و بری به یک دو راهی می رسی که اگه به سمت چپ بری سر از دستجرد و خسرود و بالاخره انبوه در می یاری . ولی جاده سمت راست شما رو به روستاهای سوته کش – اسبمرد (شفیع آباد کنونی) – و کشاباد علیا و سفلی می رسونه .کل مسافت شهرقزوین تا این روستا ۳۶ کیلومتر است ، جاده ای آسفالته دارد که بدلیل واقع شدن گردنه سفید بوران (بنا به روایتی سفید گوران )۱** درمسیر بادهای سرد زمستانی در سردترین ماههای سال براثر کولاک و برف مسدود می گردد . این روستا بدلیل همجواری با آب و هوای مرطوب استان گیلان که از طریق رودخانه لوشان و مسیر شاهرود الموت به این منطقه نفوذ می کند در فصل بهار از آب و هوای بسیار مطبوعی برخورداراست وهرساله انبوهی از جمعیت را به طرف خود می کشد.محصولات کشاورزی روستا در قدیم تنها انواع غلات بوده است اما امروزه با توجه به بافت جمعیتی اش این محصولات دیگر کاشت نمی شود و بجای آنها مردم به محصولات سر درختی نظیر گردو – گیلاس –آلبالوو توت روی آورده اند .
این روستا در پای کوه بلندی واقع شده است و بدلیل ارتفاعش از سطح دریا در فصول گرم سال دچار کم آبی است و برای جبران آن آب چشمه ها بوسیله لوله از کوهها به آبادی هدایت می شود. جنس ساختمانهای روستا تا قبل از زلزله سال۱۳۶۹ گیلان و زنجان از چوب و خشت بود ولی بعد از طرح مقاوم سازی روستاها این بافت روستا نیز از حالت سنتی به شهری تغییر یافت و امروزه جز چند خانه گلی که درحال نابودی است بقیه از جنس بتون –تیر آهن – آجر و شیروانی بنا گردیده است.
هنوز از قدمت دقیق این روستا اطلاعی در دست نیست اما آنچه که موجب می شود تا بیننده به تخمین قدمت روستا بپردازد درختان کهنسال گردو و توت سفید و شاه توت است که عمر هر یک از آنان به بیش از ۴۰۰ الی ۵۰۰ سال می رسد .گفته می شود ساکنین اولیه این روستا چند خانواده مهاجر بوده اند که از روستای اسبمرد(شفیع آباد کنونی)به این محل کوچ کرده و بعدها با زادوولد و ازدیاد جمعیت ، بافت کنونی روستا را شکل داده اند. این روستا در گذشته های دور بسیار آباد –سرسبز و پردرخت بوده است به طوری که طبق گفته قدیمیهای روستا ، تراکم در ختان میوه نظیر گردو و توت به قدری زیاد بوده است که یک شخص می توانست از ابتدای روستا تا کیلومترها برروی شاخه ها ، از درختی به درختی دیگر راهپیمایی کند بدون اینکه از درخت پایین بیاید. در اصل آبادانی روستا مدیون جویهای آبی بود که آب چشمه ها را از منشاء رودخانه اسبمردبه این روستا منتقل می کرد ولی بعدها بدلیل بروز اختلاف که موجب کشته شدن یکی از اهالی گردید آب جوی مذبور برای همیشه از جریان افتاد و از همین زمان بدلیل کم آبی ، سرسبزی روستا نیز رو به افول نهاد.
در زمانهای دور شکل و شمایل روستا بصورت فعلی نبوده بلکه روستا بسیار وسیع و هموار بوده است ولی به گفته پیران ده در حدود ۶۰ یا ۷۰ سال قبل شبی مردم روستا صدای غرشی را به گوش شنیدند و وقتی صبح هنگام از منزل بیرون آمدند مشاهده نمودند نیمی از روستا بر اثر رانش زمین جدا شده و تعدادزیادی از درختان را نیز در خود فرو برده است و در اصل محل تولکان (tolakan) فعلی بخش جدا شده روستای کشاباد است.
روستای کشاباد علیا و سفلی با روستاهای اسبمرد –خسرود –کاکوهستان –پشام و آلولک همسایگی نزدیک دارند.
در قسمت شمالی روستای کشاباد علیا روستای کشاباد سفلی قرار دارد که جمعا بیش از ۵۰۰ متر از یکدیگر فاصله ندارند .این روستا نیز براثر مهاجرت افرادی از روستاهای اطراف بخصوص روستای آلولک و خسرود بوجود آمد .
در نزدیکی روستا آثار تمدن و زندگی مردمان کهن قرار دارد از جمله گورستانها و سنگ قبرها – آثار سفال –تنور و ظروف ، که بیشتر این آثار را می توان در مناطقی مانند : اسبی گل یعنی گٍل سفید (esbi gel) – کند کوه – توچال (توچول محلی) – سیاه زمین (درکنار رودخانه آفتابرود) و مزرعه چسک به چشم دید.
در گذشته راهی کاروان رو از نزدیکی روستا می گذشت که شهر قزوین را به شهرهای استان گیلان و مازندران وصل می کرد و در نزدیکی روستای کشاباد سفلی محلی بنام بیشه چال وجود دارد که در آن کاروانسرایی وجود داشته و کاروانیان شب را در آنجا بیتوته می کردند امروزه جز سنگ بنای این کاروانسرا در این مکان چیز دیگری یافت نمی شود .
گفته می شود روستای فعلی کشاباد علیا در محل روستای کشاباد سفلی قرار داشته ولی بدلیل آزار و اذیتی که از سوی کاروانیان متوجه مردم روستا بوده است آنجا را ترک و به دامنه کوه پناه برده اند .
نظر کاربران :
باسلام.ازدرخت سروکوهے قدیمے ڪہ در۵ڪیلومتری بالادست ضلع جنوب غربے روستاقراردارد حرفے گفده نشد.و ڪوهےِ کہ دربالاے روستاقراردارد درضلع شرقے کوه تقریبا ۱۰۰متر به نوک کوه حفره اے دردل زمین قرار دارد که بادسردے پیوسته ازآن خارج میشودو ابگرم معدنے که درپایین روستا در دره ی به نام بولکان قراردارد.
اگه یه روزی دلتون هوای کوه و صخره کرد و خواستید تا لحظاتی رو دور از دود و دم ماشینها و آلودگیهای صوتی شهربگذرونید کافیه بقول قدیمیا شال و کلاه کنید و پا رو روی پدال گاز ماشین بگذارید و راهی شمال شهر قزوین بشید . کافیه سر ماشینتونو برگردونید به طرف جاده ای که صداو سیمای مرکز قزوین و دانشگاه بین المللی امام خمینی رو پشت سر می گذاره و از اسماعیل آباد تا آلولک ادامه پیدا می کنه . از اینجا به بعدش دیگه تازه حال و هوای کوه پیدا میشه . جاده آسفالته رو که بگیری و بری به یک دو راهی می رسی که اگه به سمت چپ بری سر از دستجرد و خسرود و بالاخره انبوه در می یاری . ولی جاده سمت راست شما رو به روستاهای سوته کش – اسبمرد (شفیع آباد کنونی) – و کشاباد علیا و سفلی می رسونه .کل مسافت شهرقزوین تا این روستا ۳۶ کیلومتر است ، جاده ای آسفالته دارد که بدلیل واقع شدن گردنه سفید بوران (بنا به روایتی سفید گوران )۱** درمسیر بادهای سرد زمستانی در سردترین ماههای سال براثر کولاک و برف مسدود می گردد . این روستا بدلیل همجواری با آب و هوای مرطوب استان گیلان که از طریق رودخانه لوشان و مسیر شاهرود الموت به این منطقه نفوذ می کند در فصل بهار از آب و هوای بسیار مطبوعی برخورداراست وهرساله انبوهی از جمعیت را به طرف خود می کشد.محصولات کشاورزی روستا در قدیم تنها انواع غلات بوده است اما امروزه با توجه به بافت جمعیتی اش این محصولات دیگر کاشت نمی شود و بجای آنها مردم به محصولات سر درختی نظیر گردو – گیلاس –آلبالوو توت روی آورده اند .
این روستا در پای کوه بلندی واقع شده است و بدلیل ارتفاعش از سطح دریا در فصول گرم سال دچار کم آبی است و برای جبران آن آب چشمه ها بوسیله لوله از کوهها به آبادی هدایت می شود. جنس ساختمانهای روستا تا قبل از زلزله سال۱۳۶۹ گیلان و زنجان از چوب و خشت بود ولی بعد از طرح مقاوم سازی روستاها این بافت روستا نیز از حالت سنتی به شهری تغییر یافت و امروزه جز چند خانه گلی که درحال نابودی است بقیه از جنس بتون –تیر آهن – آجر و شیروانی بنا گردیده است.
هنوز از قدمت دقیق این روستا اطلاعی در دست نیست اما آنچه که موجب می شود تا بیننده به تخمین قدمت روستا بپردازد درختان کهنسال گردو و توت سفید و شاه توت است که عمر هر یک از آنان به بیش از ۴۰۰ الی ۵۰۰ سال می رسد .گفته می شود ساکنین اولیه این روستا چند خانواده مهاجر بوده اند که از روستای اسبمرد(شفیع آباد کنونی)به این محل کوچ کرده و بعدها با زادوولد و ازدیاد جمعیت ، بافت کنونی روستا را شکل داده اند. این روستا در گذشته های دور بسیار آباد –سرسبز و پردرخت بوده است به طوری که طبق گفته قدیمیهای روستا ، تراکم در ختان میوه نظیر گردو و توت به قدری زیاد بوده است که یک شخص می توانست از ابتدای روستا تا کیلومترها برروی شاخه ها ، از درختی به درختی دیگر راهپیمایی کند بدون اینکه از درخت پایین بیاید. در اصل آبادانی روستا مدیون جویهای آبی بود که آب چشمه ها را از منشاء رودخانه اسبمردبه این روستا منتقل می کرد ولی بعدها بدلیل بروز اختلاف که موجب کشته شدن یکی از اهالی گردید آب جوی مذبور برای همیشه از جریان افتاد و از همین زمان بدلیل کم آبی ، سرسبزی روستا نیز رو به افول نهاد.
در زمانهای دور شکل و شمایل روستا بصورت فعلی نبوده بلکه روستا بسیار وسیع و هموار بوده است ولی به گفته پیران ده در حدود ۶۰ یا ۷۰ سال قبل شبی مردم روستا صدای غرشی را به گوش شنیدند و وقتی صبح هنگام از منزل بیرون آمدند مشاهده نمودند نیمی از روستا بر اثر رانش زمین جدا شده و تعدادزیادی از درختان را نیز در خود فرو برده است و در اصل محل تولکان (tolakan) فعلی بخش جدا شده روستای کشاباد است.
روستای کشاباد علیا و سفلی با روستاهای اسبمرد –خسرود –کاکوهستان –پشام و آلولک همسایگی نزدیک دارند.
در قسمت شمالی روستای کشاباد علیا روستای کشاباد سفلی قرار دارد که جمعا بیش از ۵۰۰ متر از یکدیگر فاصله ندارند .این روستا نیز براثر مهاجرت افرادی از روستاهای اطراف بخصوص روستای آلولک و خسرود بوجود آمد .
در نزدیکی روستا آثار تمدن و زندگی مردمان کهن قرار دارد از جمله گورستانها و سنگ قبرها – آثار سفال –تنور و ظروف ، که بیشتر این آثار را می توان در مناطقی مانند : اسبی گل یعنی گٍل سفید (esbi gel) – کند کوه – توچال (توچول محلی) – سیاه زمین (درکنار رودخانه آفتابرود) و مزرعه چسک به چشم دید.
در گذشته راهی کاروان رو از نزدیکی روستا می گذشت که شهر قزوین را به شهرهای استان گیلان و مازندران وصل می کرد و در نزدیکی روستای کشاباد سفلی محلی بنام بیشه چال وجود دارد که در آن کاروانسرایی وجود داشته و کاروانیان شب را در آنجا بیتوته می کردند امروزه جز سنگ بنای این کاروانسرا در این مکان چیز دیگری یافت نمی شود .
گفته می شود روستای فعلی کشاباد علیا در محل روستای کشاباد سفلی قرار داشته ولی بدلیل آزار و اذیتی که از سوی کاروانیان متوجه مردم روستا بوده است آنجا را ترک و به دامنه کوه پناه برده اند .