روستای کاظم خوجه در حدود ۱۵ کیلو متری شمال شرقی شهرستان کلاله قرار گرفته است این روستا از نظر تقسیمات کشوری جزء دهستان آقسو بخش مرکزی شهرستان کلاله می باشد . جایگاه استقرارو وضع طبیعی روستا کوهستانی می باشد و دارای آب و هوای نیمه مرطوب می باشد گویش محلی مردم روستا سیستانی می باشد مهمرین شاخصه مردم این روستا ولایت مداری و اردات خالصانه به اهل بیت می باشد.
گزارش سفر به کاظم خوجه
مخصوصا تپه های بلند وسرسبز.گندم زارهایی که زیر پرتو خورشید رنگ دل پذیری داشتند. درّه های عمیق وبا شکوه کنار جاده وچشمه سارهای روان و….
چندکیلومتری از شهرستان کلاله که گذشتیم در مکانی سرسبز دور هم نشستیم وناشتا میل نمودیم.درهنگام صرف ناشتا، عیدی اونق اشعار زیبای مسکین قلیچ را که مربوط به جنگ گوگ تپه بود، با حس به خصوصی قرائت می نمود.واقعا به دل می نشست.باید بودید ومی دید.بعد از نیم ساعت استراحت به راه افتادیم. زیبایی مناظر غیر قابل توصیف بود .فیلمبردار کوچک ترین فرصتی پیدا می کرد فیلم می گرفت.چهار طرف واقعا زیبابود. خصوصایک مسئله خیالم را راحت کرده بود چون منطقه ی خودمان از لحاظ کشاورزی تعریف چندانی نداشت، با دیدن محصولات آنجا خوشحالی سراپای وجودم را فرا گرفت. هر چه به مقصد نزدیک تر می شدیم، هیجانمان بیشتر می شد. نا گهان جمعیّتی را در بالای تپه ای مشاهده نمودیم .مراسم شروع شده بود وما بعد از چند دقیقه ای رسیدیم.رفتیم جلو تر . در صف اول چند نفر از دوستان گنبدی را دیدیم. در کنار آنها نشستیم .قبل از این که مراسم توجه مرا به خود جلب کند عکسی که در جلوی تریبون زده شده بود توجه مرا جلب کرد.عکس پیرمردی روحانی رنج دیده با لباس وعمامه ی آراسته ،چهره ای مظلوم وپیامبر گونه داشت که احساسم را شدیدا برانگیخت.
شاعران زیادی فراخوانده می شدند.ازانجمن شعر وادب شهرما، ستار سوقی ،عیدی اونق نازمحمد پقه دعوت شدند.بعد از قرائت اشعار توسط شاعران، فرماندار شهرستان کلاله سخنانی ایراد نمودند که هیچ مناسبتی به حال مجلس نداشت. نشستن در زیر آفتاب سوزان با سخنان غیر مرتبط، سخت وخسته کننده بود. چند لحظه ای هم به سخنان دکتر عظیم گل – نماینده مجلس – گوش دادیم ،سپس با آقای نیازی به سوی نیازهای خود شدیم.بعد از صرف نهار قرار شد به راه بیفتیم .در راه به هدف اصلی که زیارت مرقد مسکین قلیچ بود، آمدیم.
مقبره ی عارف دربالای کوه قرار داشت که مشرف به روستای کاظم خوجه بود ولی روستا تا بالا بالا هاخزیده بود.بیش از نیمی از اهالی روستا برادارن سیستانی بودند رسیدیم به جایی که ستاره درخشان ادبیات ترکمن به زیر خاک افتاده بود ومسکینانه به ما می نگریست . همین که چشمم به مقبره اش افتاد،مو در بدنم سیخ سیخ شد .گریه ام گرفت .راستش اگر دوستان نبودند قطعا به خاک می افتادم وباهاش درد دل می کردم. کلبه ای حدودا در دو متری او ساخته بودند ودر آن زندگی می کردند. وکلبه ای دیگر که الاغی در کنارش خریت می کرد. دعایی برای شادی روح آن مرحوم توسط آخوند ایزدی قرائت شد. با زحمت تمام ازش جدا شدیم. در هنگام وداع تصویری از آن عارف بزرگ در ذهنم مجسم شده بود. روی مزارش زانوی غم بغل کرده بود ومسکینانه به گریه افتاده بود .با یک دست اشک هایش را پاک می کرد ودست دیگر را به نشانه خدا حافظی تکان می داد. دلم کباب شد. مطمئنم روزی فرا خواهد رسید که الاغ ها پا به دره خواهند کشید وستاره ما در بلندای افتخار سوسو خواهد زد وبر خلاف سخنش خودش:
غریب لیق دا سوزیم هیچ کیمه یوغماز غارداش ناظار ایلاب دوست مانگا با غماز
یعنی :درایام فقر حرفم مورد اعتنای کسی نیست ودوست وبرادر از من گریزانند.
باعث افتخار حد اقل ما قوم ترکمن ها خواهد شد.
سوار مینی بوس شدیم. حسّم نسبت به اوبیشتر شد . او متاسفانه آنقدر مسکین بود که حتی در روز مرگش آنطور که نبیره هایش می گویند،فقط سه نفر اورا به خاکسپاری برده بودند .بی خودی نبود که لقب خود را مسکین قلیچ نهاده بود .چهره مظلومش را هرگز فراموش نمی کنم.امیدوارم در سال های آتی مراسم با شکوه تری جهت تجلیل وگرامیداشت آن مرحوم برگزار شود تا خدمات ارزنده ی ایشان به ادبیّات ترکمن از یاد وخاطره ها محو نشود. در هنگام بازگشت مناظر ،دیگر غمگینانه به نظر می رسید. به شهرستان کلاله که رسیدیم در منزل آقای عطا برزین لحظه ای جا خوش کردیم وچای خوش طعم را نوش جان کردیم.
چون در جمع دوستان مخصوصا شعرا بودیم سفر خسته کننده نبود به شهرمان که رسیدیم از جمع دوستان تا دیدار بعدی خداحافظی کردیم.امیدوارم با همین جمع صمیمی سفری دیگر به نقاطی دیگر داشته باشیم. انشا الله
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.