روستای فارسیان

موقعیت روستای فارسیان

روستای فارسیان در ۲۲ کیلومتری شرق شهر گالیکش ، در استان گلستان قرار دارد . این روستا در منطقه ای کوهستانی قرار دارد و کوه های سر به فلک کشیده اطراف آن را فرا گرفته اند . کوهستانی پوشیده از جنگل ،‌ با درختان سرسبز بلوط و افرا چهره ی منطقه را بسیار دیدنی نموده است .

فارسیان از سمت شرق با روستای کیارام ، از جنوب شرقی با روستای فرنگ و از جنوب با روستای لیرو و از ناحیه شمال با روستای سیجان همسایه است .

در فصل تابستان به عنوان منطقه ای ییلاق نشین از سوی برخی از ساکنان شهر گالیکش انتخاب می گردد. وجود چشمه سارهای زلال در فاصله ای بسیار نزدیک به روستا باعث شده است تا در ایام تعطیل از نقاط دور و نزدیک جمعیت کثیری برای گذران اوقات فراغت با خانواده به این منطقه بیایند .

مناطق دیدنی و گردشگری فارسیان

جای جای ایران زیباست و دیدنی ؛ کوهستان ها ، جنگل ها ، کویرها و مناطق ساحلی و …. یک به یک دیدنی هستند . فارسیان یکی از روستاهای ایران است که به خاطر نزدیکی به جنگل های پارک ملی گلستان از سمت شمال و کوهستان هایی که اطراف آن را فرا گرفته اند همراه با رودها و چشمه هایی که از این کوه ها سر چشمه می گیرند ، مناظری بسیاز زیبا و دیدنی را در خود جای داده است .

مناطق گردشگری روستای فارسیان :
مارسا
دیو چشمه یا د چشمه
لته نوروز علی
دره چنارا
زیارتگاه پیر بخشی
تیمور دره
پیر باد
پیر غار
پاکندس
چشمه ایشی
چشمه چنار
شاه مازه
استل ایشی
استل پایین و استل بالا ( استل ؛ برکه ای که در زمستان و بهار دارای آب بوده و در تابستان بر اثر گرما خشک می شود . این محل دارای زالوی بسیاری بوده که مردم برای درمان پادرد و یا کمر درد از آنها استفاده می کردند . استل همان معادل استخر امروزی است .)
کوه چماز
سنگ دره

غذاهای محلی فارسیان:

در هر نقطه ای از ایران غذاهای خاصی وجود دارند که بیشتر مورد علاقه ی ساکنان آن منطقه شده اند و چون میزان استفاده از این غذاها در آن مکان بیشتر است در نحوه ی پخت و مواد مورد استفاده در غذا اصولی را رعایت می کنند که باعث خوشمزگی بیشتر غذا می گردد. در زیر برخی از غذاهای محلی فارسیان معرفی گردیده است .

۱- آش خمیر

۲- چنگالی

۳- حلیم

۴- آش شله

۵- حلوا برنجی

۶- چکّو ( اشکنه )

۷- خورشت گوجه ریز

۸- دندانی

۹- کنجی پت

۱۰- سمنو

۱۱- مارمرده

۱۲- بریانی (‌برینی )

ورود تکنولوژی در هر جامعه ای باعث از بین رفتن برخی آداب و رسوم و تغییر در نحوه ی زندگی مردم آن دیار می گردد. در روستاهای ایران نیز ورود نانوایی های صنعتی باعث گردیده که پخت نان در منازل از بین برود . یادش بخیر قدیما دم غروب توی فارسیان که راه می رفتی ٰ‌بوی نان تازه فضا رو پر کرده بود و انسان رو به اشتها می آورد اما حیف که دیگه از این نعمت ها محروم هستیم . زنان روستا هر دو سه خانواده روی تنور کاه گلی جمع می شدند و نان می پختن و از هر دری صحبت می کردند . این ارتباط و صمیمیت باعث نزدیکی خانواده ها با هم می شد . در زیر برخی از نانهای محلی که در فارسیان پخت می شد را میتوانید مطالعه نمایید .

نان های محلی فارسیان

نان آقاندو
نان فتیر
نان کماج
نان پنجه کش
نان جزله ای
نان قره قروتی ۱
نان قره قروتی ۲
نان قره قروتی ۳
نان قد لمه
کلوچه بیشمه
کلمه (KoLommeh )
توی روستا به خاطر فعالیت های کشاورزی اوقات فراغت کم است اما هر زمان که فرصت کوتاهی پیدا می شد جوان های روستا دور هم جمع می شدند و بازهای مختلفی رو انجام می دادند . توی ” لیونی ” ( Leyveni ) بیشتر بازیها جلوی مسجد انجام می شد . اونجا محوطه ای بود که سر سه راهی بود و همه اونجا جمع می شدن . بهترین بازی اون زمان ” دو ، فر ” ( Do – Fer ) بود . هر چند که از تمام بازیها لذت می بردیم اما جذابیت “‌ دو فر “‌ چیز دیگری بود . در زیر شرح برخی بازیهای فارسیان آورده شده است هر چند که نحوه ی تشریح برخی بازیها برایم مشکل بود .

بازی های محلی فارسیان :

دو ،‌ فر
تخم مرغ جنگی
هفت سنگ
چوچلیک بازی
اَلوچک بازی ( آلوچه بازی )
جوز بازی (گردو بازی )
گل و پوچ بازی
یک قُل دو قُل
پاپا بازی ( سنگ بازی )
وسطی (وسط بازی )
گربه رو آب دادی؟
کوری؟ جیر؟
یاران یاران ، کپّور باران
شاه دزد بازی
توپا قاچ
بالا بلندی
دخوزانک بازی یا قایم باشک یا جا خوردنک بازی
کلاغ پر ، گنجشک پر
بازی سواری یا بازی چو پا
بجول بازی
طناب بازی ( شمع، گل ، پروانه )
طناب بازی یک نفره
گوش کشانک
کی بود؟ کی بود؟‌ من نبودم !!!
سیخ بازی
دوز بازی
چرخ بازی
قوه بازی ( Ghovveh Bazi )

چهره های ماندگار فارسیان

مرحوم آقا سید طالب ایزدشناس
مرحوم آقا سید اصغر موسوی
مرحوم آقا سید حسن موسوی
مرحوم استاد خان محمد خسروی ( استاد خانو شعر اهل بیت )
مرحوم محمد خسروی ( محمد قجر ، شاعر معاصر )
مرحوم کربلایی سلیمان خسروی
مرحوم آقا سید قاسم موسوی
مرحومه بسی شقلی
اسماعیل داداش
حاج ملا امیر خسروی
منور ( Menavar )