روستای جزمه قزوین

روستای جزمه قزوین ، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان آبیک در استان قزوین ایران است. مردم روستا به زبانهای مختلف صحبت می کنند . زبان تاجیکی یا همان زبان الموت ،زبان تاتیو طالقان از زبانهای اصلی این روستا است . این روستا از شمال با روستاهای آتانک و توداران ؛ از خاور با دارالسّرور ؛ از باختر با تازه آباد و از جنوب با زرگر ، همسایه است .

این روستا در دهستان کوهپایه شرقی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۷۹ نفر (۱۰۴خانوار) بوده‌است.روستای جزمه از مهم ترین روستاهای شهرستان آبیک ، واقع در دهستان کوه پایه ی خاوری است که در فاصله ی ۵۰ کیلومتری شهر قزوین ، قرار دارد و این فاصله را میتوان در حدود ۴۰ دقیقه پیمود . برای رسیدن به جزمه ، هم میتوان از آزادراه قزوین ـ تهران و هم از کهن راه قزوین به آبیک ، تردّد نمود .

با توجه به سخنان اهالی روستا و ریش‌سفیدان محل، زمانی که روستا به دست اربابان اداره می‌شد، شخصی به نام امیرشاه که از نزدیکان خان منطقه بود، اداره و مالکیت روستا را به دست می‌گیرد. نزدیکی به زمین‌های کشاورزی و وجود منابع آبی (چشمه و رودخانه و…) دلیل این انتخاب بوده است. نام روستا را از واژه ی گزمه میدانند به چماره ی مأمور نظامی ؛ چرا که گویا در دوره ی رضاشاه ، مأمورین نظامی در اطراف روستای کنونی ، مستقر بوده اند ؛ همان گونه که همینک نیز یک پادگات نظامی در پشت روستا ، واقع میباشد . جمعیّت ، حدود ۴۰۰ تا ۴۵۰ نفر است که به کارهای کشاورزی ( گندم ؛ جو ؛ گوجه و ذرّت ) و دامداری میپردازند . بیاری در این مناطق به صورت سنتی انجام می شود. و عمده محصول کشاورزان مزرعه جزمه گندم می باشد که بستگی به شرایط آب و هوا(بارندگی خوب) و رسیدگی کشاورز در هر هکتار می توان ۶ الی ۶/۵ تن گندم برداشت کرد.

ذرت -گوجه-کلزا-جو -یونجه و …از دیگر محصولات این مناطق است.مردم جزمه دارای زمین های دیمی در قسمت جنوب شرقی روستا و در حوالی آزادراه قزوین -تهران ،کانال آب و جاده قدیم می باشند که متراژ زمین ها برای هر فرد متفاوت است و آمار مشخصی در دست نیست.زمین های کشاورزی روستای جزمه به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم شده است که سردخانه و باغ کوثر آن ها را از هم جدا می کند.

روستای جزمه قزوین دیدنی‌ها و جاذبه‌های طبیعی مختلفی دارد. نام آبشار قشنگ روستای جزمه، شرشرقیه است و با فاصله ۲ کیلومتری در شمال روستا قرار دارد. در فصل سرد سال حجم آب بیشتری در رودخانه جریان دارد. برای رسیدن به آبشار شرشرقیه از روستای جزمه دو راه وجود دارد. یکی از سمت شرق روستا که ماشین‌رو بوده و از تپه‌های شنی و باغات انگور و میوه می‌گذرد.در طی این مسیر نیز می توانید از درخت های میوه ،میوه های وحشی روییده شده را امتحان کنید و از زیبایی های راه لذت ببرید.راه دیگر هم می توان قدم زدن درطول رودخانه روستای جزمه نام برد که مستلزم زمان زیادی است.پیاده روی حدود ۳ ساعت که نیازمند وسایل و تجهیزات کافی است.

در غرب روستا رود خانه فصلی قرار دارد که از کوه های شمالی این روستا سرچشمه می گیرد .در ایام تعطیل مخصوصا سیزدهم فروردین مردم زیادی به این منطقه می آیند.درخت های اطراف رودخانه ، آبشار زیبا و زمین هموار از عوامل اصلی جذب گردشگران است.این رودخانه در فصل‌های پاییز، زمستان و اوایل بهار جاری است و حجم آب بیشتری دارد. اهالی روستا از این منابع آب در جهت آبیاری گیاهان منازل روستایی و گیاهان حاشیه‌ رودخانه استفاده می کنند.گردشگران نیز می توانند در کناراین رودخانه کمپ برپا کنند و از قدم زدن در داخل رودخانه نهایت استفاده را ببرند.

روستاییان این منطقه برای متصل کردن شرق روستا به غرب آن ایده جالب پلی کوچک ازجنس سیمان را پیاده کرده اند که خود باعث افزایش جذابیت این روستا می شود.این رودخانه که شیب بسیار زیادی دارد، برخی اهالی که در حاشیه‌ شرقی رودخانه ساکن هستند، این شیب را به صورت پلکانی درآورده‌اند. این اهالی خوش ذوق روی پله‌ها درختان میوه کاشته و نشیمنگاه‌هایی تعبیه کرده‌اند که با نشستن روی آن‌ها می‌توانید ناظر زیبایی‌های دره باشید.
قسمت غربی این رودخانه که شیب ملایم تری نسبت به بخش شرقی آن دارد ،برکه ای زیبا ودرختان خودرویی وجود دارد که می توانید برای پیک نیک چند ساعته از آن استفاده کرد.در قسمت شمالی روستا،جایی که منازل روستایی تمام می شوند،تپه های سنگی بنفش رنگی به چشم میخورد که مرز بین رودخانه و درختان با دشت و باغات هستند و به دلیل ارتفاعی که دارند، جای خوبی برای تماشای بافت روستا و رودخانه محسوب می‌شوند.

این عمارت در انتهای جنوبی شهر و در بافت قدیم الوند واقع شده و از آثار اواخر دوره قاجاری به شمارمی‌آید که به عنوان منزل ییلاقی ارباب ده الوند بوده است. عمارت در دو طبقه همکف و ایوان ساخته و تماما از خشت با پوشش آجر به شکل تاق و قوس ساده با رواق‌های تودرتو می‌باشد. این عمارت دارای باغ مشجر بوده که در حال حاضر اثری از آن باقی نمانده است این بنا در آینده نزدیک به موزه مردم شناسی الوند تغییر کاربری خواهد داد.

این باغ یک محور اصلی طولی و یک محور فرعی عرضی دارد که خانه در تقاطع آن قرار گرفته است. ورود ارباب از درب اصلی بزرگ است که در جنوب باغ و محور طولی وجود دارد. همچنین ورود سایر افراد از دربی که در غرب حیاط (محور عرضی) وجود دارد، امکان‌پذیر است.باغ اربابی حوض و جوی‌های زیبایی دارد. حوضی دایره شکل در شمال باغ و روبه‌روی خانه ارباب وجود دارد. سه جوی در مسیرهای متفاوت برای آبیاری درختان و بوته‌ها وجود دارد.

اهالی روستای جزمه از گیاهان دارویی که در رودخانه می‌رویند، برای درست کردن آش استفاده می‌کنند که طعم متفاوتی نسبت به سایر آش ها دارد. همچنین کلوچه‌هایی به اسم کچر می‌پزند که همراه با پنیر محلی آنجا خورده می‌شود.اقامت در روستای جزمه به دلیل نبود هتل ،در خانه های قدیمی و با صفای اهالی روستا صورت می گیرد.